po znajomości przysiadł staruszek czas
na progu domu wiecznej radości
i dyskutuje ze smutkiem o pogubionych ludziach w codzienności
aż na ten raz
nadchodzi Pani Śmierć śmiertelnie poważna
ucina wszelkie dyskusje
bo ma ku temu możliwości
lecz w sam raz na to pojawia się
młodzieniaszek około stu letni
którego dręczy posucha
nie ma z kim śmiać się od ucha do ucha
bo mu Pani płoszy wszystkie śpiewki
wieczorem i nocą nucone przez mewki
przez jak długi czas musimy samotnie
usychać i wyzywać czas – stracony bezpowrotnie
przed laty?
pomnożyć można grosze, talenty, skarby
ale czasu poprawy ubywa na stosie
ofiary, którą z siebie składamy czasami
Pierwszy i Ostatni przyłoży do nas swoje boskie miary
na 21 Niedzielę zwykłą - Rok C
Koźla, 2019.08.25, ks. Andrzej Hładki
21 TYDZIEŃ ZWYKŁY, ROK C
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 14, 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej
jak tylko przeze Mnie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Łk 13, 22-30
Królestwo Boże dostępne dla wszystkich narodów
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».
Oto słowo Pańskie.
PLEWY I ZIARNO
„Powiem krótko, nie będę marudził: uznajcie gościn ność, przez którą dochodzi się do Boga. Przyjmujesz gościa, którego i ty jesteś towarzyszem na drodze, bo wszyscy jesteśmy gośćmi. Ten jest chrześcijaninem, kto uznaje, że jest w swym domu i w swej ojczyźnie wędrowcem. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebiesiech – tam już nie będziemy gośćmi. Tu, w swoim domu, każdy jest tylko gościem. Jeśli nie jest gościem, to niech stąd nie odchodzi; jeśli jednak odejdzie, to znaczy, że jest gościem. Niech nikt się nie okłamuje: jest gościem, czy chce, czy nie chce. Jest gościem... Jeśli jednak wszyscy odejdziemy, czyńmy to, co nie przemija, abyśmy, gdy przyjdziemy tam, skąd już nigdy nie odejdziemy, odnaleźli nasze dobre czyny. Tam Chrystus jest stróżem. Czemu więc się lękasz, że stracisz to, co dałeś?”
AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego – opis wydarzenia znajdziemy w jego autobiografii, w Wyznaniach. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.
[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 450]
(grafika/foto)
autor: geralt