Rozważania

Rozważania

nawet „wykształceni” sądzą „książkę po okładce”
podniecając się niezdrowo zdjęciami
nie czytają - obawiają się i pachną lękami
słyszeli o Marii siedzącej u stóp Pana
cała zasłuchana
żonglując świętymi cytatami
mają nieczyste intencje
nie daj Boże
wpaść w cyników ręce

jak oczyścić przekonanych o swojej doskonałej czystości?
gdy uderzają w cudze piersi grzechami
dokładnie badają winy innych, a nie swoje
boją się słońca – sami dla wszystkich słońcami

poczekam z cierpliwą miłością
tworząc nie wyłomy
budując mosty
czy jesteś uśmiechnięty i radosny
czy jesteś smutny i żałosny
zatęsknij za niebem chodząc po ziemi
zafascynowany człowiekiem
życząc dobrego dnia
każdego dnia
Bóg wie czego chcesz
jak twoje życie ma się do mnie,
jak zbliża i oddala do Niego
i jak szanujesz siebie samego
przed wiekami pokochanego
w bezkresie ograniczoności
w mikrokosmosie codzienności
dotyków czułych uśmiechem
i uników złośliwych cieniem
łatwiej wyciągnąć palec wskazujący
niż otworzyć serce
przemykasz mi myślą życzliwą
boisz się tą obecną chwilą
którą chwile chwały miną
cenię cię nawet w rozterce
jak nie rozmienić się na grosze
szumem sieci przemijając
godne chwile nie przeminą
moje serce jest dobre
docenia nawet uśmiechy drobne
moje serce jest drogie
wielokrotnie ciągane
po wertepach błędów na życiowej drodze
Serce – dziękuję za serce
Twoje jest stwórcze
składam ofiarę – niemodne słowo -
kiedy łatwiej oczekiwać niż dziękować
ofiarowuję moje życie całe
w nim goryczy czarę
z kielichem radosnego wina
smakując czym jest miłość co słucha a nie wyrokuje

na 6 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Paradyż. 2024.02.09

6 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Łk 7, 16
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 40-45
Uzdrowienie trędowatego

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony!». Zaraz trąd go opuścił i został oczyszczony.
Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».
Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Oto słowo Pańskie.

UZDROWIENIE TRĘDOWATEGO
„Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (Mt 8, 2nn). Ten, kto błaga wolę, nie wątpi o mocy. „I wyciągnąwszy rękę, dotknął go, mówiąc: «Chcę, bądź oczyszczony»”. Gdy Pan wyciągnął rękę, trąd natychmiast ustąpił. Jednocześnie popatrz, jaka pokorna odpowiedź, i to bez chełpliwości. Tamten powiedział: „Jeśli chcesz”, Pan odpowiedział: „Chcę”; tamten uprzedza: „Możesz mnie uzdrowić”, Pan dołącza się, mówiąc: „Bądź oczyszczony”. Nie należy jednak łączyć, jak to czyni wielu łacinników, i czytać: „Chcę, abyś był oczyszczony”, ale oddzielnie: najpierw rzekł: „Chcę”, a następnie rozkazał: „Bądź oczyszczony”. „I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił”. I zaprawdę, po co miał mówić, skoro samo ciało mówiło. „Ale idź, ukaż się kapłanowi i złóż ofiarę, którą Mojżesz nakazał na świadectwo dla nich”. Z powodu wielorakich przyczyn wysłał go do kapłana. Najpierw dla pokory, aby oddać cześć kapłanom. Prawo bowiem nakazywało, aby ci, którzy zostali oczyszczeni z trądu, złożyli dary kapłanom. Następnie, aby oni ujrzawszy, że trędowaty został uzdrowiony, uwierzyli Zbawcy albo nie uwierzyli: jeśliby uwierzyli, zostaliby zbawieni, jeśli zaś by nie uwierzyli, aby nie mieli usprawiedliwienia. I w końcu dlatego, aby – co Mu bardzo często zarzucano – nie zdawało się, że gwałci Prawo.”

