odbijana piłeczka argumentów
toczy się wijąc do finałowego momentu
gdy pytania zmęczone w pytaniach
odpocząć mogą w cieniu zakochanych
splecionych dłoni szukających się i znajdujących chwilę bez zamętu

czym jest miłość podarowana
przyjęta z przejęciem i rozwinięta w zajęciu się
tobą tak jak ty moją osobą
nie rozliczam cię z zaniedbanych godzin
ciesząc się sekundą miłości – bliskości, dobroci, ofiary
która przemieni tego co nie ma nadziei
i miłości nie daje wiary
lśniące oczy od jaśniejącej zorzy szklanych ekranów
wyglądają za kochanym, który przekroczy szklane ramy
będąc blisko i bliski
nie trzeba będzie już szukać
chwili, okruchów serca spełnienia
miłość domaga się miłości
wzajemny dar – darem jest wzajemności

ks. A.H. 15.05.2019 Zielona Góra

5 NIEDZIELA WIELKANOCY, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 13, 34
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 13, 31-33a. 34-35
Przykazanie nowe

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Oto słowo Pańskie.

PRZYKAZANIE NOWE
(…)„Podobnie o lekarzu słusznie się mówi, że chorych miłuje. Ale w nich kocha chyba nie chorobę, lecz zdrowie, które oczywiście chce przywrócić, jeśli przyszedł wypędzić chorobę. Tak i my winniśmy się wzajemnie miłować, abyśmy mogli – na ile zdołamy – staraniem się o miłość wzajemną pociągnąć Boga, aby był z nami. Tę miłość daje nam Ten, który mówi: „Ja was umiłowałem, abyście się i wy wzajemnie miłowali”. Dlatego więc nas ukochał, abyśmy miłowali się nawzajem; miłując nas, użycza nam tego, iż wzajemną miłością wiążemy się ze sobą, a przez złączenie tym słodkim węzłem mamy się stać członkami tak dostojnej Głowy.”

Augustyn, św. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 198]

(grafika/foto)
autor: MichiArt