znajomość może być twórcza
przemieniająca każdym oddechem
łapanym łapczywie promieniem słońca z pośpiechem
w relacjach bliskości - stwórcza
znajomość może być luźna
zatrzymująca się powierzchownie na ulotności
ładnie opakowanej ekologicznym celofanem próżności
w półsłówkach uszczypliwości - obrazoburcza
czasami ładna buzia lepiej by milczała
niżby zakochana w sobie, świadectwo głupoty wydała
chwila namysłu
prowadzi do dobrego pomysłu
jak zachwycać się ludźmi spotykanymi
życzliwie
podarowanymi
kto jest w rękach Boga
ten jest w dobrych rękach
nie spotka go bezkresna piekła męka
kochając słucha Wcielonego Słowa
modląc się o dobrego pasterza
modlisz się o przyjaciela Boga i człowieka
który przeprowadzi cię tam gdzie Pan czeka
życzliwymi bądźmy dla siebie, dla duszpasterza
on z tobą w tej samej drodze
pielgrzymi szlak przemierza
<<kto na księdza narzeka
ten się na niego przy śmierci
nie doczeka>>
kto mówi swoje trudne lecz taktownie zdanie
na Słowo Boże ma poważanie
gotów jest z Miłosiernym na spotkanie
ks. Andrzej Hładki, Koźla 04.05.2022,
na 4 Niedzielę Wielkanocy - Rok C

4 NIEDZIELA WIELKANOCY, ROK C
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 10, 14
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym Pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA J 10, 27-30
Jezus daje owcom życie wieczne
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
Oto słowo Pańskie.
PASTERZ PASTERZY
„Bóg pokoju, który w jedno złączył oddalone części i jednych drugim oddał, On, który królów na tronach umieszcza, a biednych z ziemi podnosi i nędzarzy ze śmietnika wywyższa, On, który wybrał swego sługę Dawida i wziął go od stada owiec, mimo że był najmniejszy spośród synów Jessego i najmłodszy, On, który udzielił wielkiej siły głoszącym Ewangelię, by ona osiągnęła całą swoją skuteczność – niech On sam trzyma rękę moją, prowadzi mnie wedle swej woli i przyjmie do chwały, On Pasterz pasterzy i Przywódca przywódców. Obym mógł paść Jego owczarnię z umiejętnością... Oby On sam udzielał mocy i siły ludowi swojemu i przygotował sobie trzodę wspaniałą i oczyszczoną, godną niebieskiej zagrody w przybytku radości i w blasku świętych.
Obyśmy mogli wszyscy w Jego świątyni ogłaszać chwałę Jego, trzoda razem z pasterzami w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, któremu wszelka sława na wieki wieków. Amen.”
GRZEGORZ Z NAZJANZU, ŚW. (330–390). Pisarz grecki. Doktor Kościoła. Zwany w Kościele greckim „Grzegorzem Teologiem”. Pochodził z Kapadocji (Azja Mniejsza), przyjaciel św. Bazylego, z którym odbył studia w Atenach, następnie przebywał na pustyni, potem krótko był biskupem Konstantynopola, który to urząd porzucił i dokonał życia na pustelni. Genialny teolog (sławne „Mowy Teologiczne” o Trójcy św.), pierwszy wielki poeta chrześcijański piszący po grecku (liryki, poematy dydaktyczne, poetycka autobiografia).
[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 190n]
(grafika/foto)
autor: lbrownstone
całość opracował ks. Andrzej Hładki
Czytaj więcej...