w maratonie – na wyścigi do mety
czy liczy się słowo, czy ten kto mówi – niestety
nie dźwigamy jeden drugiego ciężarów
lecz kamienie by nimi zasypani byli przeciwnicy
ale i one wołać będą
nawet jeśli zagłuszymy ten znajomy
coraz bardziej obcy głos co idzie za mną
z tobą – który chce cieszyć się rozmową
a bywa że odpowiada głucha cisza
na zachętę miłości
poszarpały się myśli poobdzieraną wstęgą
wiją się i szukają czy moje słowa ulegną
stając się bardziej nasłuchujące
nie tylko wołające
zapytam się ciebie o sąsiada
o tego który ze mną przy stole siada 
bo zaproszeni jesteśmy by posłuchać 
głosu
co nie podnosi głosu
ale ma słowa 
sposób na wytrwanie
nie tylko na walkę, przetrwanie
ale na życie
na zmartwychwstanie

ks. A.H. 05.05.2019 Bogaczów

4 NIEDZIELA WIELKANOCY, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 10, 14
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 10, 27-30
Jezus daje swoim owcom życie wieczne

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział:
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Oto słowo Pańskie.

OWCE IDĄ ZA PASTERZEM
„Żydzi chcieli Go za to oczernić, że nazwał się synem Dawida. On zaś im odpowiedział, że jest Synem Boga. A w jaki sposób? Posłuchajcie: „Odpowiedział im Jezus: Mówię wam, a nie wierzycie. Czyny, które wykonuję w imię Ojca mego, świadczą o Mnie, ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich” (J 10, 25nn). Już uprzednio pouczyłem was, które to są owce; bądźcie więc owcami. Stają się owcami, wierząc; są owcami, idąc za pasterzem; owcami są, nie gardząc swoim Odkupicielem; są owcami, wchodząc przez bramę; są owcami, wychodząc i znajdując pastwiska; są owcami, zażywając wiecznego życia.”

Augustyn, św. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 187]

(grafika/foto)
autor: Myriams-Fotos