dotykasz ustami
anielskimi
śpiewami
okruchy zebrane z daleka
Człowieka co szuka człowieka
dotykasz pocałunkami
pod tęskniącymi za niebem gwiazdami
światło odbijając nocami
dotkasz wargami szepcząc
dłońmi tuląc czułościami
Dziecko z wyciągniętymi rączkami
ku Ojcu
ku Miłości
ku krzyżowi
Mamo uwielbiająca Boga
nie tylko ustami
ks. Andrzej Hładki 01.01.2019 Koźla
ŚWIATŁOŚĆ PROWADZĄCA, A NIE OŚLEPIAJĄCA…
bywa, że ludzie chcą świecić, błyszczeć, olśniewać…
bywa, że bliscy mi są oni, jak bliskie są ambicje,
by być jeszcze, więcej, mocniej, dosadniej,
bywa, że są, ale jakby ich nie było
ludzie odwiedzający kościoły jak muzea,
goście, a powinni być jak u siebie w domu – często
bywa, że czkamy na czas po Świętach – nie koniecznie na szał wyprzedaży – nie pierwszej i nie ostatniej,
ale na spokój, ciszę, odetchnienie…
pozwól się Światłem napełnić, Temu który zabłysną pośród ciemności grzechu i szarzyzny zmagań
pozwól – weź Jezusa do domu, do serca, do swoich
ks. A.H.
nie rozumiem ciebie rozumie
czemuś chciał pomóc rozumieć
gdy rozumowi przystoi odpowiedź
także na pytanie głupie
pokocham odpowiedź Twoją
jako moją
bo nie wszystkie rozumy zjadłem
nawet gdy smaczne
i podjadłem
trochę filozofii
z etyczną szczyptą pieprzu
teologii Twojej
a jeszcze więcej naszej
słowem logiki jest
krzyż przy żłóbku
Panie Jezu
daj bym nie został w żłobku
ale dojrzał dla nieba
ks. A.H. 22.12.2018 Koźla
NIC NIE MUSZĘ – MOGĘ
reformować czasem
czas, który nie potrzebuje zmiany
sam jest tym danym
bym chciał dokonać przemiany
goniony przez ujadające psy
szczekające coraz głośniej
w wyścigu nakręcanych pacynek
wreszcie dopadł mnie głos
prostujący pokręcone myśli
w zamyśle proste
krzyczą w niebo – głosy
śmiejąc się przez łzy w niebogłosy
NIC NIE MUSZĘ – MOGĘ
nie zmuszaj
nawracając w imię Boże
kochaj
przygarniając –
wtedy Bóg pomoże
ks. A.H. Koźla 2018-12-09
GAUDETE
dobrze, że jesteś
jeszcze nie
i już teraz
obecny oczekiwany
wyglądany i przemilczany
radości nasza
co smuci nieczekających
uszczęśliwia wytrwałych
kochających
różowy blask radości
przerywa niepewność
przyjdzie Słowo
dotrzymasz
mimo moich zmienności
humorów i sporów
o to <cóż to jest prawda>
gotów przepytywać Boga
z miłości
nauczysz mnie szczerości
cieszę się że jesteś
tylko bym ja jeszcze był
gotów stanąć
w obliczu OBECNOSCI
ks. A.H. Zielona Góra 2018-12-13
słowa dotrzymuje – dosłownie
radość
że się cieszy
ty i ja jesteśmy pośród rzeszy
słownych ludzi
radość, której świat nie pojmuje
jaki to człowiek emanuje szczęściem?
gdy się wszystko kończy
przemija
<<Oto Pan Bóg przyjdzie>>
Ten, który nie przemija
Którego tak wielu na co dzień mija.
ks. A.H. Koźla 2018-12-02
*********************************
tętniące tętentem mgłą spowite
śladami nóg – jak z kopyta
ruszyły myśli
byś mógł przemyślnie
spokojnie zebrać myśli
uciekły ciche refleksje
wystraszone spokojem niemówienia
jak dać się słyszeć pośród milczenia?
wyrywają się do odpowiedzi
słowa nie pytane
byleby były nieme
lecz zauważane
podskakiwać wyżej i wyżej
ku piedestałom
zapamiętaj drogę powrotną
kiedy łupniesz pustą głową
- nie całą
ks. A.H. Koźla 2018-12-02
przepytany przez sędziego
Sędzia sprawiedliwy
tłumaczy miłość z miłością
człowiekowi choremu zazdrością
postawiony przed sądem piewców wolności
dziś nie ma prawa głosu
w bezgłośnym procesie
krzykliwych wolnomularzy
opłacanych monetą zdrady
skazany
kochany
ukrzyżowany
przeorany włócznią
śmierci na wszelki wypadek
kreśli nad nami
dłonią – rany
przebaczenia dary
mój Król zmartwychwstały
ks. A.H. Koźla 2018-11-25
brakuje już wskazówek na zegarze
codziennych licytacji i wystawionych
na widowisko ludzi, myśli, świętości
kto rozgoni zbiegowisko ekspertów
bawiących się cyframi badań przebadanych literami
uczę się nauczać uczniów Pana
tylko bym nie pozostał w gronie poza gronem
lepiej wszczepiony w Życie umierać chcę dla Ciebie
w zachwycie spotkania
minąć się możemy na wokandzie pytań o SENS
<<co dobrego?>> zaczynam powitania
pod gradem smutków, bliskich – nie kochanych
powitasz mnie pytaniem Dobry
czy byłem zajęty krokami naśladowania
wskazówki się kończą
podpowiedzi milkną
aniołowie przybędą
na żniwo i misje karczowania
droga jest drogo okupiona
krwią i łzami
codziennego trwania
nagrodą będzie
przeźroczystość dla Światła
zmartwychwstanie i radość nieba
uśmiecham się do ciebie mimo upokorzenia
bo cisza mijających się ludzi jak
cisza grobu – pieczęcią milczenia
końcem – początkiem
otworzy się wołaniem
twego i mego imienia
z listy obecności w księdze zbawienia
na 33 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Zielona Góra – Koźla. 2018.11.17
33 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 21-36
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mk 13,24-32
Sąd ostateczny
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus powiedział do swoich uczniów: «W owe dni, po wielkim ucisku „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie” zostaną wstrząśnięte.
Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”.
A od figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi.
Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».
Oto słowo Pańskie.
NASZE SZCZĘŚCIE OPIERA SIĘ NA NADZIEI
„Sławimy Pana, Boga naszego, który dla duchowej radości nas zgromadził. Niech serce nasze będzie pokorne i niech nasze szczęście w Nim będzie. Nie wynośmy się jakimś powodzeniem w tym życiu, lecz wiedzmy, że szczęścia nie zaznamy, aż to wszystko przeminie. Teraz, bracia moi, nasze szczęście niech opiera się na nadziei i niech się nikt nie cieszy, jakoby ono było już obecne, aby nie zatrzymać się w drodze. Całe szczęście pokładajmy w nadziei co do przyszłości; całym pragnieniem niech będzie życie wieczne, wszystkie nasze westchnienia niechaj pulsują Chrystusem.”
AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 570]
(grafika/foto) - autor: mary1826
całość opracował ks. Andrzej Hładki
pić delektując się wilgocią dobroci
z podarowanego naczynia serca
może tylko ten kto spragniony jest miłości
jeść ostatni kawałek błogosławionego chleba
z dłoni spracowanych bezsennością
może ten kto karmić chce miłością
bez niej ofiara staje się czarem
a życie koszmarem
bez niej słowo staje się rykiem
a noc bezdusznym okrzykiem
usiądź w cieniu mojego serca
a rozterka uśnie bliska rozterki
że bieda dziennie nie może być do syta
karmiona utrapieniami
bo dość dzień ma swojej biedy
bogacę się gdy jesteś blisko
moja kochana
oddana na ciekawskich widowisko
przecież jesteś – uginam kolana
miłości staruszki, wdowy, kobiety
dzielącej się z serca – dająca wszystko
ks. A.H. 10.11.2018 Koźla
SŁUCHAJ! MIŁOŚCI!
słuchająca miłość słyszy kiedy przyjść
kiedy iść
kto woła szeptem smutnych oczu
kto szlocha nadrabianą miną po nocach
przespaceruj się ze mną
milcząc ze szczęścia
słuchając jak nadchodzisz
podchodzisz już nie w rozterkach
lecz kładąc palec na ustach
spękanych od pytań
pytam które jest pierwsze przykazanie
zamiast zapytać jak się masz kochanie
- mąż do żony
- ona do niego
- ja do Ciebie
wszystko co kochane pochodzi od Ciebie
Miłość sporadycznie kochana
na święta
Miłość Ukrzyżowana
rozważanie na 31 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – (Rok B)
ks. Andrzej Hładki 04.11.2018 Koźla
31 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 14, 23
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mk 12, 28b-34
Największe przykazanie
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka.
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.
Oto słowo Pańskie.
POZWÓLMY, BY CHRYSTUS W NAS MALOWAŁ SWÓJ OBRAZ
„Oddajmy więc Bogu naszemu, Ojcu naszemu, Jego obraz nienaruszony: w świętości, bo On jest święty wedle słów: „Bądźcie świętymi, bo i Ja jestem święty” (Kpł 11, 44); w miłości, bo jest miłością wedle słów Jana: „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8); w dobroci i prawdzie, bo On jest miłościwy i prawdomówny. Nie stańmy się przeto malarzami innego obrazu: bo malarzem obrazu szatańskiego jest ten, kto jest bez uczucia, pełen złości, pychy... Abyśmy więc nie wprowadzili przypadkiem obrazu szatańskiego, pozwólmy, by Chrystus w nas malował swój obraz. A maluje go, gdy mówi: „Pokój mój daję wam, pokój mój zostawiam wam” (J 14, 27). Na cóż jednak nam się to przyda, jeśli wiemy, że pokój jest rzeczą dobrą, a nie używamy go dobrze?”
Kolumban [Młodszy], św. (540–615). Pisarz łaciński. Mnich irlandzki, wyruszył na kontynent na misje i założył szereg klasztorów (Luxeuil – Francja, Bobbio – Włochy), którym nadał surową regułę.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 549]
(grafika/foto) - autor: dimitriwittmann
całość opracował ks. Andrzej Hładki