„Kartka z liturgii” – wprowadzenie i kilka przypomnień.

Jak pomóc innym i sobie?

Takie między innymi pytanie rodziło mi się w sercu, gdy najpierw jako prezes ministrantów w mojej rodzinnej parafii Chrystusa Króla szukałem materiałów do formacji służby liturgicznej i zacząłem na kartkach „z bloku” naklejać „święte obrazki, oraz kserowane rysunki naczyń liturgicznych i pisać odręcznie długopisem teksty rozważań „poetycko – liturgicznych” oraz opracowania liturgiczne m.in. na podstawie książek ks. Tarsycjusza Sinki. Te pierwsze odręcznie wyklejane i pisane „Kartki z liturgii” znajdują się obecnie w archiwum u ks. Adriana Puta.
Później (po kilku latach), po założeniu przeze mnie Koła Liturgicznego po aprobacie przełożonych i pod opieką ks. Zbigniewa Kobusa w Seminarium w Paradyżu razem z kolegami klerykami zaczęliśmy wydawać m.in. „Kartkę z liturgii” w wersji drukowanej (do dziś istniejącej w zapisie elektronicznym). Kto się angażował, pomagał i wspierał widać częstokroć w stopce redakcyjnej poszczególnych numerów.

Czytaj więcej...

Bóg nie musi udowadniać
że nas kocha – wystarczy popatrzeć na piękno świata, stworzenia
jeśli jednak jesteśmy tak bardzo ślepi
to popatrzmy na krzyż
Objawienie Zbawienia
Bóg nie musi udowadniać miłości
to ty zacznij pokazywać miłość w codziennej ofiarności

wysycha świeżość myśli
gdy zapominamy
co z Bożej łaski mamy
ulatuje co odkryliśmy

marnieje uśmiech
przy zmarnowanej okazji
miłości bez perswazji
brakuje w codzienności pociechy

biegną myśli
ścieżką krętą
którą dogoniliśmy
tę strasznie przeklętą
martwą – wyschniętą
jałową – zamkniętą

zatrzymani na Słowie
każdy coś mądrze lub głupio
statecznie lub wyrywnie powie
ze szczerym namysłem o Miłości opowie
gorliwej – żarliwej
ofiarnej – dobroczynnej

pogubiliśmy istotę wiary
robiąc z liturgii czary
domagamy się ofiary
sami ofiarujemy skąpo
liczymy innym – policzą nas adekwatnie
gdy anieli z mieczem zstąpią
na rozmowę z każdym z nas prywatnie

co to znaczy, że słuchamy głosu Pana?
możemy i chcemy stawać się jak wieczorna Ofiara

ks. Andrzej Hładki, Koźla 18.06.2022 na XII NZ-C

12 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 10, 27
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 9, 18-24
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?».
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».

Oto słowo Pańskie.

DŁOŃ PRZYBITA DO KRZYŻA
„Twą dłoń, która zbiera wszystkie dusze i która stworzyła wszystkie byty, przybiłeś do narzędzia śmierci, do znaku krzyża, aby złamać moją śmiałość sprzeciwiania się Twej woli...”

GRZEGORZ Z NAREKU, ŚW. (944–1010). Wielki pisarz, mistyk i poeta armeński, mnich z klasztoru w Narek.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 357]

(grafika/foto) - autor: PhotoMIX-Company
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

jeżeli cię nie doceniają
nie przeceniaj tych
którzy cię oceniają

ks. Andrzej Hładki (06.01.2021)

Czytaj więcej...

dlatego, że Bóg
mógł
i chciał
cały ten piękny świat
z tobą i ze mną
się stał

dlatego, żeś człowieku
mógł
i chciał
zadbałeś o tę świątynię i ołtarz powstał
od pracy się nie wymawiałeś
bo pokochałeś

tu chodzi o miłość
chcesz być kochany?
dniami i nocami?
Bóg też z miłością ma być adorowany

tu chodzi o miłość
na wszystko masz czas
aż nadto dość
czy życia cenę i kres znasz?