HIERONIM, ŚW. (347–419). Pisarz łaciński, doktor Kościoła. Po burzliwym życiu osiadł w Betlejem i tam przebywał do śmierci. Był znakomitym egzegetą: jemu zawdzięczamy Wulgatę – częściowy przekład nowy, częściowe poprawienie starego tłumaczenia Biblii. Napisał liczne komentarze biblijne. Pozostawił wiele listów, traktatów teologicznych i innych prac, m.in. przekład pism Orygenesa i pachomiańskich pism monastycznych.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 286]

(grafika/foto) - autor: cherylholt
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

czym życie zaskoczy
tym ciebie wezbrane pragnienie
w potrzebie
miłości szeptem otoczy

szukamy szczęścia
kto nie jest po przejściach
- o Ty moje Szczęście niezmierzone! –
potykamy się o stopy
na krzyżu cicho położone
licytujemy się na targu
sprzedając dusze
twierdzimy, że jej nie mamy
skrzętnie upychamy
w otchłań na katusze

kto da więcej
za mniej
mniej mając
wszystko dając
by zyskać tylko chwilę

w zapomnienie odszedł stukot druku
w szeleście aksamitnych kopii
cyfrowo powielanych
analogowych
życia antologii
kto kogo słowem pobił?
kto komu na złość zrobił?
kto komu następcę powił?
kto z kim się umówił?
tą wiedzą rozsadzeni
rozdarci i pogubieni
potrzebujemy dobrego towarzystwa
Towarzysza drogi
co jest Drogą
- kochani – rozgniewani
czy wiemy dokąd idziemy?
przez zawiść chorujemy
dzięki Miłości żyjemy

na 5 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2024.02.02

5 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Mt 8, 17
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus wziął na siebie nasze słabości
i dźwigał nasze choroby.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 29-39
Jezus uzdrawia i wypędza złe duchy

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały.
Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają». Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem». I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Oto słowo Pańskie.

LEKARZ MIŁOSIERNY
„(…)I podniósł ją, i ujął za rękę”. Ujął za rękę. Gdy Piotr znajdował się na morzu w niebezpieczeństwie i już się zanurzał, On dotknął jego ręki i podniósł go... Dotknął Jezus ręki i uciekła gorączka. Oby dotknął i naszej ręki, oby oczyścił nasze uczynki, oby wszedł do naszego domu i obyśmy mogli podnieść się nieco z naszego łoża i nie leżeli. Jezus stoi przed łożem, a my leżymy? Powstańmy, stańmy na nogi! Powinniśmy się wstydzić, że przed Jezusem leżymy.
Ale może ktoś powiedzieć: gdzie jest Jezus? Tu jest, przed tobą! „Pośrodku was stoi Ten, którego nie znacie” (J 1, 26). „Królestwo Boże jest pomiędzy wami” (Łk 17, 21). Uwierzmy i zobaczmy Jezusa, który jest obecny. Jeśli nie możemy dotknąć Jego ręki, upadnijmy Mu do stóp. Jeśli nie możemy przystąpić do głowy, to przynajmniej zrośmy łzami Jego stopy. Nasza pokuta jest dla Zbawiciela wonnym olejkiem. Patrz, jak wielkie jest miłosierdzie Zbawiciela: grzechy nasze wydają zły zapach, są zgnilizną. Jeśli jednak będziemy za nie czynili pokutę, jeśli je będziemy opłakiwali, rozkładające się grzechy nasze staną się wonnym olejkiem dla Pana... A co mówił Dawid? „Obmyjesz mnie i ponad śnieg wybieleję” (Ps 50, 9). Ponieważ jednak obmyłeś mnie moimi łzami, moje łzy i moja pokuta staną się dla mnie chrztem. Patrzcie, czego dokonuje pokutujący! Czynił pokutę, opłakiwał, został więc oczyszczony. I co dalej się dzieje? „Obym pouczał niegodziwych dróg Twoich, a bezbożni nawrócą się do Ciebie” (Ps 50, 15). Z pokutnika stał się nauczycielem. Dlaczego to wszystko powiedziałem? Bo w naszym tekście jest napisane: „I natychmiast opuściła ją gorączka, i służyła im”. Nie wystarczyło, że sprawił, iż opuściła ją gorączka, ale zostaje powołana do służenia Chrystusowi. „I służyła im”. Służyła stopami, służyła rękoma, biegała tu i ówdzie i czciła Tego, przez którego została uzdrowiona. My też służmy Chrystusowi! On chętnie przyjmuje naszą służbę, choćbyśmy mieli skalane ręce; a ponieważ On sam uzdrowił, więc na to, co uzdrowił, raczy też spojrzeć. Jemu chwała na wieki wieków. Amen.”

