po spotkaniu ze mną, z tobą
niech nikt nie wychodzi biedniejszy
codziennie odkrywając, że jest niepowtarzalną osobą
ten znany, rozpoznawalny i ten niepozorny, mniejszy
bo życie to sztuka rozpoznawania
znaków na drodze szczerego kochania

wszystko wymaga zaangażowania
nawet obojętność oczekuje podkreślania
doceniać trzeba bezcenne dary łaski
jak uchwycone poranne słońca blaski
w cenie niech będzie bezcenna życzliwość
poświęcenie, oddanie i uczynność

zapisani jesteśmy literami, czasami koślawymi od słabości
popiszmy się czytelnymi znakami stałej miłość
mamy kolejną szansę - jestem kolejną szansą
policzą wszystkie modlitwy - z miłością szeptane
dokładnie zważą - oby rozważne uczynki
zmierzą uważnie - bezmiar zamierzeń
od wierzeń, trzeba przejść do żywej wiary
od zwyczajów, do codziennego naśladowania Chrystusa
nikt cię do nieba za uszy nie weźmie, nikt cię nie zmusza
bo nie błyskotliwe remedium jest receptą
lecz Lekarz Niebieski leczy łaską bezpośrednią
chorobliwie zazdrośni o zdrowie, powodzenie, sławę, pieniądze i znaczenie
uleczeni możemy być przez cierpienie lub miłość czynną daną jako wybawienie
czy wybierzesz uzdrowienie w Jego ranach?
czy ukojenie wyrachowanego szarlatana?
widać po uśmiechu
po czynach wytrwałych bez pośpiechu
okazuje się w słowach życzliwych
i rozmowach nie krzykliwych

pachnie cisza delikatnie stąpająca po pytaniach
od rana
do świtania
onieśmielona
składnią niejednego rozkazującego zdania
monopoliści lubują się w monopolu
na trunki ogłupiające
i unoszące pospołu
tylko ona cicho zagaduje
czy ktoś zgadnie
zgaduje
poszukuje
czy posłucha
co w istocie się znajduje

by słuchać mądrze
trzeba być mądrze posłusznym
słuchaniu
co myśli
zanim powie cokolwiek

na 25 Niedzielę zwykłą - Rok C
Koźla, 2022.09.14, ks. Andrzej Hładki

25 TYDZIEŃ ZWYKŁY, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. 2 Kor 8, 9
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla was stał się ubogim,
aby was ubóstwem swoim ubogacić.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA DŁUŻSZA Łk 16, 1-13
Nie możecie służyć Bogu i Mamonie

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”.
Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości.
Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.
Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!» Oto słowo Pańskie.

Oto słowo Pańskie.

WEZWANIE DO WYPEŁNIENIA WOLI BOGA
„Dlatego póki żyjemy na tej ziemi, pracujmy nad własną doskonałością. W tej chwili podobni jeszcze jesteśmy do gliny w ręku mistrza. Gdy garncarz dopiero lepi naczynie, to chociaż glina źle ukręci mu się w ręku lub nawet rozkruszy, zawsze zdoła on jeszcze z niej ulepić na nowo; lecz kiedy już raz zbyt pospiesznie w piec ją włoży, wtedy już poprawić jej nie może. Tak samo i my: póki w ciele żyjemy na tym świecie, możemy żałować i pokutować z całego serca za wszelkie zło, jakieśmy popełnili, i otrzymać od Pana zbawienie; zawsze bowiem mamy jeszcze czas na poprawę. Gdy jednak opuścimy ten świat, wtedy już ani pokuta, ani poprawa nie będzie możliwa. Tak, bracia moi, tylko pełniąc wolę Ojca, zachowując ciało w czystości, strzegąc przykazań Pańskich, otrzymamy żywot wieczny. Bo Pan mówi w Ewangelii: „Jeśliście nie zachowali rzeczy małej, któż wam odda rzecz wielką? Otóż powiadam wam: kto jest wierny w rzeczy najdrobniejszej, jest też wierny i w większej” (Łk 16, 10n). A więc powiada: Zachowujcie ciało czyste i pieczęć [chrztu] nienaruszoną, aby otrzymać żywot wieczny.”

