zacheuszki Zacheusza przywołują
w radosnych podskokach
by zobaczyć choćby
cień
Przechodzącego
nikodemki Nikodema mogą
w rozświetloną pytaniami noc
poszukiwań
rozjaśnić twarz
niespokojnego szukaniem
i uśmiechniętego
spotkaniem
a januszki, andrzejki, zofije
czym dobrym się przysłużą
Panu swemu?
pod wieczór życia
zaproszenie
zrealizujemy na uczcie Pana
na stałe
lub
na rozprawę
teraz nocą przychodzi nauczyciel
Nikodem
i uczy się
jak przyjąć
ŚWIATŁO CHRYSTUSA
Ks. A.H.
lepiej kazać – rozkazem poganiać
czy obiecać i sercem doceniać?
słońca chce ociemniały
ciemny – jasny – kolorowy
sprzedają mu to co nie ich
słońca pragnie
każdego promienia
który upadnie
jak kropla
na tęczowym łuku
z deszczem dyskutując żarliwie
co jest potrzebne do życia
a co dokuczliwe
szukać poszarzałego obrazu
co poczęty jest na obraz
znaleźć zagubionego nie od razu
ale chociaż w ostatniej godzinie
ufam, że aż takie jest miłosierdzie Pana
nawet, gdy goni
przekupniów ze świątyni mego serca
bo lepiej wpaść w ręce Pana
a w ręce ludzi
nawet wiecznie złożone do modlitwy bez miłosierdzia
lepiej nie wpadać
wszystko już wiesz?
rozumiesz?
ciekawe – życie może nas zaskoczyć
Ks. A.H.
niektórzy mają problem z krzyżem
z jego miejscem, rolą, sensem
może pobieżnie czytali Księgę Rodzaju
- rozdział 22
a może dotarli tylko do Rodzaju 3,5?
czasem krzyż nie pasuje
do tego,
a bywa, że do niczego
przypasowany blisko
za bardzo uwiera,
chociaż pasowany na rycerza nieba
zanurzony – ukrzyżowany i zmartwychpowstały
jesteś z Mistrzem
- dlaczego krzyż ci uwiera
co on ci zrobił?
no właśnie: co on ci zrobił?
zachowujesz się jakby NIC się nie stało
śmierć na krzyżu chrześcijanina
śmierć z Chrystusem...
by żyć
Czy cenię swoje życie? A jak cenię życie innych?
Ks. A.H.
kto kogo prowadzi,
a kto kogo wyprowadzi
w pole – na pustynne miejsce
do ogrodu – gdzie nie było grobu
i śmierci
położono ziarno do grobu pośrodku ogrodu
- posadzono w nim krzyż
i wyrósł
wrósł
zaowocował śmierci śmiercią
życiem i wolnością
która nie jest bezmyślnością
mogę i chcę – czy wolno?
„chcę” ograniczone „mogę”
a mogę chcieć mogąc
gdy jestem uwolniony
z przymusu „muszę”
mogę przetrwać Wielki Post
albo
mogę przeżyć Wielki Post
Ks. A.H.
chory zrozumie chorego?
czy poczuje ulgę uzdrowionego?
pytanie na akademii życia
zadał dzięcioł tłukąc w drzewo
do osła upartego jak kolega
bo przecież „co wszyscy chcą od niego”?
połknę tabletkę zapomnienia
popiję wodą palącą sobą
i odlecę
albo odejdę
lub zostanę
ale co wtedy ze mnę będzie?
upartym osłem wiedzącym wszystko
o innych
o ich stanie i dobrostanie
tylko zapominającym, że jest piekło i niebo
które jest blisko jak tchnienie JEGO
Ks. A.H.
podałeś mi rękę
mam młotek i gwoździe
swoje tezy wyzwolenia
sam przybiję do drzwi
zamkniętej katedry serca
podałeś mi siebie
mam plan, nawet biznes
który przyniesie korzyści
w wolnym handlu sercem
podałeś mi kotwicę
krzyżem chwytającą duszę
spadającą do otchłani;
lecz czy uchwycę się skraju płaszcza
który opadł na ziemię?
zanim noc zagada ciemnością
o świcie kolejnej szansy
rozrywany scalającą zmiennością
poniosę swoje ciężary – jeszcze trochę
aż pojmę, że bez Ciebie stoję nad grobem
Ks. A.H.
potknąłem się o moje rosnące ‘ego’
zagapiłem się myśląc ‘co ludzie powiedzą’
a tu na skraju dnia
zobaczyłem twoje diamentowe oczy
kochana i delikatna
czuła i bliska
samotna owieczko,
którą wiatr doświadczeń wysmagał
a noc była codziennością...
wiem, że cierpisz i wiem, że tęsknisz
ale nie bój się iść za Dobrym Pasterzem
wiem, że błądzisz i wiem, że płaczesz
ale oddaj się Lekarzowi serc i dusz
idziemy Drogą co jest drogą
dzień po dniu odkrywania do ostatecznego spotkania
gdy poznamy jak zostaliśmy poznani
odwieczną Miłością ukochani...
wiara to relacja ufnej miłości
a nie przyzwyczajenie w religijności
Ks. A.H.