„Kartka z liturgii” – wprowadzenie i kilka przypomnień.

Jak pomóc innym i sobie?

Takie między innymi pytanie rodziło mi się w sercu, gdy najpierw jako prezes ministrantów w mojej rodzinnej parafii Chrystusa Króla szukałem materiałów do formacji służby liturgicznej i zacząłem na kartkach „z bloku” naklejać „święte obrazki, oraz kserowane rysunki naczyń liturgicznych i pisać odręcznie długopisem teksty rozważań „poetycko – liturgicznych” oraz opracowania liturgiczne m.in. na podstawie książek ks. Tarsycjusza Sinki. Te pierwsze odręcznie wyklejane i pisane „Kartki z liturgii” znajdują się obecnie w archiwum u ks. Adriana Puta.
Później (po kilku latach), po założeniu przeze mnie Koła Liturgicznego po aprobacie przełożonych i pod opieką ks. Zbigniewa Kobusa w Seminarium w Paradyżu razem z kolegami klerykami zaczęliśmy wydawać m.in. „Kartkę z liturgii” w wersji drukowanej (do dziś istniejącej w zapisie elektronicznym). Kto się angażował, pomagał i wspierał widać częstokroć w stopce redakcyjnej poszczególnych numerów.

Czytaj więcej...

NIEPOKALANE POCZĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY – 8 grudnia

Niepokalanie Poczęta
jest pełna łaski
niech każda dusza radośniejsza i ta smętna
zasmakuje czym jest miłość święta

(ks. Andrzej Hładki, Koźla 8 grudnia 2021)

Foto: DeAngelis_Adam

Czytaj więcej...

DZIĘKUJĘ ZA ŻYCZENIA I MODLITWĘ z OKAZJI IMIENIN 30 listopada

wszystkich składających życzenia
ogarniam wdzięcznością
dziękuję bardzo
„dziś” ciesząc się z Wami
codziennością

ks. Andrzej Hładki, Międzyrzecz 2024-12-02

foto: MDARIFLIMAT

BÓG ZAPŁAĆ
Dziękuję Panu Bogu za Parafian i wielką życzliwość z okazji imienin – jestem wdzięczny za wszelkie przejawy życzliwej pamięci, wsparcie, modlitwę, życzenia przekazane listownie – dziękuje Księdzu Biskupowi Diecezjalnemu Tadeuszowi LITYŃSKIEMU, który przybył osobiście na imieniny, Biskupowi pomocniczemu Adrianowi PUTOWI, za modlitwę i pamięć.
Bóg zapłać kapłanom za odwiedziny, za wspólne spotkanie braterskie w Międzyrzeczu. Jestem wdzięczny Siostrom Franciszkankom Rodziny Maryi za zamówioną Mszę świętą, za życzenia, życzliwym osobom za życzenia drogą elektroniczną, telefony, odwiedziny (trwa wciąż „oktawa”), za wspólną Eucharystię w kościele – wszystkim Parafianom i Przyjaciołom z Międzyrzecza, Koźli, Sulechowa, Żar i wielu innych miejsc.
Dziękuję Pani Teresie z Koźli za przygotowanie uroczystości, Pani Izie z Koźli (wystrój) oraz Pani Grażynie z Kuźnika i wszystkim życzliwym ludziom. W sercu szczególnie noszę moją Mamę Krystynę, brata Leszka oraz brata Krzysztofa i dziś także wspominam mojego Tatę, śp. Władysława.
Nikogo nie pomijając, wszystkich doceniając, cieszę się Wami. Czytałem i czytam, słucham, każdego z Was i wszystkich Waszych życzeń – takie wiele dobra, ale i zadań się w nich przebija. Bogu niech będą dzięki.

ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

lubię patrzeć w oczy mieniące się
jak słońce
iskrami nadziei
nawet gdy lecą liście pytań nieustające
rozmawiam aktami strzelistymi
bez obaw o jutro
z nami wczorajszymi
gdy dziś jest istotniejsze
masz podarowane ciało i duszę – to jest najważniejsze

pytasz jak kochać
pytaniem niekochanym
zdajesz się całą rozdrobnioną wołać
o odpowiedź jasną w niejasnych relacjach
do siebie – do mnie – do was
zahipnotyzowana ciszą na której brak chorujesz
wiesz czego inni oczekują
kiedy ciebie zapytają co potrzebujesz?

licytujemy się liczbami, miarami, wartościami
sprzedając na targowisku ideologii
marzenia, których jest wiele okraszonych łzami
zatęsknij za niebem
czekam na ciebie

na I Niedzielę Adwentu – Rok C
ks. Andrzej Hładki, Świdnica, ZS-P, 17.11.2021

1 NIEDZIELA ADWENTU, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ps 85(84), 8
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 21,25-28.34-36
Oczekiwanie powtórnego przyjścia Chrystusa

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask.
Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.
Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

Oto słowo Pańskie.