tzw. II LIST KLEMENSA (II w.). Homilia, niesłusznie uważana za list i przypisywana papieżowi Klemensowi.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 495m]

(grafika/foto) - autor: geral
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

jak myślisz:
nie mam uczuć?
potrzeb?
pragnień?
marzeń?
żywię się powietrzem?
tak myślę:
masz uczucia - przeczucia
potrzeby - pociechy
pragnienia - spełnienia
marzenia - zdziwienia
żywisz się duchowo i jesz, to i owo
zapytaj się więc roztropnie
niespokojna głowo
czy tylko ty masz plany
by Bóg Miłosierny
oczyścił i leczył twoje rany?

po grzechu wszyscy jesteśmy marnotrawni
po upadku pyszałkowaci, a tak mało sprawni
liczymy innym grzechy
sami chcemy zgarniać pociechy

przezabawne jest licytowanie
ćwierci umysłu
z pół głowy pustej bez namysłu
zabawność ta jest jednak ulotna
bo głupota boli po czasie przewrotna

komu trzeba udowadniać istnienie słońca
ten chować się będzie w cieniu pesymizmu bez końca
zazdrosny chrześcijanin
to ochrzczony poganin

podnoszenie upadłych
to ratowanie ocalonych

radością jest dla mnie widzieć twoją radość
biegnącą myślami
do pięknych chwil, których nigdy dość
z tymi przed, i za nami
pobłogosławieni świętymi łzami
z Nadzieją patrzymy w przyszłość

na 24 Niedzielę zwykłą - Rok C
Koźla, 2022.09.09, ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

skąd się wziąłeś?
z przypadku?
trochę pytam bez taktu
jeśli tak życie pojąłeś
to twoje miłości, plany, są dziełem ślepego aktu

zbyt piękny jesteś człowieku
by być przypadków tworem i zbiegów
zasłuchaj się w ubrane słońcem tęcze uśmiechów
rozpostarte różnością kolorów w spójnej jedności
stworzony z mądrej Bożej miłości
żyj chwilą ku wieczności

będziemy się wadzili
czy radzili?
niezadowoleni będziemy się licytowali
czy błogosławieni, staramy się - kochani?

możesz udowadniać racje
te święte
i mniej mądre - te pogięte
szukasz racji
w słowotoku narracji?
daj się znaleźć Miłości Ukrzyżowanej
On mimo zdrad kocha cię dalej

***

wielkość człowieka lub jego małość
nie zależy od jego wzrostu
- to sztuka tworzenia stałego pomostu

na 23 Niedzielę zwykłą - Rok C
Koźla, 2022.09.03, ks. Andrzej Hładki

23 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ps 119(118), 135
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż Twemu słudze światło swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 14, 25-33
Kto nie wyrzeka się wszystkiego, nie może być uczniem Jezusa

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem.
Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby położył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: „Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć”.
Albo jaki król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.
Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem».

Oto słowo Pańskie.

TRUDNY WYBÓR
„A Jezus odpowiadając, rzekł: „Zaprawdę powiadam wam, że kto by opuścił dom i rodziców, i braci, i majętność dla Mnie i dla Ewangelii, stokroć więcej otrzyma” (Mt 19, 29n). A niech was nie przeraża ani to, ani inne polecenia jeszcze w surowszych słowach, gdzie indziej wypowiedziane: „Kto nie ma w nienawiści ojca i matki, i dzieci, a nadto i życia swego, nie może być uczniem moim” (Łk 14, 26). Nie naucza przecież nienawiści i nie nakazuje uwolnić się od przywiązania do najdroższych ów Bóg pokoju, który nawet nieprzyjaciół poleca miłować. A jeśli należy miłować nieprzyjaciół, to odpowiednio postępując coraz wyżej – także i najbliższych; jeżeli natomiast należy nienawidzić krewnych, to tym bardziej, schodząc coraz niżej, powinni – jak wskazuje rozumowanie – mierzyć nas nieprzyjaciele. W ten sposób można by, jak się zdaje, udowodnić, że nauki te zbijają się wzajemnie.
Jednak nie tylko się nie zbijają, ale nawet wcale im to nie zagraża. W tej samej bowiem myśli, usposobieniu i zmierzając do tego samego celu może nienawidzić ojca i miłować nieprzyjaciela ten, kto ani nie mści się na nieprzyjacielu, ani nie szanuje ojca więcej niż Chrystusa. W tamtym wezwaniu poleca Jezus wykarczować nienawiść, w tym zaś – nadmierną nieśmiałość wobec otoczenia, o ile przeszkadzałaby ona zbawieniu.”

