prawda sama się nie obroni
jeśli kłamstwo nie jest samo
używając półprawd do woli
ciemność bez iskry nadziei
jest dla życia tamą
w podróży przez życie z biletem prawdy o śmierci
można zbliżyć się do światłości krzyżem ujęci
zapisywać na leczenie
mając wyczulone podniebienie
co smaki rozmów rozpoznaje na odległość
wyciągniętej z duszy chwili skrywając niepewność
czy zostaniesz blisko
czy bliżej zły upodli nisko
zaklinają rzeczywistość czarodzieje
nowoczesnych zaklęć
czarując wolnością śmieją się z napięć
pod ich urokiem
mówisz, że księża są źli
a modlisz się by byli lepsi?
modlitwa jest ufnym powierzeniem
nie ma nic z zaklęć powiedzeniem
słowem z mocą jest Słowo owocujące
na krzyżu dojrzewające
z krzyża życie udzielające
zakochani w prawdzie o miłości
ubieramy się w wierną nadziei istotę zażyłości
prostota dobroci siadającej na ławce codzienności
jest przytuleniem stęsknionych za chwilą normalności
nie obawiam się ludzkich sądów
tych chwilowych
stałością naznaczonych
przedpłaconych
i pokoleniowych
moim Obrońcą jest Duch Tego
którego ukrzyżowaliśmy w majestacie prawa
przypomnę – życie to nie z Życiem w życie zabawa
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-03-11
4 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ por. J 3, 16
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA J 3, 14-21
Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema: «Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».
Oto słowo Pańskie.
WDZIĘCZNOŚĆ BOGU
„Słusznie więc Mu śpiewamy, ponieważ to, że jesteśmy i żyjemy, nie jest zasługą naszej mocy czy potęgi, ale Jego zmiłowania i dobroci. Jemu więc, takiemu i tak wielkiemu Bogu, który zawsze był i jest, powinniśmy śpiewać to, co jest godne, co przynależy chwale Jego majestatu: że jest wieczny, wszechmogący, nieogarniony, że jest Stwórcą wieków i Zbawcą świata, że tak umiłował ludzi, iż Syna swego wydał na zbawienie świata, jak sam o sobie mówi w Ewangelii: „Tak bowiem Bóg umiłował ten świat, że dał Syna swojego Jednorodzonego, aby wszyscy, którzy w Niego wierzą, nie zginęli, lecz by mieli życie wieczne” (J 3, 16)”.
CHROMACJUSZ Z AKWILEI, ŚW. (+ 408). Pisarz łaciński. Przyjaciel Rufina z Akwilei i św. Hieronima. Autor homilii i homiletycznego komentarza do Ewangelii św. Mateusza.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 117]
(grafika/foto)
Autor: Tomizus