tu chodzi o miłość
nawet gdy wymagasz
chcesz być poważnie traktowany
a Chrystus?
Ukrzyżowany – zapominany
Zmartwychwstały – nie czekany
w Eucharystii zatrzymany – nie przyjmowany
w Kościele zakochany – w drugim człowieku poniżany
w Biblii zatroskany – nie słuchany

tu chodzi o miłość
a jej nigdy dość
wydajmy błogosławiony owoc
Eucharystia to święta Obecność
Miłością obdarowująca pomoc

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2022.06.15
na Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Rok C

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA
I KRWI CHRYSTUSA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 6, 51ab
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 9, 11b-17
Rozmnożenie chleba

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus mówił tłumom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrowił. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu, mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść». Oni odpowiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem mężczyzn około pięciu tysięcy.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i porozsadzali wszystkich.
A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali tłumowi. Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im zostawało, dwanaście koszów ułomków.

Oto słowo Pańskie.

PORZĄDEK TAJEMNICY
„Pokarm niebiański został udzielony dopiero po uzdrowieniu chorej na krwotok niewiasty, będącej figurą Kościoła i po wyznaczeniu Apostołów na głosicieli Ewangelii o królestwie Bożym. Zważ jednak, komu został udzielony? Nie próżniakom, nie tym, którzy przebywają w mieście jakby w synagodze, lub tym, którzy piastują jakieś wysokie stanowiska świeckie, lecz tym, którzy na pustkowiu poszukują Chrystusa. Tych bowiem, którzy nie są zadufani w sobie, Chrystus przyjmuje i z nimi Słowo Boże rozmawia nie w sprawach ludzkich, lecz o królestwie niebieskim. Tym zaś, którzy cierpią na jakieś cielesne słabości, chętnie udziela lekarstwa.
Stosowne więc było, aby tych, których z ran i bólów uleczył, również duchowym pokarmem od głodu uwolnił. I tak nikt nie przyjmuje pokarmu Chrystusa, o ile przedtem nie jest uleczony. A ci, którzy na ucztę są wezwani, uprzednio przez samo to wezwanie uzyskują zdrowie. Jeśli ktoś był kulawy, otrzymał możność chodzenia, aby przybył. Jeśli czyjeś oczy były pozbawione światła, to oczywiście do domu Pana ów stąpić nie mógł, o ile przedtem światła nie pozyskał.
Wszędzie więc jest zachowany porządek tajemnic. Najpierw więc przez odpuszczenie grzechów rany są uleczone. Następnie jest podany pokarm niebiańskiego stołu.[…]”

AMBROŻY, ŚW. (339–397). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Po krótkiej karierze urzędnika państwowego został wybrany biskupem Mediolanu. Był znakomitym organizatorem i obrońcą Kościoła. Jako pisarz zasłynął z mów, pism egzegetycznych – podkreślając aspekt moralny, traktatów teologicznych oraz hymnów kościelnych. Jest jedną z postaci dominujących w Kościele w IV w. Pod jego wpływem nawrócił się św. Augustyn.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 302n]

(grafika/foto)
autor: salexcarvalho
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

ODPUSTY - TAK WIELKI DAR I TAK WIELE NIEPOROZUMIEŃ...

(Aktualizacja: 2019-11-04 - poprawki literowe oraz komentarz do czterech nadań ogólnych)

Czym są odpusty?
Aktualna nauka Kościoła
Wykaz Odpustów

Czytaj więcej...

