jest pięknie
przepięknie
z zachwytu
serce omal
nie pęknie
gdy po wyśnionej
drabinie
wspinasz się na szczyty
możliwości
marzeń malujących szarobure
dachy niskiej zabudowy
codzienności
jest cudnie
przecudnie
w uniesieniu
umysł ze szczyptą emocji
się lasuje
gdy <<nie wyobrażasz sobie>>
- ambicjami
zjadanej osobie –
jak proste rzeczy
dla pogmatwanych są trudne
czas wyobraźnię
poszerzyć o jeden stopień
w skali nieskończonej
zaznasz zdziwienia
ile jeszcze zatwardziałości
doznasz olśnienia
ile miejsca dla miłości
doznasz – gdy sens poznasz
***
odpoczywam przy twoim uśmiechu
co delikatnie myślą jest muskany
na łyżeczkę cukru
z pociechą podany
nawet przy goryczy rozdrapując rany
twoje spojrzenie niemego pobudza do śpiewu
na scenie przebarwionej znudzeniem
dajesz wytchnienie
w życiu utkanym z faktów
cerowanych grubymi nićmi kłamstwa
na lewo odwalonym ściegu
wyhaftujesz serce pełne uśmiechu
bo ono jest prawdziwsze od wszystkich
sprinterów – szpiegów
badających cudze myśli
w biegu
z tobą nie zginę
z miłością nie przeminę
pachnę twoim słowem
zatrzymany w pośpiechu
na 9 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2024.06.01
9 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 17, 17ba
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mk 2,23-3,6
DŁUŻSZA Mk 2, 23 - 3, 6;
KRÓTSZA {Mk 2, 23-28}
Jezus jest Panem szabatu
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
[Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?».
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».]
Koniec krótszej perykopy
Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć.
On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!». Ado nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego, czy coś złego? Życie uratować czy zabić?». Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.
A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
Oto słowo Pańskie.
PRACA BOGA
„Wielkie są dzieła Pańskie: ogarnąć niebo, dawać światło słońcu i gwiazdom, a wzrost ziarnom ziemi, utrzymywać ludzi przy życiu... Prawdziwie ze zrządzenia Boga Ojca trwa i istnieje wszystko, co na niebie i co na ziemi. A choć wszystko to istnieje przez Syna, jednak pochodzi od Ojca. On jest bowiem głową i początkiem wszystkiego i w Nim wszystko się stało, a następnie On wszystko stworzył ze skarbów w Nim istniejących według odwiecznego zrządzenia swej mocy. I jak jest prawdą, że we wszystkim działa Chrystus, tak też Ojciec działa w Chrystusie, powiedział więc: „Ojciec mój codziennie działa i Ja działam” (J 5, 17). Bo wszystko, co czyni Syn Boży, Chrystus, w którym mieszka Bóg Ojciec, jest dziełem Ojca. Tak więc codziennie wszystko staje się przez Syna, bo wszystko Ojciec dokonuje w Synu.
Czyż więc Bóg działa w szabat? Naturalnie, bowiem gdyby nie działał, niebo zniknęłoby, słońce przestałoby dawać światło, ziemia by się zachwiała, rośliny przestałyby wydawać owoc, zniknęłoby życie ludzkie, jeśliby odpoczywały na skutek prawa szabatu wszystkie moce stanowiące świat. Lecz one nie mają żadnego spoczynku i dalej, jak w ciągu sześciu dni [stwarzania] wszystkie elementy wypełniają swoje funkcje. I tak zawsze przez nie działa Ojciec, działa w Synu, który z Niego jest zrodzony i przez którego one wszystkie są Jego dziełem... i przez Syna jest sprawowane dzieło Ojca w szabat. Tak więc w Bogu nie ma odpoczynku, bo nie ma dnia ani godziny, w której by Bóg nie działał.
Taka jest praca Boga. Trzeba jednak zapytać, czy nie ma w Nim odpoczynku? Dzieło Boga to dzieło Chrystusa; prawdziwym odpoczynkiem Boga jest Chrystus – Bóg, bo wszystko, co jest w Bogu, jest w Nim tak prawdziwe, że przez nie Bóg w Nim spoczywa.”
HILARY Z POITIERS, ŚW. (+ 367). Biskup Poitiers, wybitny teolog, zwalczający arianizm w Galii i za to zesłany na wygnanie. Pozostawił wiele traktatów polemicznych i egzegetycznych. Był autorem pierwszych hymnów kościelnych. Ochrzcił św. Marcina, późniejszego biskupa Tours.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 316n]
(grafika/foto) - autor: eommina
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki