wielu zaproszonych
a mało ugoszczonych
wielu wyglądanych
a więcej zaganianych
wielu ochrzczonych
Bóg wie ilu do nieba wpuszczonych

List przyszedł niesiony
przybył objawiony
spisany na tablicach serca
z kamienia czy ciała
ile byś duszo niespokojna
liter Alfa i Omega przeczytała
do końca wciąż na początku
z niczego
z nieładu układana
na wzgląd ludzki wyczulona
wręcz przewrażliwiona
co powie Ona? Oblubienica zbawiona
uczyń wszystko coś usłyszała
i oddaj się bez końca
cała – do końca ukochana

ks. A.H. 19.01.2019 Koźla

2 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. 2 Tes 2, 14
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 2, 1-11
Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej

+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina».
Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?»
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi.
Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.
Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Oto słowo Pańskie.

WIELKOŚĆ CUDÓW BOŻYCH
„Cud Pana naszego Jezusa Chrystusa, w którym uczynił wino z wody, nie dziwi tych, którzy wiedzą, że dokonał tego Bóg. W dniu godów weselnych kazał wodą napełnić sześć stągwi i uczynił to, co każdego roku w winoroślach. Jak bowiem to, co słudzy wlali w stągwie za sprawą Pana, przemieniło się w wino, tak i to, co obłoki zlewają za sprawą tegoż Pana, przemienia się w wino. Tego nie podziwiamy, bo dzieje się corocznie; stałe powtarzanie usuwa bowiem podziw. Jednakże jest coś, co zasługuje na głębsze rozważanie niż to, co się stało w stągwiach wody. Któż bowiem, rozważając dzieła Boże, którymi się rządzi cały świat, nie zdumieje się i cuda go nie przygniotą? Jeśli się zastanowi nad mocą jakiegoś ziarna, jakiegoś nasienia, widzi, jak wielka to rzecz, a gdy to rozważa, ogarnia go bojaźń. Ponieważ jednak ludzie, interesując się czym innym, utracili pojmowanie dzieł Boga, za które Stwórcę co dziennie sławić powinni.”

Augustyn, św. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 245]

(grafika/foto)
autor: Clker-Free-Vector-Images