KLEMENS ALEKSANDRYJSKI (+ ok. 212). Pisarz grecki. Był wielkim nauczycielem w Aleksandrii. Jego dzieła „Protreptyk”, „Pedagog” i „Stromateis” [Kobierce] stanowią ważny etap rozwoju myśli chrześcijańskiej. Homilia „Który człowiek bogaty może być zbawiony?” porusza problem dobrego używania dóbr materialnych.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 469]

(grafika/foto) - autor: MabelAmber
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

łzy nieporozumień leją się rynsztokiem
słów co brakuje z bezsilności
osuszy je dłoń wyciągnięta
rozpostarta krzyżem co przypomnieć ma o miłości

zagmatwane myśli lękliwie strzeżonych sekretów
co na dachach wykrzykują stare wrony
sama się tylko skulisz
siądziesz w kącie duszy
jeśli nie przyjmiesz tej dłoni – Jego obrony

gotująca się zupa mniej bulgocze
niż twoja niespokojna dusza
gnana marzeniami
popychana lękami
usiądź i odpocznij goszcząc z serdeczności
Tego, który sam cię w swym sercu ugościł

zastanów się – rozważaj dobro
unikaj medytacji złości
namyśl się myślą co chce mieszkać w czułości
dotykaj pocałunkiem każdy dzień podarowany z łaskawości

na XVI Niedzielę zwykłą w ciągu roku - Rok C
ks. Andrzej Hładki – Koźla 2019-07-20

16 TYDZIEŃ ZWYKŁY, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Łk 8, 15
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym
zatrzymują słowo Boże
i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 10, 38-42
Marta i Maria przyjmują Chrystusa

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa.
Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

Oto słowo Pańskie.

OBYDWIE TE RZECZY SĄ DAREM MĄDROŚCI...
„O miłosierdziu była już mowa, lecz nie posiada ono jednego tylko kształtu. Widać to na przykładzie Marii i Marty. Jedna krzątająca się pilnie i z oddaniem przy pracy, druga natomiast pilnie i z religijną czcią nastawiona umysłem na słowo Boże, co – jeśli tylko zgodne jest z wiarą – przełożyć należy ponad uczynki, bo napisano: „Maria najlepszą cząstkę dla siebie wybrała, która nie będzie jej odjęta” (Łk 10, 42). Starajmy się więc także i my posiać to, czego nikt nam nie może odebrać, nadsłuchując pilnie, a nie z lekceważeniem, bo nawet ziarna samego Słowa niebiańskiego mogą zostać ukradzione, jeśli zostaną posiane koło drogi. Niech ciebie – jak Marię – ogarnie pożądanie posiadania mądrości, bo to jest zadanie większe i doskonalsze, i niech troska o służbę nie przeszkadza ci w poznawaniu Słowa, które z nieba pochodzi. Nie gań więc i nie osądzaj jako leniwych tych, których widzisz, że poświęcili się poszukiwaniu mądrości, bo sam łagodny Salomon starał się, by ona z nim zamieszkała. A jednak nie zganiono Marty, która pełniła dobrą służbę, ale nad nią postawiono Marię, ponieważ lepszą cząstkę wybrała; bo Jezus jest bogaty w dary i hojnie je rozdaje. A przeto mądrzejszy jest ten, kto ujrzawszy wybrał to, co najważniejsze. Zresztą i apostołowie uważali za rzecz najcenniejszą nie opuszczać słowa Bożego na rzecz usługiwania do stołu (Dz 6, 2). Obydwie te rzeczy są darem mądrości, bo Szczepan, choć był napełniony mądrością, został jednak wybrany do posługi. Przeto ten, kto usługuje, niech oddaje cześć nauczycielowi, nauczyciel natomiast niech zachęca usługującego i pobudza go [do służenia].”