ODPUSTY MOŻNA ZYSKIWAĆ DLA SIEBIE LUB OFIAROWAĆ ZA ZMARYŁYCH, NIE MOŻNA ZA INNE OSOBY ŻYJĄCE - wyjaśnienie

Nieraz słyszy się BŁĘDNE tłumaczenie, że odpusty można zyskiwać dla żywych (czyli także dla innych żyjących) i za zmarłych.
Prawidłowo, jak słyszymy w Katechizmie Kościoła Katolickiego [wydanie II poprawione z 2002 roku]: „Każdy wierny może zyskiwać odpusty... ALBO DLA SIEBIE, ALBO OFIAROWYWAĆ JE ZA ZMARŁYCH”. KKK odwołuje się tu do Kodeksu Prawa Kanonicznego kan. 994. Dlaczego więc nieraz słyszymy takie błędne tłumaczenie o istocie odpustów? Prawdopodobnie właśnie z powodu błędnego, a raczej nieścisłego tłumaczenia z języka francuskiego.
Katechizm Kościoła Katolickiego po Soborze Watykańskim II ukazał się najpierw w języku francuskim 11.10.1992. Po tym wydaniu był czas na zapytania, uściślenia i poprawki, a dopiero później Catechismus Catholicae Ecclesiae jako wydanie typiczne w języku łacińskim został opublikowany 15.08.1997. Polskie tłumaczenie ukazało się w 1994 roku (I wydanie), następnie była Corrigenda (zawierająca poprawki). W 2002 roku opublikowano w Polsce (II wydanie poprawione) na podstawie wydania typicznego.
W minionych dekadach błąd dotyczący zyskiwania odpustów utrwalił się Polsce, w związku z tym, że gdy w łacińskim tekście Catechismus Catholicae Ecclesiae w p. 1471 końcowa fraza brzmi: « Quivis fidelis potest indulgentias [...] sibi ipsi lucrari, aut defunctis applicare » (nawiązując do Kodeksu Prawa Kanonicznego kan. 994), w wydaniu I z 1994 w Polsce tekst ten przetłumaczono (pamiętajmy z języka francuskiego, a nie z łaciny): „Odpusty mogą być udzielane żywym lub zmarłym.” (KKK 1471, wyd. I s. 352). Po korekcie, tekst ten w II wydaniu poprawionym, w tym samym punkcie, w polskim wydaniu brzmi: „Każdy wierny może zyskiwać odpusty... albo dla siebie, albo ofiarowywać je za zmarłych” (s. 359, z dodanym przypisem do KPK kan. 994). Problem został utrwalony przez to, że najpierw ukazał się tekst oryginalny po francusku (i z niego I wydanie polskie), następnie zebrano poprawki i ukazało się wydanie typiczne po łacinie, a z niego m.in. II wydanie poprawione w Polsce w 2002 roku. Niestety wielu nie zapoznało się z poprawkami i uściśleniami, i błąd ten trwa aż po dziś dzień między nami. Dlaczego to takie istotne? Bo niektórym się zdaje, że np. babcia może za mnie się modląc wyprosić niebo zyskując odpust, a ja nie muszę, że inni za mnie wszystko zrobią. Inni mogą wspomóc, zachęcić, wstawiać się, ale pewnych rzeczy za nas nie zrobią. Póki żyjemy „gromadźmy sobie skarby w niebie” (por. Mt 6,20). Pamiętając o istocie odpustów (więcej na tan temat napisałem tu: https://kartkazliturgii.pl/artykuly/150-odpusty-tak-wielki-dar-i-tak-wiele-nieporozumien ) nie zmarnujmy życie na same marzenia zapominając o drodze zbawienia.

ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

Jednym z głównych powodów kryzysów Kościoła, jest kryzys świadomości chrzcielnej. Kryzys świadomości chrztu i zaniedbanie pogłębiania życia łaską chrztu świętego, prowadzi do degradacji i zaniku żywej wiary. (A.H.)

Historii katechumenatu (przygotowującego głównie dorosłych do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej – chrztu świętego, bierzmowania oraz Eucharystii) i jego istoty, w tym miejscu, obecnie, nie będę przytaczał. Zasygnalizuję tylko wskazania soborowe, decyzję Biskupa Diecezjalnego Tadeusza Lityńskiego powołującego Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny, w 2019 roku, w naszej diecezji oraz postaram się uświadomić główne treści księgi OCWD.
Sobór Watykański II (1962-1965) w Konstytucji o liturgii świętej (Sacrosanctum Concilium) w numerze 64 nakazuje:
„Należy przywrócić wielostopniowy katechumenat dorosłych, pozostawiając wprowadzenie go w życie uznaniu ordynariusza miejsca. Dzięki temu czas katechumenatu, przeznaczony na odpowiednią formację kandydatów, będzie mógł być uświęcony przez obrzędy liturgiczne celebrowane w kolejnych odstępach czasu.”
Soborowe wezwanie do przywrócenia wielostopniowego katechumenatu dorosłych (KL 64), jasno wybrzmiewa w kolejnym dokumencie: „Katechumeni powinni więc być właściwie wtajemniczani w misterium zbawienia, praktykowanie obyczajów ewangelicznych i świętych obrzędów celebrowanych w następujących po sobie okresach, a także wprowadzani w życie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego” (Dekret o misyjnej działalności Kościoła – DM 14). Tej „inicjatywie Ojców Soboru wychodzą naprzeciw Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych. Stanowią one najbardziej szczegółowy i wyczerpujący dokument w sprawie katechumenalnego wtajemniczenia”. (Secundino MOVILLA. Od katechumenatu do wspólnoty. Warszawa 1990 s. 25).