HIERONIM, ŚW. (347–419). Pisarz łaciński, doktor Kościoła. Po burzliwym życiu osiadł w Betlejem i tam przebywał do śmierci. Był znakomitym egzegetą: jemu zawdzięczamy Wulgatę – częściowy przekład nowy, częściowe poprawienie starego tłumaczenia Biblii. Napisał liczne komentarze biblijne. Pozostawił wiele listów, traktatów teologicznych i innych prac, m.in. przekład pism Orygenesa i pachomiańskich pism monastycznych.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 274]

(grafika/foto) - autor: Engin_Akyurt
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

zdziwienie pachnące tobą
gdy myślisz we mnie
ja tęsknię
- wzajemnie

podpowiadasz mi dobre rozwiązania
zagmatwanych oczekiwań
szczerością poszukiwań
- niezmiennie

dzielisz się żmudnymi poszukiwaniami
myślami splecionymi w zdania
doświadczeniem wypracowanych badań
- bezmiernie

na 4 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Wrocław. 2024.01.23

***
jak rozmawiać z bliskimi
by być blisko z nimi?
jak rozmawiać z bliskimi
by blisko Boga byli?
jak rozmawiać
nie wmawiać
różniąc się
z troską wspomagać…

Jezus ma moc odwieczną
przenikając kosmos
chodzi po naszej życiowej drodze
z miłości raną otwartą
ucisza ciszę
szepcze poprzez burze
- Jestem z tobą
- podnoszę
niebo do nieba
- w naturze

na 4 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2024.01.27


***
satyra na Satyra

dla kaprysu chwili
zmieniają
praworządność
na
leworządność
„bo tak”
sobie ustalili

ks. Andrzej Hładki, Wrocław. 2024.01.23

4 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 4, 16
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 21-28
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!». Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Oto słowo Pańskie.

DWAJ ANIOŁOWIE TOWARZYSZĄ CZŁOWIEKOWI
„A teraz – powiedział – posłuchaj o wierze. Dwaj aniołowie towarzyszą człowiekowi: anioł sprawiedliwości i anioł złego. A jakże, Panie, poznam – spytałem – ich działanie, skoro obydwaj aniołowie są przy mnie? Słuchaj – odrzekł – a zrozumiesz.
Oto anioł sprawiedliwości jest czuły, wstydliwy, cichy, spokojny. A więc jeśli on wstąpi do serca twojego, będzie natychmiast rozmawiał z tobą o sprawiedliwości, o czystości, o świętości, o wstrzemięźliwości i o wszystkich uczynkach sprawiedliwych, i o wszelkiej cnocie wspaniałej. Jeśli to wszystko wejdzie do serca twojego, wiedz, że anioł sprawiedliwości jest z tobą. Oto dzieła Anioła sprawiedliwości. Zawierz tedy jemu i dziełom jego.
A teraz przypatrz się dziełom anioła złego. Przede wszystkim jest on zapalczywy, pełno w nim goryczy, jest niemądry, dzieła jego są złe i przywodzą sługi Boże do przewrotności. A więc jeśli on wstąpi do serca twego, poznaj go po jego dziełach. Panie – rzekłem – nie wiem, jak go rozpoznać. Słuchaj – powiedział – jeśli w tobie wzbierze zapalczywość albo gorycz, wiedz o tym, że on jest w tobie. Tak samo, jeśli wejdzie do serca twego pragnienie czynów niepohamowanych, zbytek w jedzeniu i piciu, częstych biesiadach i rozmaitych rozrywkach niepotrzebnych, pożądanie niewiast i bogactw, wielka pycha, samochwalstwo i wszystko, co do tego zbliżone i temu podobne – wiedz o tym, że anioł złego jest w tobie. A zatem skoro poznałeś dzieła jego, odstąp od niego i w niczym mu nie wierz, bo dzieła jego są złe i szkodliwe dla sług Bożych.
Oto masz działanie obu aniołów. Zrozum je i zawierz aniołowi sprawiedliwości, a od anioła złego odstąp, albowiem nauka jego jest zła pod każdym względem...”

HERMAS (II w.). Pisarz grecki, zaliczany do Ojców Apostolskich. Jego dzieło Pasterz ma charakter apokaliptyczny: w wizjach, nakazach i podobieństwach rozwija ciekawą naukę teologiczną (np. o pokucie).

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 265n]

(grafika/foto) - autor: Engin_Akyurt
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

chwile trwają tylko przez chwilę
dobre wystarczą na dłużej
złe ucinaj i skracaj
w drodze życia do nich nie wracaj

są ludzie, których dnie podobne do nocy
lubiący komentować
innych – diagnozować
entuzjazmem życia dawaj odpór niemocy
nauczony i uczący się co to znaczy kochać
życiem delektuj się spokojnie bez przemocy
daj oddech sobie i innym – każdy potrzebuje pomocy

rozgartując zaspy śnieżnych myśli
w skąpanym słońcem sercu
zaśpiewają ptaki szukające lądu
w duszy poczerniałej od natarczywości grzechu
chcę odpocząć przy tobie
niczego nie udowadniając wam ani sobie
myśleć, milczeć, słuchać, kochać bez pośpiechu
kto patrzy z miłością
zerka spojrzeniem z tęsknotą
dobrocią kojącą w uśmiechu
ten nie marszczy brwi
bo inni są źli
nie traktuje człowieka jako zawalidrogę

zapytam się obecnością
jak przebyć drogę
w której i tobie pomogę
tylko wtedy
gdy nie masz gotowych odpowiedzi
zamienisz się w nasłuchiwanie
na szept, który słyszą
wiedzący czym jest oczekiwanie


***
„dobry czas”
każdy czas jest dobry
by być dobrym

na 3 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-01-21

3 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mk 1, 15
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 14-20
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Oto słowo Pańskie.

APOSTOŁOWIE NAUCZALI MOCĄ BOŻĄ
„Dla każdego, kto potrafi rozsądnie i roztropnie zastanowić się nad sprawą apostołów Jezusa, jest rzeczą oczywistą, że nauczali oni chrześcijańską mocą Bożą i skutecznie zwracali ludzi ku Słowu Bożemu: nie posiadali bowiem wrodzonej siły wysłowienia się i nie znali przepisów wymowy zgodnych ze sztuką dialektyki i retoryki greckiej, która potrafi zdobywać sobie słuchaczy. Sądzę, że gdyby Jezus wybrał sobie ludzi uchodzących wśród tłumu za mędrców, którzy by potrafili rozprawiać i przemawiać tak, jak to się podoba pospólstwu, i gdyby posłużyli się nimi jako nauczycielami swojej nauki, to można by słusznie podejrzewać, że naucza podobnie jak filozofowie, twórcy szkół filozoficznych: w takiej sytuacji nie spełniłaby się zapowiedź o tym, że Jego nauka jest nauką Bożą, albowiem Jego mowa i nauki zawierałyby się w przekonywających argumentach mądrości opartych na sztuce wymowy, a wiara nasza, tak jak wiara z nauki filozofów, tkwiłaby w „mądrości ludzkiej”, a nie „w mocy Boga” (1 Kor 2, 5).
Któż jednak patrząc na rybaków i celników – którzy nie posiadając podstawowego wykształcenia [tak piszą o nich autorzy Ewangelii, a Celsus w tym względzie wierzy w prawdę słów o braku wykształcenia apostołów], śmiało mówili o wierze w Jezusa nie tylko do Żydów, ale również głosili Go wśród pozostałych narodów i zdobywali uznanie – nie zastanowiłby się, skąd oni zdobywali umiejętności przekonywania?
Sztuka ta nie była wcale podobna do retoryki, znanej szerokim warstwom. Czyż nie musi każdy przyznać, że dzięki jakiejś Boskiej potędze spełnił Jezus w swych uczniach to, co zapowiedział: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (Mt 4, 19)?”

ORYGENES (158–254). Pisarz grecki. Wielki egzegeta i genialny teolog aleksandryjski. Swymi pracami filologicznymi położył podwaliny pod egzegezę. Komentował Pismo św. w popularnych homiliach i uczonych komentarzach. Położył podwaliny pod teologię dogmatyczną (O zasadach), zwalczał pogan (Przeciw Celsusowi), pisał dzieła ascetyczne. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu w późniejszych sporach dotyczących nie zawsze dobrze zrozumiałych treści dogmatycznych.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 252n]

(grafika/foto) - autor: geralt
całość opracował ks. Andrzej Hładki

kto milczy szanuje prawo do mówienia
Boga, człowieka, sumienia
ceni nadzieję świętego milczenia
które nie jest infantylnym nadąsaniem
lecz refleksją, uciszeniem burzy, zatrzymaniem

nie masz prawa zasypywać mnie
toksycznymi złymi emocjami
bo chcesz się wypowiedzieć
skrusz serce miłością
rozmawiaj z życzliwością
<<w milczeniu i nadziei leży wasze ocalenie>> (Iz 30,15)
zastanowisz się co masz powiedzieć
dowiesz się co chcesz wiedzieć

wielu słyszy
mało słucha
jeszcze mniej jest posłusznych
uparcie bronią swojego zdania
nie dlatego, że jest dobre, lecz ich własne
bojąc się tego co jest w chwili spotkania
słowa ze Słowem, gdy wychodzi się poza myśli ciasne

jeżeli nie chcecie pasjonatów
będziecie mieć oportunistów
gdy <<wylewa się dziecko z kąpielą>>
nie ma to nic wspólnego z troskliwą dzietnością
ani z jakąkolwiek dobrze pojętą higieną
poza iluzją świętego spokoju
okraszoną żałosną czołobitnością

spotkanie człowieka
który dostrzega co trzeba
jest pisaniem poezji
na gruncie refleksji
codziennością znośną
dzięki nie słów finezji
lecz miłości wytrwałością

na 2 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-01-11

2 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 1, 41b. 17b
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa,
łaska i prawda przyszły przez Niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 1, 35-42
Powołanie pierwszych uczniów

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

Oto słowo Pańskie.