AMBROŻY, ŚW. (339–397). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Po krótkiej karierze urzędnika państwowego został wybrany biskupem Mediolanu. Był znakomitym organizatorem i obrońcą Kościoła. Jako pisarz zasłynął z mów, pism egzegetycznych – podkreślając aspekt moralny, traktatów teologicznych oraz hymnów kościelnych. Jest jedną z postaci dominujących w Kościele w IV w. Pod jego wpływem nawrócił się św. Augustyn.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 395n]

(grafika/foto)
autor: jwvein
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

wielu chce dobrze radzić
ale mniej chce dobrze czynić
jeśli nie będziesz się słuchał głosu Pana Boga swego
to będziesz złośliwy słuchając diabła przewrotnego

gdy przestajesz wielbić Boga
zaczynasz uwielbiać człowieka
uwielbiaj Tego, którym przez chrzest zajaśniałeś
życia posolonego Duchem zasmakowałeś

komu łatwiej uwierzyć w życie pozaziemskie
niż wieczne trwanie z Bogiem niebiańskie
niech pozwoli porwać się kosmitom
wcześniej zastrzegając by nie żądać księdza przed kaplicą

Miłosierdzia Bożego czekając
biegnąc po przeżyć orbicie
o drugiego człowieka się potykając
kilka chwil zostało na przełomowe odkrycie
że można mieć wiele pomysłów
jeszcze więcej domysłów
a na koniec staniemy w prawdzie nieskrycie
kochać, przebaczać, to zadanie na życie

człowiek czytający wartościowe książki
jest wartościami promieniujący
na smutki, radości, zawiłe bolączki
intryguje i pięknem zajmujący
zostanie przeczytany
od pierwszej do ostatniej strony

jak się ciebie czyta?
czy jak horror ze sceną zazdrosną?
a może jako zbiór zabobonów różnych?
czy raczej praktyczny poradnik pomocy usłużnych?
jak się czyta
tak się pisze
kolejną historię opiszę
która za serce chwyta
jak się myśli
tak się mówi
nawet jeśli z mądrym zgubi
głupi mądrości nie lubi

na 15 Niedzielę zwykłą- Rok C
Koźla, 2022.07.07, ks. Andrzej Hładki

15 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 6, 63c. 68c
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 10, 25-37
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?».
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?».
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?».
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się, według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?».
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!».

Oto słowo Pańskie.

CHRYSTUS – SAMARYTANIN
„Zdążający drogą Samarytanin – a był nim Chrystus, który naprawdę był w drodze – ujrzał leżącego. Nie przeszedł mimo, ponieważ celem Jego wędrówki było „nawiedzać” nas; nas, dla których zstąpił na ziemię i pośród których zamieszkał. Przeto nie tylko ukazał się ludziom, ale naprawdę z nimi obcował... „Na rany jego nalał wina”, wina słowa... A ponieważ ciężkie rany nie mogły znieść jego mocy, przeto domieszał oliwy, tak iż swoją słodyczą, „filantropią” ściągnął na siebie zarzuty faryzeuszów i musiał na nie odpowiadać, tłumacząc im, co znaczą słowa: „Miłosierdzia chcę, a nie ofiary”.
Następnie posadził rannego na juczne zwierzę, wskazując mu przez to, że nas podnosi ponad zwierzęce namiętności On, który również nosi nas w sobie, czyniąc członkami swego Ciała.
A potem zawiódł człowieka do gospody, nazywając tak Kościół, miejsce zamieszkania i punkt zborny dla wszystkich, gdyż nie słyszeliśmy nigdy, by broniąc Ammonitom i Moabitom wstępu do Kościoła, ograniczał go do samego tylko Zakonu będącego cieniem Prawa, albo do kultu figur i zapowiedzi. Przeciwnie, nakazuje On apostołom: „Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28, 19) i uczy, że bojący się Pana i czyniący sprawiedliwość jest Mu miły w każdym ludzie. Przybywszy do gospody, dobry Samarytanin jeszcze troskliwiej pielęgnuje tego, którego ocalił.
W rzeczy samej, gdy Kościół został ukształtowany ze zgromadzenia umierających w wielobóstwie, sam Chrystus w nim był, rozdając swe łaski.”