Ordo initiationis christianae adultorum (OICA) w języku łacińskim wydano w 1972 roku. W Polsce po przetłumaczeniu Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych dostosowane do zwyczajów diecezji polskich (OCWD) zostały wydane w Katowicach w 1988 roku.
Nawiązując do wskazań Konstytucji o liturgii świętej (KL 64) biskup diecezjalny Tadeusz Lityński wydał Dekret, w którym czytamy:
„Po wysłuchaniu zdania Rady Kapłańskiej oraz po zebraniu - za pośrednictwem księży dziekanów - opinii prezbiterów naszej diecezji, zgodnie z Obrzędami Chrześcijańskiego Wtajemniczenia Dorosłych dostosowanymi do zwyczajów diecezji polskich z 1989 r., niniejszym dekretem - z dniem 1 września 2019 r. - ustanawiam Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej (...). Pierwszym dyrektorem ośrodka został mianowany przeze mnie - na 5-letnią kadencję - ks. kan. dr Adrian Put (…)” (Biskup Diecezjalny Tadeusz LITYŃSKI, Dekret ustanawiający Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej z 15 sierpnia 2019 roku). Po powołaniu ks. kan. dra Adriana Puta na biskupa pomocniczego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski Tadeusz Lityński dekretem z 23 września 2022, we wspomnienie św. Ojca Pio z Pietrelciny, ustanowił księdza kanonika lic. mgra Andrzeja Hładkiego dyrektorem Diecezjalnego Ośrodka Katechumenalnego. W tej posłudze każdorazowego dyrektora DOK wspiera i z nim współpracuje zespół prezbiterów i katechistów (podany na stronie diecezjalnej). Ogólnie Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny nie jest wyobcowaną, dodatkową strukturą, ale sposobem wsparcia proboszczów i ich parafii w kolejnych wyzwaniach pastoralnych i ewangelizacyjnych. Zadania i sposób funkcjonowania DOK reguluje wydana przez biskupa diecezjalnego zielonogórsko-gorzowskiego Tadeusza Lityńskiego „Instrukcja dotycząca przygotowania do przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej”, wydana w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia 2019 r., a która weszła w życie z dniem 1 września 2019 roku. Oprócz rysu historycznego i prawnego (n. 1) są podane normy ogólne (n. 2), wskazania pastoralne dotyczące osób do 18 roku życia (n. 3.2) oraz pełnoletnich (n. 3.3). Następnie Instrukcja przybliża okres mistagogii (n. 3.4) oraz przebieg formacji w DOK (n. 3.5). Na końcu traktuje o owocach katechumenatu, podkreślając stały proces nawracania i poddawania swojego życia Chrystusowi w Kościele (n. 4.3).
„Instrukcja dotycząca przygotowania do przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej” jest wypełnieniem zaleceń Soboru Watykańskiego, koresponduje z księga OCWD (szczególnie warto przypomnieć sobie Wprowadzenie Ogólne oraz Wprowadzenie Teologiczne i Pastoralne do księgi OCWD). Obok tego Instrukcja dla duchowieństwa w związku z wprowadzeniem Obrzędów chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, zatwierdzona przez 234 Konferencję Plenarną Episkopatu Polski na Jasnej Górze dnia 9 maja 1989 roku w numerze 8 ostrzega: „Doświadczenie uczy, że ci, którzy zostali starannie przygotowani do sakramentów wtajemniczenia i włączeni w dynamiczną wspólnotę wiernych, stają się gorliwymi chrześcijanami. Ci zaś, których przygotowanie było powierzchowne i byli pozbawieni specjalnej opieki, po przyjęciu chrztu i bierzmowania, niejednokrotnie oddalają się od Kościoła” (IOCWD n.8).
Księga OCWD poza wspomnianymi wprowadzeniami zawiera najogólniej:
I. Obrzędy katechumenatu podzielone na stopnie.
II. Uproszczony obrzęd wtajemniczenia dorosłych.
III. Skrócony obrzęd wtajemniczenia dorosłych w niebezpieczeństwie śmierci.
IV. Przygotowanie do bierzmowania i Eucharystii dorosłych, którzy przyjęli chrzest jako dzieci, ale nie otrzymali pouczenia w wierze.
V. Obrzędy wtajemniczenia dzieci, które osiągnęły wiek katechizacyjny.
VI. Teksty do wyboru w obrzędach wtajemniczenia dorosłych.
oraz Dodatek: Obrzęd przyjęcia ważnie ochrzczonych do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim.