TROSKA O DZIEŃ OSTATECZNY
„Błogosławiona ta dusza, której myśli dniem i nocą zajęte są jedynie troską o to, jak w owym wielkim dniu – kiedy wszelkie stworzenie skupi się przed tronem Sędziego, aby zdać rachunek ze swych postępków – sama będzie mogła z czystym sercem zdać sprawę ze swego życia. Ten bowiem, kto ów dzień i ową godzinę ma przed oczyma i wciąż rozmyśla nad przygotowaniem swej obrony przed nieomylnym trybunałem, albo nigdy nie zgrzeszy, albo popełni tylko grzechy najlżejsze, jako że grzeszymy właśnie z braku bojaźni Bożej. Tym, którzy ustawicznie oczekują nadejścia sądu, przenikająca ich bojaźń nie da żadnej sposobności, aby wbrew swej woli popadli w grzechy uczynkiem lub myślą. Pamiętaj przeto o Bogu, miej bojaźń w sercu i wszystkich obejmuj wspólną modlitwą. Wielkie bowiem jest wspomożenie tych, którzy mogą przebłagać Boga. W praktykach tych nie ustawaj. Dopóki żyć będziemy życiem cielesnym, dopóty modlitwa będzie rzetelnym wspomożeniem, a kiedy będziemy mieli odejść, stanie się ona wystarczającym wiatykiem na drogę do czekającej nas wieczności. Lecz o ile jest rzeczą dobrą troszczyć się o to, o tyle przeciwnie, upadek na duchu, rozpacz i utrata nadziei w zbawienie jest znamienna dla tych, którzy szkodę przynoszą swej duszy. Złóż więc nadzieję w dobroci Bożej i wyglądaj Jego wspomożenia, wiedząc, że jeśli zwrócimy się ku Niemu uczciwie i szczerze, nie tylko nas nie odtrąci, ale jeszcze w chwili, kiedy wypowiadać będziemy ostatnie słowa modlitwy, wyrzeknie do nas: Otom jest przy was.”

BAZYLI WIELKI, ŚW. (329–379). Pisarz grecki. Doktor Kościoła. Najwybitniejszy biskup Wschodu drugiej połowy w IV w. Po studiach w Atenach i po pobycie na pustyni został biskupem Cezarei Kapadockiej. Zwalczał arian, organizował życie liturgiczne oraz na szeroką skalę pomoc ubogim. Pozostawił reguły zakonne (do dziś podstawa życia monastycznego w Kościołach wschodnich), liczne homilie, listy i traktaty teologiczne. Do dziś jest używana Liturgia św. Bazylego.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 19]

(grafika/foto) - autor: Luminas_Art
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

ADWENT - przygotowanie

„Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania” z 17 grudnia 2001 roku podpowiada między innymi o obecnym czasie:

„Okres Adwentu jest czasem oczekiwania, nawrócenia i nadziei:

– oczekiwanie-pamiątka pierwszego, pełnego pokory przyjścia naszego Zbawiciela w ludzkim ciele oraz pełne błagania oczekiwanie na ostateczne i chwalebne przyjście Chrystusa, Pana historii i Sędziego całego świata;

- nawrócenie, do którego wzywa liturgia tego okresu głosami proroków, a przede wszystkim Jana Chrzciciela, który wołał: „Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3,2);

- czas radosnej nadziei, bo zbawienie dokonane przez Chrystusa (por. Rz 8,24-25) i obecność Jego łaski w świecie osiągnie z czasem doskonałość i pełnię, dzięki czemu obietnica przemieni się w spełnienie, wiara w oglądanie, a my „będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1 J 3,2).”
(DPLiL 96)

Cały adwent jest przepełniony oczekiwaniem z nadzieją na Nadzieję naszego ratunku. W liturgii staramy się nie przeszkadzać Panu, który się zbliża, który spełnia słowo i dojrzewa w Słowie.