SPOTKANIE PIERWSZYCH UCZNIÓW
„Następnego dnia stał Jan i dwaj uczniowie jego, a patrząc na przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży»”. Oczywiście, szczególny jest ten Baranek, bo i uczniowie nazwani są barankami: „Oto posyłam was jako baranki między wilki” (Mt 10, 16). Nazwani są również światłem: „Wy jesteście światłością świata” (Mt 5, 14). Ale innym [światłem] jest Ten, o którym powiedziano: „Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na świat przychodzącego” (J 1, 9). Tak i Baranek to szczególny: bez zmazy i bez grzechu; nie, iż Jego skazy zostały obmyte, lecz że żadnej skazy nie miał. Czy bowiem Jan, mówiąc o Panu: „Oto Baranek Boży” nie był mężem świętym? Nie był przyjacielem Oblubieńca? A więc ten w szczególny sposób jest Barankiem Bożym, bo tylko w sposób szczególny krwią tego Baranka ludzie mogli być odkupieni...
Gdy nadszedł czas, aby Bóg się zmiłował, przybył Baranek. Co to za Baranek, którego wilki się boją? Jaki to Baranek, który zabity, i lwa zabił? Nazwano bowiem lwem szatana, który „krąży i szuka, kogo by pożarł” (1 P 5, 8). Lew krwią Baranka został zwyciężony. Oto widowiska chrześcijan! A co jest jeszcze ważniejsze: ci oczami ciała widzą próżność, a my oczami serca – prawdę. Nie sądźcie, bracia, że Pan Bóg nasz bez znaków widomych nas pozostawił. Gdyby bowiem żadnych znaków nie było, dlaczego byście się dzisiaj zgromadzili? Oto, co powiedzieliśmy, widzieliście i głośno wołaliście. Nie wołalibyście, gdybyście nie widzieli. I wielką to jest rzeczą widzieć na całym kręgu ziemi lwa zwyciężonego krwią Baranka, wydobyte z zębów lwów członki Chrystusa i przyłączone do Chrystusowego ciała...”

AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 242]

(grafika/foto) - autor: analogicus
całość opracował ks. Andrzej Hładki

CHRZEST PAŃSKI

spacerujemy z uśmiechem
po łąkach wolnomyślicielstwa
twierdząc, że nam wolno
w imię szyderstwa

wolność nie jest bez ograniczeń
ogranicza ją odpowiedzialność
i szacunek dla mojej wolności
nie zapomnij o świętości

puszczeni na głęboką wodę
płytkich rozważań
puszczamy się dowolnie
w dyskusje przeróżne
trawiące nas żalem metafizycznym
że nie wszystko udaje się ująć
rachunkiem empirycznym

ochrzciłeś nas Panie sobą
wołając z nieba głosem
by nie tylko wspominać
ale codziennie iść za Tobą

na Chrzest Pański 2024 A.D.
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2024.01.02

CHRZEST PAŃSKI, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 1, 29
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł do Niego:
«Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata».
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 7-11
Chrzest Jezusa

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jan Chrzciciel tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».
W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie.
W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na Niego. A z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie».

Oto słowo Pańskie.

ZNACZENIE CHRZTU CHRYSTUSA
„A gdy zaświtał dzień, rzekł Pan nasz do uczniów: „Ruszamy razem nad Jordan. Tam usłyszymy głos wołającego na pustyni, aby uczynić drogi moje gładkimi (Iz 40, 3); tam ujrzycie żagiew płonącą i jak ona najjaśniej świeci. Nuże, idźmy ku światłu płonącemu na pustyni, idźmy do gwiazdy światła. I zaprawdę mówię wam: sam Jan chrzci, a doskonalszego od niego nie zrodziła niewiasta; czyny jego można porównać z czynami Eliasza proroka.
Oto dzisiaj złamię tego, który jest zbrodniarzem, moc jego pomniejszę, a jego samego pogrążę w otchłani wód. Dzisiaj uświęcą się wody ziemi.
Dzisiaj wypełnią się proroctwa proroków.
Dzisiaj morze spojrzy na Mnie i cofnie się wstecz.
Dzisiaj zostanie zniszczona moc szatana.
Dzisiaj świat zajaśnieje.
Dzisiaj zostanie odnowiony święty Adam, dziś zostanie zgładzony grzech przypisany Ewie, matce rodzaju ludzkiego.
Dzisiaj stanie się wam jasne, kim jestem.
Dzisiaj nakażę, abyście usłyszeli głos Ojca, dziś otrzymacie świadectwo mocy Ducha Świętego.
Dzisiaj ukaże się wam istota Trójcy Świętej.
Dzisiaj góry i pustynie rozradują się, jak cieszą się baranki.
Dzisiaj radość wedrze się do wszystkich ludów, a one poniosą ją na swoich rękach.
Dzisiaj Jan, syn bezpłodnej niewiasty, ujrzy Mnie i rozraduje się jego dusza.
Dzisiaj poruszy się serce wszelkiego biedaka.
Dzisiaj nadejdzie słońce dla tych, którzy Mi są podobni, a przebywają w piekłach.
Dzisiaj otworzą się bramy niebios.
Dzisiaj pierwsi staną się ostatnimi, a ostatni pierwszymi.
Dzisiaj stanie się wam jasne, kim Ja jestem i skąd przyszedłem.
Dzisiaj usłyszycie głos Ojca i Jego świadectwo o Mnie i o Moim pochodzeniu od Ojca.
Dzisiaj rozraduje się Jordan i wszystkie rzeki.
Dzisiaj niebo i ziemia wołać będą, a wody gorzkie staną się słodkimi, ci natomiast, którzy łakną, nacieszą się słodkim łykiem.
Dzisiaj odnowię to, co stworzyłem.
Dzisiaj słońce siedmiokroć wyda swoje światło. Dziś jest dzień Pański, o którym mówili Prorocy”.”