DIECEZJALNY OŚRODEK KATECHUMENALNY ROZPOCZYNA KOLEJNY CYKL PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA SAKRAMENTÓW WTAJEMNICZENIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO PRZEZ OSOBY DOROSŁE.
Ośrodek przyjmuje zgłoszenia kandydatów do chrztu od księży proboszczów lub wyznaczonych przez nich wikariuszy do 27 kwietnia  osobiście w Kurii Diecezjalnej (po wcześniejszym umówieniu) lub telefonicznie: 796 071 559.
Zgodnie z postanowieniami diecezjalnej Instrukcji dotyczącej przygotowania do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej z 15 sierpnia 2019 r., osoby nieochrzczone – po ukończeniu 18 roku życia – jeśli wyznają wiarę i pragną przyjąć sakramenty chrztu świętego, bierzmowania i Komunii św. powinny zgłosić się do proboszcza właściwego dla swojego miejsca zamieszkania. Na tym etapie zadaniem proboszcza jest rozeznanie duszpasterskie motywów przyjęcia sakramentów, poznanie sytuacji życiowej, omówienie decyzji wiary kandydata do chrztu oraz zebranie i przygotowanie odpowiedniej dokumentacji, (zob. Pismo Okólne 1/2023 n.17. s. 8).

Istotne wiadomości znajdują się w Piśmie Okólnym 2-3/2024, nr 16, s. 22 nn. Wyjaśnienia dodatkowe w Piśmie Okólnym 8/2024, nr 11, s. 58 nn.

ks. Andrzej Hładki
Dyrektor Diecezjalnego Ośrodka Katechumenalnego
(Szczawno – Zdrój, 12.02.2023) oraz następne edycje - ostatnia: 25.01.2025 r.

Grafika: ks. Piotr Bortnik

Link: https://diecezjazg.pl/katechumenatdoroslych/ 

Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny - wsparcie

Osoby pełnoletnie, które nie zostały ochrzczone oraz te, które utraciły wiarę po chrzcie świętym, jeżeli mają pragnienie i otwarte serce, zapraszamy do kontaktu z proboszczem parafii swojego aktualnego zamieszkania.
Katechumenów oraz ich proboszczów w przygotowaniach do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego wspiera Diecezjalny Ośrodek Katechumenalny.

PLAKAT w PDF: Diecezjalny_Osrodek_Katechumenalny.pdf

Czytaj więcej...

SPOWIEDŹ ŚWIĘTA - podpowiedź
Najgorszą rzeczą wcale nie jest grzech, ale trwanie w nim… albo mówienie że się nie ma grzechu. Św. Jan przypomina w swoim liście: „Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to On jest tak wierny i sprawiedliwy, że odpuści nam grzechy i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeżeli mówimy, żeśmy nie zgrzeszyli, to czynimy Go kłamcą, a wtedy nie ma w nas Jego słowa”. (1J 1,8-10)
Komu wiele odpuszczono, ten wiele miłuje, mówi Pan Jezus… ale po spowiedzi świętej nie zajmuj się grzechem. Zajmuj się Bogiem, rozważaj Jego miłosierdzie, a nie swoje grzechy. On się zajął się twoim grzechem, a ty do grzechów nie wracaj. Kochaj Boga.