SEWER Z ANTIOCHII (+ 538). Pisarz grecki, choć utwory jego zachowały się po syryjsku. Był przywódcą monofizytów VI w. i odnowicielem monofizytyzmu. Wygnany ze swej stolicy biskupiej przez Justyniana, najpierw przebywał w ukryciu w Syrii, a następnie w Egipcie. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 387n]

(grafika/foto) - autor: cocoparisienne
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

pełni zachwytu
nad chwilą trwającą
w perspektywie bytu
istnieniem zadziwiającą
jest uśmiechnąć się do życia
także w momencie śmierci
gdy wszystko jak w dłoni odkrycia
w sercu kochającym się mieści

do żniwiarzy
którymi Bóg obdarzy
- idźcie z serdeczną wytrwałością
za Chrystusem, wbrew przeciwnościom

do gospodarzy
którym się w niebie posiadłość marzy
- przyjmujcie z błogosławioną gościnnością
spotkacie aniołów z niebiańską powinnością

do marudnych adwersarzy
którym narzekanie i niewiara przeważy
- jak nieposłuszni jesteście słowu misjonarzy
tak posłuszni Złemu, niech was ogień piekła parzy

do ochrzczonych
Bogiem zachwyconych
- wszyscy jesteście do ewangelizacji posłami
bądźcie szczęśliwi teraz i w niebie cali

***
zapisać można myśli miliony
gdy lęk, tęsknota, nadzieja
przemierza serca świat niezmierzony
zamyśleni nad zamysłem Stwórcy
patrząc na nieboskłon, który się zmienia
na świat pięknem przepełniony
bądźmy piękni dla siebie
słowem, dotykiem, westchnieniem
wtedy odrobinę rozpoznamy „jak jest w niebie”

ks. Andrzej Hładki, Koźla 01.07.2022 na XIV NZ-C

14 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Kol 3, 15a. 16a
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;
słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 10, 1-12. 17-20
Pokój królestwa Bożego

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli; bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

Oto słowo Pańskie.

NAKAZY PANA
„I nikogo w drodze nie pozdrawiajcie” (Łk 10, 4). Może to niektórym zdaje się twarde i pyszne, i nieodpowiadające łagodnemu i pokornemu nakazowi Pana, aby i przy stole ustępować miejsca (Łk 14, 7n). Tu natomiast nakazuje uczniom: „Nikogo w drodze nie pozdrawiajcie”, choć jest to powszechnie przyjęty objaw grzeczności. Tak podwładni zwykle zjednują sobie łaski i u wyższych stanowiskiem. Poganie również względem chrześcijan okazują tę uprzejmość. Dlaczego więc Pan usuwa zwykłą oznakę grzeczności?
Rozważ jednak, iż nie powiedziano: „Nie pozdrawiajcie”, lecz celowo dodano: „w drodze”. Przecież Elizeusz, gdy wysłał swego sługę, aby położył laskę na zwłokach zmarłego dziecka, również polecił mu, aby nikogo w drodze nie pozdrawiał (2 Krl 4, 29). Kazał mu iść spiesznie, aby dokonał wskrzeszenia. Zabronił mu z kimkolwiek w drodze rozmawiać, aby go to nie odciągnęło od wykonania obowiązku. A więc i tu nie chodzi o usunięcie grzecznościowego pozdrowienia, lecz o to, aby nic nie przeszkadzało w wypełnieniu tego, czego wymaga pobożność. Wobec Boskich nakazów ludzkie względy na razie muszą ustąpić. Pięknym jest pozdrowienie, lecz piękniejszym sumienne wywiązywanie się ze swych religijnych obowiązków, które często cierpią z powodu zwłoki. A więc i to, co jest uczciwe, jest zakazane, aby zwykła uprzejmość nie stała się przeszkodą do wywiązania się ze swych obowiązków, których odwlekanie jest winą.
W nakazie tym jest też i inny objaw cnoty: lekkomyślnie i z łatwością nie przechodzić z domu do domu. Mamy korzystając z gościnności, zachować stałość i nie zrywać łatwo nawiązanej przyjaźni. Powinniśmy być zwiastunami pokoju, a samo przyjście do kogoś ma przynieść błogosławieństwo pokoju".

