szefem się bywa – człowiekiem się jest
gdy godzin i dni ubywa
zmarszczki czasu wygładzamy czasami
delikatniej patrząc z pobłażaniem
innym razem wołając <<módl się za nami!>>
poorani pytaniami
uśmiechem
zdziwieniami
rozglądamy się za widzami
czy za współpielgrzymami?
naszymi ochrzczonymi – braćmi i siostrami

tyle lat wspinamy się na piedestał
wysoko, bardziej, na szczyty
serdeczności
czy przewrotności?
tak się wspinasz po laury
po trupach
im wyżej się pniesz za wszelką cenę
tym mocniej i głośniej spadniesz jak długi na ziemię

zło ładnie opakowane
bo diabeł ma dobrze rozwinięty marketing
rozpakujesz z wypiekami nie tylko na twarzy
w środku smród grzechu wokół przenika
niby przyjaciela – zajadłego przeciwnika
kochaj przebaczając, a miłość przeważy
na wadze niedoważonych cnót
zwarzonych nieświeżością przewrotnych sług
połóż rozwagę rozważnie nie ciężką innym
lekką w porywie czynów nie na pokaz
ciężką pracą podarowaną na codzienny trud
komu przewodzi Chrystus Król
zakochany wie kim jest, kim jesteś ty
i kim jest Jeden Bóg

wchodzenie w dialog
ucisza górnolotny monolog

ks. Andrzej Hładki, Gościkowo – Paradyż 13.11.2021

OSTATNIA NIEDZIELA ZWYKŁA
JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Mk 11,9c-10a
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie.
Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 18,33b-37
Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Piłat powiedział do Jezusa: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim? ».
Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? ».
Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś? ».
Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd».
Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem? ».
Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».

Oto słowo Pańskie.

DWIE MIŁOŚCI, DWA PAŃSTWA
„Dwie miłości powołały dwa państwa: miłość własna, posunięta aż do pogardy Boga, powołała państwo ziemskie; miłość Boga, posunięta aż do pogardzenia sobą, powołała państwo niebieskie.
Pierwsze szuka chwały w sobie, drugie – w Panu. Bo pierwsze pragnie ją zdobyć u ludzi, dla drugiego zaś najwyższą chwałą jest świadek jego sumienia, Bóg. Tamto w chwale własnej podnosi głowę, to zaś mówi do swojego Boga: „Ty jesteś chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją” (Ps 3, 4). Tamto w osobach władców swych lub w ujarzmionych przez siebie narodach opanowane jest przez żądzę panowania, w tym natomiast wszyscy służą sobie w miłości wzajemnej – przełożeni sprawują pieczę, a poddani okazują posłuch. Tamto miłuje moc swoją w możnych, to zaś powiada o Bogu „Będę Cię miłował, Panie, mocy moja” (Ps 17, 2)...
Państwo niebieskie lub raczej ta jego część, która jako obca wędruje w tym znikomym świecie i żyje z wiary, musi nieuniknienie korzystać również z tego pokoju do czasu, gdy przeminie sama śmiertelność, dla której pokój taki jest konieczny. Zgodnie z tym, gdy na łonie państwa ziemskiego przepędza czas swego wygnania niczym jeniec mający wszelako obietnicę uwolnienia i duchowy dar jako jej porękę, nie waha się okazywać posłuchu prawom państwowości ziemskiej rządzącej wszystkim tym, co się przyczynia do podtrzymania śmiertelnego życia. A że ta śmiertelna doczesność jest im wspólna, w sprawach z nią związanych musi pomiędzy dwoma państwami panować zgoda...”

AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 587]

(grafika/foto)
autor: stokpic