jestem w Twoich rękach
dobrych rękach
gwoździami niepewności
i włócznią złości
przypieczętowanymi
bym pewien
był
Twojej miłości
która sądzi grzechy
we mnie grzeszniku
a przygarnia duszę
skruszoną
mimo pozy uników
jestem w dobrych rękach
aż do ostatniego oddechu

(ks. Andrzej Hładki 2018.12.17)

Wlastimil Hofman (1881-1970) „Spowiedź”, 1906 rok, źródło: Muzeum Narodowe w Warszawie

Wzór Rachunku sumienia - propozycja:

Rachunek_sumienia_dla_dzieci_-_dla_mlodziezy_i_doroslych-ver3_www.pdf

Czytaj więcej...

MODLITWA O BEATYFIKACJĘ SŁUGI BOŻEGO BISKUPA WILHELMA PLUTY
Wszechmogący, wieczny Boże, w Trójcy Jedyny, prosimy Ciebie, wynieś na ołtarze sługę Twojego, biskupa Wilhelma Plutę, który przez sposób swego życia przypomniał wiernemu ludowi Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa, zatroskanego o zbawienie ludzi i zostawił nam wzór miłości do Bogarodzicy i Świętych Pańskich. Niech przykład Jego miłości, z Ciebie, Boże, czerpanej i w Tobie dawanej bliźnim, będzie światłem dla nas i następnych pokoleń.
Za wstawiennictwem sługi Twojego, biskupa Wilhelma Pluty udziel mi łaski………, o którą Cię pokornie proszę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

***

O łaskach otrzymanych za przyczyną Biskupa Wilhelma Pluty prosimy powiadomić:
KURIA DIECEZJALNA
PI. Powstańców Wlkp. 1,65-075 ZIELONA GÓRA
email: e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.  strona WWW: https://diecezjazg.pl/ 

Czytaj więcej...

Panu Bogu niech będą dzięki i ludziom życzliwym
Panu chwała, a ludziom pamięć
Zbawicielowi uwielbienie, a bliskim wspomnienie…

ks. dr Andrzej Hładki
podziękowanie

Na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, w czwartek 12.10.2023 roku obroniłem rozprawę doktorską, która nosi tytuł „Rola biskupa Wilhelma Pluty w recepcji posoborowej odnowy liturgicznej w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej”. Stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk teologicznych w dyscyplinie nauki teologiczne nadano uchwałą Senatu Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu nr 586/4/2023 z dnia 23.10.2023 r.