AMBROŻY, ŚW. (339–397). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Po krótkiej karierze urzędnika państwowego został wybrany biskupem Mediolanu. Był znakomitym organizatorem i obrońcą Kościoła. Jako pisarz zasłynął z mów, pism egzegetycznych – podkreślając aspekt moralny, traktatów teologicznych oraz hymnów kościelnych. Jest jedną z postaci dominujących w Kościele w IV w. Pod jego wpływem nawrócił się św. Augustyn.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 376]

(grafika/foto) - autor: kolekcja wł. p.k.
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

Bóg szuka każdego sposobu
by zbawieniem uwolnić człowieka od grobu
a ty człowieku
- w pół
lub w pełni wieku
czy szukasz chociaż jednego sposobu
by przejąć się zbawieniem danym dzięki Bogu?

zmrożeni lękami w upalne lato
zbuntowani na śmierć w kwiecie wieku
potykamy się o niewdzięczności zator
zamykający jasne spojrzenie na człowieka w człowieku

spalić chcemy oziębłych
płonąc gorliwością ludzi nadętych
rozpaleni w myślach, słowach, gestach
opanujmy się, pokochajmy i złorzeczeń zaprzestań

dobrze że Ty Panie wciąż się przechadzasz
po Raju
w którym nas czekasz i wciąż cierpliwie zapraszasz
na skraju
dnia podarowanego według miłosnego zwyczaju

żyjesz, by umrzeć w wyznaczonym czasie?
czy kochając, kochać? – z miłością da się

widzę ten błysk w twoich oczach
zachodzących mgłą spełnienia
gdy je zamykasz w bliskości duchowego odnowienia
pył walki wreszcie opadł
wiem że tak dogłębnie potrzebujesz przytulenia
wiesz że tak dogłębnie potrzebujesz Odkupienia?
za chwilę - ponad chwilą
w niebie – do zobaczenia

ks. Andrzej Hładki, Koźla 25.06.2022 na XIII NZ-C

Czytaj więcej...

Bóg nie musi udowadniać
że nas kocha – wystarczy popatrzeć na piękno świata, stworzenia
jeśli jednak jesteśmy tak bardzo ślepi
to popatrzmy na krzyż
Objawienie Zbawienia
Bóg nie musi udowadniać miłości
to ty zacznij pokazywać miłość w codziennej ofiarności

wysycha świeżość myśli
gdy zapominamy
co z Bożej łaski mamy
ulatuje co odkryliśmy

marnieje uśmiech
przy zmarnowanej okazji
miłości bez perswazji
brakuje w codzienności pociechy

biegną myśli
ścieżką krętą
którą dogoniliśmy
tę strasznie przeklętą
martwą – wyschniętą
jałową – zamkniętą

zatrzymani na Słowie
każdy coś mądrze lub głupio
statecznie lub wyrywnie powie
ze szczerym namysłem o Miłości opowie
gorliwej – żarliwej
ofiarnej – dobroczynnej

pogubiliśmy istotę wiary
robiąc z liturgii czary
domagamy się ofiary
sami ofiarujemy skąpo
liczymy innym – policzą nas adekwatnie
gdy anieli z mieczem zstąpią
na rozmowę z każdym z nas prywatnie

co to znaczy, że słuchamy głosu Pana?
możemy i chcemy stawać się jak wieczorna Ofiara

ks. Andrzej Hładki, Koźla 18.06.2022 na XII NZ-C

12 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 10, 27
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 9, 18-24
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?».
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».

Oto słowo Pańskie.

DŁOŃ PRZYBITA DO KRZYŻA
„Twą dłoń, która zbiera wszystkie dusze i która stworzyła wszystkie byty, przybiłeś do narzędzia śmierci, do znaku krzyża, aby złamać moją śmiałość sprzeciwiania się Twej woli...”

