<<już mnie nie zobaczysz
- będę cię odwiedzał>> („Pasażerowie”)
gdybyśmy szczerze wierzyli w życie wieczne
modlilibyśmy się, szybko jednali
głęboko przeżywali Msze i je zamawiali
wiedząc co dla nas bezpieczne
co dobre – większość wie
wybieram – co mi się chce
decyduję jakie będzie życie wieczne
posoleni popiołem
stajemy nad dołem
z którego rozpacz wyskoczy
albo woda chrztu się toczy
spopielą i moje pomysły
czas rozpoznać Boże zamysły
na Środę Popielcową
ks. Andrzej Hładki. Szczawno-Zdrój. 2023.02.11
ŚRODA POPIELCOWA
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Ps 95 (94), 8a. 7d
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mt 6, 1-6. 16-18
Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.
Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Oto słowo Pańskie.
POST NIE JEST DOBREM ZASADNICZYM
„Ojcowie nakazali nam czynić te wszystkie rzeczy [m.in. post] lub przynajmniej niektóre z nich przezornie i zachowywać je roztropnie, stosownie do powodu, do miejsca, do miary i do czasu; jest bowiem stwierdzone, że wykonywane w porę są odpowiednie i pożyteczne, a nie w porę, stają się niedorzeczne i szkodliwe.
Gdy na przykład nadejdzie brat, w którym należy z miłością pokrzepić i najuprzejmiej ugościć Chrystusa, a ktoś chciałby wówczas przestrzegać surowego postu: czyż nie popełniłby raczej zbrodni nieludzkości zamiast zyskać pochwałę i zasługę pobożności?
Albo gdy wyczerpanie i słabość ciała domaga się pokrzepienia sił i spożycia pokarmu, a ktoś nie zgodziłby się na złagodzenie surowej wstrzemięźliwości: czyż nie należy go raczej uważać za okrutnego zabójcę swego ciała niż za troskliwego stróża zbawienia?
Gdy więc czas uroczysty zezwala na odpowiednie pokrzepienie się i na konieczną swobodę w jedzeniu, ktoś nie chciałby odstąpić od surowego przestrzegania postów, to i jego musimy uważać nie tyle za pobożnego człowieka, ile raczej za szaleńca i głupca.
Ale niemniej wrogimi okażą się posty dla tych, którzy w nich łowią chwałę u ludzi i z próżności wystawiają na widok publiczny swoją bladość, szukając sławy świętości. Tacy według słów Ewangelii otrzymali już teraz swoją zapłatę (Mt 6, 16), a Pan stwierdza przez usta proroka, że brzydzi się tym postem. Czyni on sobie zarzut, jakby od nich pochodzący i rzecze: „Dlaczego pościli, a ty nie wejrzałeś, poniżyliśmy dusze nasze, a nie widziałeś” (Iz 58, 3). Ale zaraz odpowiadają, wyjawia przyczynę, dlaczego nie zasługują na wysłuchanie: „Oto w dzień postu waszego wychodzi na jaw własna wola wasza, a wszystkich dłużników swoich pociągacie. Oto pościcie wśród swarów i zwad, a bijecie się w pierś niezbożnie. Nie pośćcie tak jak dotąd, [jeżeli chcecie], aby dosłyszano głos wasz na wysokości! Czyż taki jest post, który obrałem, aby człowiek trapił przez dzień swoją duszę, aby zwiesił głowę jak obręcz i wór i popiół sobie pościelił? Czy to zwiesz postem i dniem przyjemnym dla Pana?” (Iz 58, 3–5).”
JAN KASJAN, ŚW. (+ 435). Pisarz łaciński. Po długim pobycie wśród mnichów egipskich powrócił na Zachód, do Marsylii, gdzie spisał swoje doświadczenia ascetyczne w dziełach Rozmowy oraz Instytucje zakonne, które odegrały decydującą rolę w formowaniu się monastycyzmu zachodniego.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 144n]
(grafika/foto) - autor: Mikes-Photography
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki
Czytaj więcej...