Tym, którzy mnie wspierali, modlili się, doradzali – Bóg zapłać!
Jest kilka znamienitych prac i rozpraw na temat Sługi Bożego Biskupa Wilhelma Pluty w różnych aspektach, a moja dysertacja dotyczy recepcji tego co Pan Bóg nam podarował przez refleksję i postanowienia Soboru Watykańskiego II (w którym także uczestniczył nasz biskup Wilhelm) i jak troskliwie oraz z namysłem, mądrze biskup Wilhelm Pluta wprowadzał w odnowę kapłanów i wiernych rozległej administracji apostolskiej kamieńskiej, lubuskiej i prałatury pilskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim, a po 1972 roku diecezji gorzowskiej. Owoce tej recepcji są widoczne w obecnej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, która kontynuuje dzieło odnowy liturgicznej, które początki miały za czasów rządów biskupa Wilhelma Pluty.
Jestem wdzięczny mojemu zmarłemu (+2017r.) Tacie Władysławowi, cieszę się, że była ze mną na obronie moja Mama Krystyna, oraz brat Leszek i Krzysztof. Był mój chrzestny Czesław Hładki.
Jestem wdzięczny mojemu promotorowi, ks. prof. dr hab. Stanisławowi Araszczukowi, za życzliwość, cierpliwość i mądre prowadzenie. Cenne są uwagi i wskazania moich recenzentów, którymi byli ks. dr hab. Dariusz Kwiatkowski, prof. UAM (Uniwersytet im Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Teologiczny) oraz Ks. dr hab. Erwin Mateja, prof. UO, (Katedra Teologii Liturgicznej, Homiletyki i Komunikacji. Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego). Niesamowity klimat naukowy, ale i wiary, a także życzliwości otaczał mnie przez lata studiów i przewodu doktorskiego ze strony profesorów i pracowników Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Spotykałem tam ludzi kompetentnych i wierzących, a podziękowania składam na ręce Rektora PWT, Ks. prof. dra hab. Sławomira Stasiaka oraz prorektora ks. dra hab. Dominika Ostrowskiego, prof. PWT. Jeżdżąc wiele lat do Wrocławia, pragnąc pogłębiać swoje zainteresowania i zdobywać nową wiedzę, zachęcam wszystkich, starszych i młodszych kapłanów do dodatkowych studiów, najpierw nie dla tytułów, lecz byśmy będąc uczniami, stawali się coraz lepszymi nauczycielami.
Cieszę się, że towarzyszył mi biskup pomocniczy dr Adrian Put oraz kanclerz naszej kurii ks. dr Piotr Kubiak. Był także mój pierwszy proboszcz z Kostrzyna nad Odrą, ks. prałat dr Wojciech Skóra. Obecny był także obecny mój dziekan ks. Zygmunt Zimnawoda oraz ks. dr hab. prof. US i PWT Andrzej Draguła. Niezawodnie był prepozyt głogowskiej kapituły kolegiackiej i dziekan dekanatu Głogów – św. Mikołaja, kolega rocznikowy ks. Stanisław Brasse oraz przyjaciel ks. Marcin Pracuk, a także ks. dr Łukasz Świerniak z Bogatyni. Z serca dziękuję przyjacielowi, ks. kan. Piotrowi Bortnikowi za wsparcie. Dziękuję moim Przyjaciołom z Koźli i całej diecezji oraz spoza niej… Jeszcze raz - Bogu niech będą dzięki! Wszystkich którzy się cieszą razem ze mną tą obroną po latach studiów, wyjazdów, nakładów, pracy, polecam Panu Bogu, przez wstawiennictwo Matki Bożej Rokitniańskiej, a którzy się smucą, przez wstawiennictwo Matki Bożej, Pocieszycielki strapionych...
Tak jak napisałem w mojej pracy: „Biskup Wilhelm Pluta nie był liturgistą lecz troskliwym pasterzem, wypełniającym wiernie wskazania polecone dla dobra i uświęcenia powierzonego ludu przez Sobór Watykański II. Nie był rewolucjonistą lecz troskliwym realizatorem nauki Kościoła, szczególnie podarowanej nam wszystkim w czasie Soboru Watykańskiego II. W wielu aspektach wyprzedził swoje czasy jako wizjoner, który widział dobro Kościoła poprzez formację duchowieństwa i wiernych, także poprzez liturgię. Inicjację zaczynał od pogłębiania i rozwijania życia modlitewnego, liturgicznego rodzin. To była jego troska o relacje, najpierw w rodzinach, dalej w parafii, miedzy duchownymi, w diecezji”. Jego przesłaniem dla nas do ponownego odkrycia jest m.in.: świętość małżeństw, troska o pogłębione przygotowanie do sakramentów świętych oraz – co bardzo ważne, troska, opieka, nad ludźmi po przyjęciu tych sakramentów. Świętowanie niedzieli, tworzenie zespołów liturgicznych z udziałem młodzieży i dorosłych, bo liturgia nie jest „dla dzieci”, nie jest teatrem lalek [oczywiście dzieci w niej uczestniczą, ale to jest poważna, święta sprawa]. Adoracja, dziękczynienie po Mszy świętej. Wychowanie „do liturgii” oraz wychowanie „przez liturgię”, to istotne podpowiedzi naszego biskupa. Proszę módlmy się o beatyfikację Sługi Bożego Biskupa Wilhelma Pluty i bądźmy wdzięczni!

ks. dr Andrzej Hładki
Koźla 2023.11.11

Link do artykułu w Niedzieli – Aspekty: https://www.niedziela.pl/artykul/96521/Wizjoner-i-troskliwy-pasterz 
Informacja w Gościu Niedzielnym: https://zgg.gosc.pl/doc/8528680.Jeden-z-proboszczow-obronil-prace-doktorska-o-bp-Wilhelmie 

Czytaj więcej...