Ewangelia apokryficzna arabska (VIII w.?).

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 76]

(grafika/foto) - autor: jamie_nakamura
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

OBJAWIENIE PAŃSKIE

napatrzyliśmy się na słońce
z zadartymi nosami
pouczając jak się błyszczy
robimy kariery olśniewające

powtarzane pobożne życzenia
współczesnych Herodów
zarzekających się bezstronnością
kreują na dobroczyńców ratujących od głodu

sama dobroć bez Boga
nie doprowadzi do nieba
dobrze, że „jesteś dobry”
lecz nie wypieraj się Boga-Człowieka

pochorowali się życzący zdrowia
na chorobę złośliwości
co zżera trzewia
empiryzmem wieloznaczności

ulecz nas Maleńką Miłością
co od żłóbka zmierza do Krzyża
czyniąc w nas Zmartwychwstanie
byśmy patrząc przejrzeli Obecnością

na Objawienie Pańskie – 6 stycznia
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2024.01.02

OBJAWIENIE PAŃSKIE

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 2, 2b
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mt 2, 1-12
Pokłon mędrców ze Wschodu

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.

Oto słowo Pańskie.

EPIFANIA
„Słowo greckie epiphania można przetłumaczyć przez „objawienie”. W dniu dzisiejszym Odkupiciel oświecił wszystkich ludzi i ustanowił uroczystość dla wszystkich. Obchodzimy więc dzisiaj święto Tego, którego narodziny obchodziliśmy przed niewielu dniami. Pan nasz, Jezus Chrystus, przed trzynastu dniami narodzony, dzisiaj, jak podaje tradycja, został uczczony przez Mędrców. Że tak było, potwierdza prawda Ewangelii, którego zaś dnia to się stało, o tym wszędzie głosi powaga tej przesławnej uroczystości. Wydawało się rzeczą słuszną, i to nawet bardzo słuszną, aby narody wdzięcznie wspominały dzień zbawienia pierwszych pogan i poświęciły ten dzień Chrystusowi Panu na uroczyste dziękczynienie. Mędrcy bowiem pierwsi spośród pogan poznali Chrystusa Pana i choć nie poruszeni jeszcze Jego mową, szli za gwiazdą wskazującą im drogę i zastępującą Słowo – Niemowlę, Pierwsi spośród Żydów przyszli do wiary w Chrystusa pasterze i otrzymali objawienie; w tym samym dniu, w którym On się narodził, przyszli z okolicy i zobaczyli Go. Tym ogłosili aniołowie, tamtym gwiazda. Tym powiedziano: „Chwała na wysokościach Bogu” (Łk 2, 14), tamtym objawiono, że „Niebiosa opowiadają chwałę Boga” (Ps 19[18], 2). Jedni i drudzy, podobnie jak dwie ściany biegnące z przeciwnych kierunków, zdążają do Kamienia Węgielnego, aby nastąpił pokój jednoczący dwa oddzielone od siebie ludy (Ef 2, 11–22).
Zarówno tamci chwalili Boga, skoro ujrzeli Chrystusa, jak też ci, zobaczywszy Chrystusa, oddali Mu pokłon. U pierwszych było więcej wdzięczności, u drugich – pokory. Może pasterze jako mniej winni bardziej cieszyli się z wybawienia, a Mędrcy obciążeni wielu grzechami z większą pokorą szukali przebaczenia.”

AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 105n]

(grafika/foto) - autor: WikiImages
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

jeżeli nie możesz ocalić całego świata
ocal chociaż jedną chwilę
widzę twoje oczy zamknięte
patrzące – nieobojętne
troską napełnione
miłością przejęte

spieramy się w sporze o przyszłość
tracąc dziś siebie
na dobro i zło zakładając farbowaną zawiłość
deklarujemy ogniście miłość
tylko nie wiemy
komu obiecujemy...
już nie dwa oblicze
nie pięćdziesiąt twarzy
i nie sto potwarzy Światowida
nim się zdarzy
że skończymy odliczać
komu skłamaliśmy
a komu dotrzymaliśmy
obietnic wczorajszych na dzisiaj

największym złodziejstwem
współczesnych czasów
jest kradzież czasu
największym darem
jest mieć czas
a jeszcze większym
- być wdzięcznym
za czas otrzymany
odkrywając
czas poświęcony

na zakończenie starego roku kalendarzowego i na Nowy Rok Pański
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.18

NIECH WIĘC JEGO CIELESNE NARODZENIE BĘDZIE WZOREM NASZEGO NARODZENIA
„Pan Bóg nasz jest jedynym Bogiem. Nie podlega On żadnym przemianom wedle słów Dawida: „Ty zawsze jesteś taki sam i lata Twoje nie ustaną” (Ps 102[101], 28). Ten więc Pan Bóg nasz, wieczny, ponadczasowy, niezmienny, przyjąwszy naszą naturę, stał się zmienny, podlegający czasowi i przemianom, aby ludziom podlegającym czasowi i przemianom przygotować drogę nieśmiertelności i trwałości; a jest nią ta zmienność, którą przyjął, aby w tym jednym i tym samym Zbawicielu naszym była droga, którą byśmy wstępowali, życie, do którego dążymy, i prawda, której będziemy mogli kosztować, jak On sam powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (J 14, 6).
Wielki przeto Bóg, trwając w swej naturze, narodził się maleńki względem ciała, przez pewien czas wzrastał i rozwijał się cieleśnie, abyśmy, którzy jesteśmy maleńcy duchem, co więcej – niemalże nie istniejemy – narodzili się duchowo, wzrastali i rozwijali się wedle etapów życia duchowego. Tak więc Jego rozwój cielesny to nasz rozwój duchowy, a to, co opisano, że czynił w różnych okresach swojego życia, dzieje się w nas na różnych etapach postępu duchowego; ci zaś, którzy je przechodzą, czują to dobrze. Niech więc Jego cielesne narodzenie będzie wzorem naszego narodzenia, to jest świętego nawrócenia się; prześladowanie, które wycierpiał od Heroda; niech będzie znakiem naszej pokusy doznawanej od szatana na początku naszego nawrócenia, wychowanie w Nazarecie niech wyraża nasz postęp w cnocie.”

ELRED Z RIEVAULX, ŚW. (1110–1167). Pisarz łaciński średniowieczny. Był jednym z najwybitniejszych pisarzy cysterskich w Anglii, porównywany ze św. Bernardem.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 71n]

(grafika/foto) - autor: anncapictures
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

NA WIGILIĘ

kochanie
jak to
się stanie
gdy zakończy się
czekanie?
już się wybieram
na spotkanie
przebieram myśli
jak ubranie
aż się zamyśli
moje niespokojne
oczekiwanie

na Wigilię Bożego Narodzenia 2023 A.D.
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.14-15

***
BOŻE NARODZENIE

KTOŚ
powiedział
COŚ
DOBREGO
na mój temat?
życiem
napiszę
krzyża
poemat
opowiesz
kiedy
odpowiesz
co zamierzasz
zrobić
ze słowami
pogubionymi
w płytkiej
rozmowie
Słowo – módl się za nami

na Boże Narodzenie 2023 A.D.
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.14-15

25 GRUDNIA
NARODZENIE PAŃSKIE
MSZA W DZIEŃ

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA DŁUŻSZA J 1, 1-18
Słowo stało się ciałem

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Oto słowo Pańskie.