GRZEGORZ Z NAREKU, ŚW. (944–1010). Wielki pisarz, mistyk i poeta armeński, mnich z klasztoru w Narek.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 357]

(grafika/foto) - autor: PhotoMIX-Company
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

dlatego, że Bóg
mógł
i chciał
cały ten piękny świat
z tobą i ze mną
się stał

dlatego, żeś człowieku
mógł
i chciał
zadbałeś o tę świątynię i ołtarz powstał
od pracy się nie wymawiałeś
bo pokochałeś

tu chodzi o miłość
chcesz być kochany?
dniami i nocami?
Bóg też z miłością ma być adorowany

tu chodzi o miłość
na wszystko masz czas
aż nadto dość
czy życia cenę i kres znasz?

tu chodzi o miłość
nawet gdy wymagasz
chcesz być poważnie traktowany
a Chrystus?
Ukrzyżowany – zapominany
Zmartwychwstały – nie czekany
w Eucharystii zatrzymany – nie przyjmowany
w Kościele zakochany – w drugim człowieku poniżany
w Biblii zatroskany – nie słuchany

tu chodzi o miłość
a jej nigdy dość
wydajmy błogosławiony owoc
Eucharystia to święta Obecność
Miłością obdarowująca pomoc

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2022.06.15
na Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Rok C

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA
I KRWI CHRYSTUSA, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 6, 51ab
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 9, 11b-17
Rozmnożenie chleba

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus mówił tłumom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrowił. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu, mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść». Oni odpowiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem mężczyzn około pięciu tysięcy.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i porozsadzali wszystkich.
A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali tłumowi. Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im zostawało, dwanaście koszów ułomków.

Oto słowo Pańskie.

PORZĄDEK TAJEMNICY
„Pokarm niebiański został udzielony dopiero po uzdrowieniu chorej na krwotok niewiasty, będącej figurą Kościoła i po wyznaczeniu Apostołów na głosicieli Ewangelii o królestwie Bożym. Zważ jednak, komu został udzielony? Nie próżniakom, nie tym, którzy przebywają w mieście jakby w synagodze, lub tym, którzy piastują jakieś wysokie stanowiska świeckie, lecz tym, którzy na pustkowiu poszukują Chrystusa. Tych bowiem, którzy nie są zadufani w sobie, Chrystus przyjmuje i z nimi Słowo Boże rozmawia nie w sprawach ludzkich, lecz o królestwie niebieskim. Tym zaś, którzy cierpią na jakieś cielesne słabości, chętnie udziela lekarstwa.
Stosowne więc było, aby tych, których z ran i bólów uleczył, również duchowym pokarmem od głodu uwolnił. I tak nikt nie przyjmuje pokarmu Chrystusa, o ile przedtem nie jest uleczony. A ci, którzy na ucztę są wezwani, uprzednio przez samo to wezwanie uzyskują zdrowie. Jeśli ktoś był kulawy, otrzymał możność chodzenia, aby przybył. Jeśli czyjeś oczy były pozbawione światła, to oczywiście do domu Pana ów stąpić nie mógł, o ile przedtem światła nie pozyskał.
Wszędzie więc jest zachowany porządek tajemnic. Najpierw więc przez odpuszczenie grzechów rany są uleczone. Następnie jest podany pokarm niebiańskiego stołu.[…]”

AMBROŻY, ŚW. (339–397). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Po krótkiej karierze urzędnika państwowego został wybrany biskupem Mediolanu. Był znakomitym organizatorem i obrońcą Kościoła. Jako pisarz zasłynął z mów, pism egzegetycznych – podkreślając aspekt moralny, traktatów teologicznych oraz hymnów kościelnych. Jest jedną z postaci dominujących w Kościele w IV w. Pod jego wpływem nawrócił się św. Augustyn.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 302n]

(grafika/foto)
autor: salexcarvalho
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...

zapachniało Życiem
żyjącym w przyjaźni
wielkim jest odkryciem
poznawać Tajemnicę w bojaźni
nie mylonej płytko ze strachem – czołobicie
lecz, co jest radosnym muskaniem myśli w wyobraźni

zjednoczeni w podziałach
mniej lub bardziej świadomie zginiemy w opałach
zawzięci z zawziętości
do przeciwnych nam osobowości
skomlenia doświadczymy bez miłości

zjednoczeni w codzienności
mniej lub bardziej odważni w serdeczności
wytrwali w wytrwałości
do odkrywania niepowtarzalności
zachwytu doświadczymy dzięki miłości

widzę twoje oczy bezpiecznie schowane
pod powiekami myśli
zapatrzone i zasłuchane
nad tym co pięknie uczyniliśmy
Amen.