Jeśli nie będzie adwentu, zaczną nas nachodzić koszmary czekających na nas pokus sklepowych przecen – wyprzedaży, zagrożą nam baz namysłu rzucane słowa opinii o innych, o Bogu, przeciw Bogu, wyzywające Maryję Dziewicę i świętych Pańskich. Bez adwentu nikt już nie zatęskni za niebem, a własną pobożnością zacznie zastępować liturgię przygotowania na SPOTKANIE.

Adwent jest zasłuchaniem i wyjściem na spotkanie z lampami (jakże piękne są dzieci i dorośli z lampionami) czujności i gotowości na spotkanie Pana.

Ks. Andrzej Hładki

(grafika)
TEMPO DI AVVENTO. Missale Romano Conferenza Episcopale Italiana. 2 edizione 1983. Ristampa 2015. s. 3.
Illustrazioni delle miniature del Codice Vaticano Latino 5729. Bibioteca Apostolica Vaticana.

Czytaj więcej...

ODPUSTY - TAK WIELKI DAR I TAK WIELE NIEPOROZUMIEŃ...

(Aktualizacja: 2019-11-04 - poprawki literowe oraz komentarz do czterech nadań ogólnych)

Czym są odpusty?
Aktualna nauka Kościoła
Wykaz Odpustów

Czytaj więcej...

ODPUSTY MOŻNA ZYSKIWAĆ DLA SIEBIE LUB OFIAROWAĆ ZA ZMARYŁYCH, NIE MOŻNA ZA INNE OSOBY ŻYJĄCE - wyjaśnienie

Nieraz słyszy się BŁĘDNE tłumaczenie, że odpusty można zyskiwać dla żywych (czyli także dla innych żyjących) i za zmarłych.
Prawidłowo, jak słyszymy w Katechizmie Kościoła Katolickiego [wydanie II poprawione z 2002 roku]: „Każdy wierny może zyskiwać odpusty... ALBO DLA SIEBIE, ALBO OFIAROWYWAĆ JE ZA ZMARŁYCH”. KKK odwołuje się tu do Kodeksu Prawa Kanonicznego kan. 994. Dlaczego więc nieraz słyszymy takie błędne tłumaczenie o istocie odpustów? Prawdopodobnie właśnie z powodu błędnego, a raczej nieścisłego tłumaczenia z języka francuskiego.
Katechizm Kościoła Katolickiego po Soborze Watykańskim II ukazał się najpierw w języku francuskim 11.10.1992. Po tym wydaniu był czas na zapytania, uściślenia i poprawki, a dopiero później Catechismus Catholicae Ecclesiae jako wydanie typiczne w języku łacińskim został opublikowany 15.08.1997. Polskie tłumaczenie ukazało się w 1994 roku (I wydanie), następnie była Corrigenda (zawierająca poprawki). W 2002 roku opublikowano w Polsce (II wydanie poprawione) na podstawie wydania typicznego.
W minionych dekadach błąd dotyczący zyskiwania odpustów utrwalił się Polsce, w związku z tym, że gdy w łacińskim tekście Catechismus Catholicae Ecclesiae w p. 1471 końcowa fraza brzmi: « Quivis fidelis potest indulgentias [...] sibi ipsi lucrari, aut defunctis applicare » (nawiązując do Kodeksu Prawa Kanonicznego kan. 994), w wydaniu I z 1994 w Polsce tekst ten przetłumaczono (pamiętajmy z języka francuskiego, a nie z łaciny): „Odpusty mogą być udzielane żywym lub zmarłym.” (KKK 1471, wyd. I s. 352). Po korekcie, tekst ten w II wydaniu poprawionym, w tym samym punkcie, w polskim wydaniu brzmi: „Każdy wierny może zyskiwać odpusty... albo dla siebie, albo ofiarowywać je za zmarłych” (s. 359, z dodanym przypisem do KPK kan. 994). Problem został utrwalony przez to, że najpierw ukazał się tekst oryginalny po francusku (i z niego I wydanie polskie), następnie zebrano poprawki i ukazało się wydanie typiczne po łacinie, a z niego m.in. II wydanie poprawione w Polsce w 2002 roku. Niestety wielu nie zapoznało się z poprawkami i uściśleniami, i błąd ten trwa aż po dziś dzień między nami. Dlaczego to takie istotne? Bo niektórym się zdaje, że np. babcia może za mnie się modląc wyprosić niebo zyskując odpust, a ja nie muszę, że inni za mnie wszystko zrobią. Inni mogą wspomóc, zachęcić, wstawiać się, ale pewnych rzeczy za nas nie zrobią. Póki żyjemy „gromadźmy sobie skarby w niebie” (por. Mt 6,20). Pamiętając o istocie odpustów (więcej na tan temat napisałem tu: https://kartkazliturgii.pl/artykuly/150-odpusty-tak-wielki-dar-i-tak-wiele-nieporozumien ) nie zmarnujmy życie na same marzenia zapominając o drodze zbawienia.

ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

SPOWIEDŹ ŚWIĘTA - podpowiedź
Najgorszą rzeczą wcale nie jest grzech, ale trwanie w nim… albo mówienie że się nie ma grzechu. Św. Jan przypomina w swoim liście: „Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to On jest tak wierny i sprawiedliwy, że odpuści nam grzechy i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeżeli mówimy, żeśmy nie zgrzeszyli, to czynimy Go kłamcą, a wtedy nie ma w nas Jego słowa”. (1J 1,8-10)
Komu wiele odpuszczono, ten wiele miłuje, mówi Pan Jezus… ale po spowiedzi świętej nie zajmuj się grzechem. Zajmuj się Bogiem, rozważaj Jego miłosierdzie, a nie swoje grzechy. On się zajął się twoim grzechem, a ty do grzechów nie wracaj. Kochaj Boga.

jestem w Twoich rękach
dobrych rękach
gwoździami niepewności
i włócznią złości
przypieczętowanymi
bym pewien
był
Twojej miłości
która sądzi grzechy
we mnie grzeszniku
a przygarnia duszę
skruszoną
mimo pozy uników
jestem w dobrych rękach
aż do ostatniego oddechu

(ks. Andrzej Hładki 2018.12.17)

Wlastimil Hofman (1881-1970) „Spowiedź”, 1906 rok, źródło: Muzeum Narodowe w Warszawie

Wzór Rachunku sumienia - propozycja:

Rachunek_sumienia_dla_dzieci_-_dla_mlodziezy_i_doroslych-ver3_www.pdf

Czytaj więcej...

Jednym z głównych powodów kryzysów Kościoła, jest kryzys świadomości chrzcielnej. Kryzys świadomości chrztu i zaniedbanie pogłębiania życia łaską chrztu świętego, prowadzi do degradacji i zaniku żywej wiary. (A.H.)

Historii katechumenatu (przygotowującego głównie dorosłych do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej – chrztu świętego, bierzmowania oraz Eucharystii) i jego istoty, w tym miejscu, obecnie, nie będę przytaczał. Zasygnalizuję tylko wskazania soborowe, decyzję Biskupa Diecezjalnego Tadeusza Lityńskiego powołującego Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny, w 2019 roku, w naszej diecezji oraz postaram się uświadomić główne treści księgi OCWD.
Sobór Watykański II (1962-1965) w Konstytucji o liturgii świętej (Sacrosanctum Concilium) w numerze 64 nakazuje:
„Należy przywrócić wielostopniowy katechumenat dorosłych, pozostawiając wprowadzenie go w życie uznaniu ordynariusza miejsca. Dzięki temu czas katechumenatu, przeznaczony na odpowiednią formację kandydatów, będzie mógł być uświęcony przez obrzędy liturgiczne celebrowane w kolejnych odstępach czasu.”
Soborowe wezwanie do przywrócenia wielostopniowego katechumenatu dorosłych (KL 64), jasno wybrzmiewa w kolejnym dokumencie: „Katechumeni powinni więc być właściwie wtajemniczani w misterium zbawienia, praktykowanie obyczajów ewangelicznych i świętych obrzędów celebrowanych w następujących po sobie okresach, a także wprowadzani w życie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego” (Dekret o misyjnej działalności Kościoła – DM 14). Tej „inicjatywie Ojców Soboru wychodzą naprzeciw Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych. Stanowią one najbardziej szczegółowy i wyczerpujący dokument w sprawie katechumenalnego wtajemniczenia”. (Secundino MOVILLA. Od katechumenatu do wspólnoty. Warszawa 1990 s. 25).

Czytaj więcej...

DIAKON STAŁY WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA

KONTAKT:
Ks. dr Wojciech Oleśków (dyrektor Ośrodka)
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 
Numer telefonu: 502 993 560

Dodatkowe informacje o diakonacie stałym oraz o kandydatach znajdziesz pod adresem: www.ift.zgora.pl/diakonat

Czytaj więcej...