WCIELENIE I EUCHARYSTIA
„Cieszcie się, ukochani, i radujcie w Panu, który w tym dniu ustanowił dla nas tajemnicę zbawiennego pocieszenia. Czymże Pan zwrócił naszą uwagę na swoje Ciało i Krew? Czyż nie właśnie pokorą? Gdyby bowiem nie był pokorny, nie dałby siebie na spożycie w postaci pokarmu i napoju. Patrz na Jego wspaniałość: „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo” (J 1, 14). Oto czym jest pokarm wieczysty! Ale spożywają je aniołowie, spożywają górne moce, spożywają duchy niebiańskie, spożywają, i są syte. A to, co ich karmi i raduje, pozostaje nieumniejszone. Jaki zaś człowiek może się wznieść do tego pokarmu? Ponieważ człowiek nie może wznieść się do tego chleba, chleb raczył się zniżyć. A stało się to z niewypowiedzianą dobrocią. Po prostu było trzeba, żeby pokarm aniołów stał się jak mleko i dotarł do istot maleńkich. Tak więc uczyniła mądrość Boża, tak przyjąwszy ciało, nakarmiła nas chlebem niebiańskim, ponieważ „Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami”. Cóż to za pokora, że „człowiek spożywa chleb aniołów” (Ps 78[77], 25), to znaczy – człowiek spożywa odwieczne Słowo, którym karmią się aniołowie, a które równe jest Ojcu.”

CEZARY Z ARLES, ŚW. (+ 543). Pisarz łaciński. Był wybitnym duszpasterzem i organizatorem życia religijnego w Galii (zwoływał synody, organizował życie zakonne). Był świetnym kaznodzieją ludowym, a jego kazania dają dobry obraz życia religijnego w Galii, w VI w.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 67]

(grafika/foto) - autor: congerdesign
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

noszę cię w sercu
ubraną pięknie - wdziękiem

nie masz sił
ani zdrowia
nie daj się „ludziom małym”
obyś miała siłę
nabrać sił
by przy tobie był
ten kto wie
że jest ci źle

będzie dobrze
nie znaczy, że bez bólu
będę z tobą
mądrze
jesteś tabernakulum

posypało się zdrowie
jak gruszki w popiele
dojrzałe
robaczywki
przeżarte
bo uparte
idą w zaparte
trawiące
nieznośnie
zagrywki
komu?
czemu?
odmieniane przez przypadki
śmieszne
wpadki
tragiczne
upadki
zapominalscy
jesteśmy
żeśmy
odkupieni
przez Miłość
Wcieloną
Boże Narodzenie
mieli
przez miłość własną
ogłupieli
wyhodowali zgryzotę
co zżera święta
w nieświęty sposób
inteligencja
przeciętna
- zabłyśnij gwiazdą
bez błazeńskiego lansu -
ujrzysz Niewiastę
utkaną w gwiazdy
co zawczasu
przypomina
jaka to jest mina
odkrywcza
znaleźć odpowiedź
jak życie mija
i jak Ona
jest Bogu miła

na 4 Niedzielę Adwentu – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.14-15

PS.1
nosisz się jak paw
a żyjesz i modlisz byle jak
(ks. Andrzej Hładki. Archiwum XX/XXI w. Tekst własny jako „verba spiritualis” – IV)

4 NIEDZIELA ADWENTU, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 1, 38
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 1, 26-38
Maryja pocznie i porodzi Syna

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto słowo Pańskie.

ZADUMANIE MARYI
„Napełniona przeto wiedzą Bożą została porwana z samej siebie jak wody morza, które występują z brzegów, i gdy umysł został uniesiony ku górze, pogrąża się w najwyższej kontemplacji. Dziwi się, że ona, Dziewica, jest wzięta za matkę, i pełna radości zdumiewa się, że została Matką Boga. Rozumie, że w niej wypełniły się obietnice Patriarchów, przepowiednie Proroków i pragnienia dawnych Ojców, którzy głosili, że Chrystus narodzi się z Dziewicy, i całym sercem wyglądali Jego narodzenia.
Widzi poleconego sobie Syna Bożego i cieszy się, widząc, że powierzono jej Zbawienie świata. Słyszy, jak mówi do niej Pan Bóg: Ja cię wybrałem spośród wszystkich stworzeń i pobłogosławiłem cię pomiędzy wszystkimi kobietami. Oto poleciłem ci Syna mojego, powierzyłem tobie mojego Jednorodzonego. Nie lękaj się karmić mlekiem Tego, którego zrodziłaś, i wychowywać Tego, którego porodziłaś. Poznaj nie tylko Pana, lecz i Syna. Jest to Syn mój, ale także twój Syn: Mój przez swoją boskość, twój przez przyjęte człowieczeństwo.
Z jaką czułością i staraniem, z jaką pokorą i czcią, z jaką miłością i oddaniem to wypełniła, jest rzeczą nieznaną dla ludzi. Wie to tylko jedyny Bóg, który bada serce... wie to Bóg, który waży to, co jest w duszy.”

AMADEUSZ Z LOZANNY, ŚW. (ok. 1100–1159). Pisarz łaciński. Najpierw mnich cysterski, potem bp Lozanny; autor ośmiu homilii maryjnych.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 51]

(grafika/foto) - autor: michaelcalumross
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

© Kartka z liturgii. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Odwiedza nas 176 gości oraz 0 użytkowników.