życie na kredyt
zaciągnięte chmurami spochmurniałych
co liczą odsetki depozytów
w zapomnianych bankach
pamięci operacyjnej
leniwych transferów
a jest tak wielu
chętnych do wymiany
danych
pozyskanych w butach lewych
nie do pary
odstających od mądrości
w zero-jedynkowej mnogości
przeliczyć kapitał zerowy
na końcu magistrali
łączącej bazę danych
wymazanych
wielokrotnie szyfrowanych codziennością
tak zawiłą algorytmów przemijania
przypadkowością
podłączeni do źródła
eko-niegospodarnością
zahibernowani przed przeciążeniami
zmagamy się z logicznym pytaniem – przemijaniem
co zrobić z wiecznością?
ks. Andrzej Hładki – Koźla 2019-08-03
18 TYDZIEŃ ZWYKŁY, ROK C
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Mt 5, 3
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Łk 12, 13-21
Marność dóbr doczesnych
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».
Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»
Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».
I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”
Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».
Oto słowo Pańskie.
POWINNOŚĆ DZIELENIA SIĘ Z POTRZEBUJĄCYMI
„Co pocznę?” Któż by się nie litował nad człowiekiem w takim uciśnieniu? Biedny on z powodu dobrych zbiorów, nędzny z powodu posiadanych dóbr, nędzniejszy z powodu oczekiwanych. Bo ziemia nie dochody mu przynosi, ale rodzi westchnienia, nie obfitość plonów mu przynosi, lecz troski, zmartwienia i ciężkie kłopoty. Toteż jęczy podobnie jak biedak. Bo czyż nie taki głos wydaje jak ten, którego gnębi nędza? „Co pocznę?” Skąd wezmę pożywienia? Skąd przyodzienia? Tak właśnie odzywa się bogacz. Boleje w sercu pożerany przez troskę. Co innych cieszy, to chciwca martwi. Nie raduje się on tym, że ma w domu wszystkiego pod dostatkiem, ale duszę jego dręczy bogactwo wokół płynące i przelewające się z komór. Dręczy go obawa, by nie wyszło ono jakoś na zewnątrz i nie stało się środkiem wspomożenia dla potrzebujących.”
BAZYLI WIELKI, ŚW. (329–379). Pisarz grecki. Doktor Kościoła. Najwybitniejszy biskup Wschodu drugiej połowy w IV w. Po studiach w Atenach i po pobycie na pustyni został biskupem Cezarei Kapadockiej. Zwalczał arian, organizował życie liturgiczne oraz na szeroką skalę pomoc ubogim. Pozostawił reguły zakonne (do dziś podstawa życia monastycznego w Kościołach wschodnich), liczne homilie, listy i traktaty teologiczne. Do dziś jest używana Liturgia św. Bazylego.
[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 418]
(grafika/foto)
autor: GDJ