***
dziś można dużo
bardzo dużo myśleć
dumać, dywagować
dyskutować…
dzisiejsza Uroczystość
Najświętszej Trójcy
uczy nas z miłością
Boga adorować,
z wiarą studiować
i życzliwością owocować

***
zmagamy się
wymagamy
niedomagamy
przegrywamy
zwyciężamy
przekomarzamy
przemijamy
ważne, czy przebaczając
kochamy
***

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2022.06.10
na Uroczystość Najświętszej Trójcy – Rok C

UROCZYSTOŚĆ
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ap 1, 8
Alleluja, alleluja, alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi.
Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 16, 12-15
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje; Duch z mojego weźmie i wam objawi

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».

Oto słowo Pańskie.

PRZYJŚCIE DUCHA ŚWIĘTEGO
„Ty więc, o wierna duszo, gdy najgłębsze tajemnice wiary stają przed twoją drżącą naturą, powiedz śmiało – nie dlatego, że chcesz im się sprzeciwiać, ale aby pójść za nimi – powiedz: „Jakżeż to się stanie?” (Łk 1, 34). Twoje zapytanie niech będzie modlitwą, miłością, pobożnością i pokornym pragnieniem. Nie prowadź subtelnych rozważań o Bożym majestacie, lecz szukaj zbawienia w tym, co dał Bóg dla naszego ocalenia, by nas zbawić. Na to odpowie ci Anioł Wielkiej Rady: „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, On powie wam wszystko i nauczy was wszelkiej prawdy” (J 15, 26; 14, 26; 16, 13). „Nikt bowiem nie wie, co jest w człowieku, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest. Tak i tego, co jest w Bogu, nikt nie poznał, tylko Duch Boży” (1 Kor 2, 11). Spiesz się przeto, aby stać się uczestnikiem Ducha Świętego. On już jest wtedy obecny, gdy został wezwany; nie może zostać wezwany, jeśli Go nie ma. A skoro przybywa wezwany, przybywa z obfitością błogosławieństwa Bożego. Jest rwącą rzeką niosącą radość dla miasta Bożego.
A gdy przyjdzie, o ile cię znajdzie pokornym, cichym i lękającym się mowy Boga, spocznie na tobie i objawi ci się to, co Bóg Ojciec zabrał mądrym i roztropnym tego świata. Wtedy zajaśnieją przed tobą te rzeczy, które wprawdzie Mądrość mogła powiedzieć uczniom na tej ziemi, ale oni tego jeszcze nie mogli znieść, dopóki nie przyszedł Duch Prawdy, który nauczył ich pełnej prawdy. Aby ją otrzymać i nauczyć się jej, na próżno oczekuje się z ust jakiegokolwiek człowieka tego, czego on nie mógł otrzymać ani nauczyć się z ust samej Prawdy. Bo jak mówi sama Prawda: „Bóg jest duchem” (J 4, 24), a więc jest rzeczą konieczną, aby ci, którzy Go czczą, czcili Go w Duchu i prawdzie.
I podobnie ci, którzy pragną Go poznać, powinni prosić o zrozumienie wiary w Duchu Świętym i o odczucie czystej i nagiej prawdy. Bo w ciemnościach niewiedzy tego życia tylko On jest światłem oświecającym. On jest miłością oświecającą, On jest miłością przyciągającą, On jest sprawcą słodkości, On jest przyjściem człowieka od Boga, On jest kochającą miłością, On jest oddaniem, On jest miłością ku Bogu, On z wiary i dla wiary objawia wiernym sprawiedliwość Bożą, za łaskę daje łaskę, za wiarę pochodzącą ze słuchu, wiarę oświeconą”

WILHELM Z ST. THIERRY, BŁ. (ok. 1085 – ok. 1148). Wybitny pisarz łaciński średniowieczny należący do zakonu cystersów, przyjaciel św. Bernarda, uczeń św. Anzelma, a kolega Abelarda, którego następnie zwalczał. Jest autorem licznych traktatów teologicznych, szczególnie mistycznych.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 234n]

(grafika/foto)
autor: tsukiko-kiyomidzu
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

Czytaj więcej...