ludzie, którzy nie planują życia wiecznego
nie potrafią dobrze zaplanować zmagania codziennego
kto nie wierzy w życie wieczne
czepia się kurczowo dni, które są wietrzne
bez szacunku do duszy
każdą myśl szlachetną podepcze i skruszy
historia pisana przez histeryków
jest zbiorową histerią cyników
jeśli zapominacie o bohaterach i dobrodziejach
śpiewać będziecie hymny o cwaniakach i złodziejach
kto agresywnie reaguje na innych
siebie wybiela, dookoła szuka winnych
pozwól się prowadzić Duchowi Świętemu
będziesz błogosławił i nie zadepczesz świętości podarowanej bliźniemu
kto krzyczy krzykiem krzykacza krzykliwego
powiela głupotę i czyni z siebie durnia skończonego
jeśli pozwolisz sobie na zbyt wiele
pozwolą sobie podobnie twoi nieprzyjaciele
jeśli pozwolisz sobie tyle ile można
pozwoli sobie podobnie dusza pobożna
zdrajcą nikt się nie rodzi lecz staje
gdy miłość wykrzywia, gasi, na płyciźnie poprzestaje
chociaż są na świecie światłocienie
poznaj i nazywaj jasno jasności
- wyraźnie ciemności
- głęboko zawiłe szarości
kto kocha grzechy, grzechem poszarzeje
kto kocha kochać Miłość, osiągnie zbawienie
czasem delektując się snami na jawie
czerpiąc ze Źródła życie swe poprawię
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021.08.16
21 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 6, 63c. 68c
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA J 6,55.60-69
Słowa życia wiecznego
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W synagodze w Kafarnaum, Jezus powiedział:
«Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem».
A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?».
Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą».
Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?».
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym».
Oto słowo Pańskie.
PANIE, DO KOGO PÓJDZIEMY?
„Tak mówi ewangelista: „I Pan pozostał sam z Dwunastoma. Oni mówią do Niego: «Panie, oto ci opuścili Ciebie». Na to On: «Czyż i wy chcecie odejść?»” (J 6, 66n). Tymi słowami chciał ukazać, że On był im konieczny, lecz oni nie są dla Chrystusa konieczni. Niech nikt nie sądzi, że zastraszy Chrystusa, gdy zwleka z przyjęciem chrześcijaństwa, jakoby Chrystus miał stać się bardziej szczęśliwy, gdy ty zostaniesz chrześcijaninem. Jeśli staniesz się chrześcijaninem, jest to dla ciebie dobre, ale gdybyś nie przyjął chrześcijaństwa, nie uczynisz bynajmniej zła Chrystusowi. Słuchaj głosu psalmu: „Rzekłem do Pana: Jesteś moim Bogiem, bo nie potrzebujesz moich dóbr” (Ps 15, 2). Gdybyś pozostał bez Boga, umniejszysz się, lecz jeśli będziesz z Bogiem, Bóg tym samym nie stanie się większym. Przez ciebie On nie stanie się większym, ale ty bez Niego będziesz mniejszym. Wzrastaj więc w Nim, nie oddalaj się, jakby cię Jemu brakowało. Zyskasz, gdy zbliżysz się, stracisz, gdy się oddalisz. On pozostanie taki sam, czy się zbliżasz, czy oddalasz. Gdy więc rzekł uczniom: „Czyż i wy chcecie odejść?”, odpowiedział Piotr, owa Skała, w imieniu wszystkich: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”.
A do nielicznych, którzy pozostali: „Rzekł więc Jezus do Dwunastu – to jest do owych dwunastu, którzy pozostali – «Czyż i wy chcecie odejść?»” Nie odszedł jednak nawet Judasz. Dla Pana było to jasne, dlaczego on pozostał, nam natomiast objawi to potem. Rzekł za wszystkich Piotr, jeden za wielu, jedność za mnogość: „Odpowiedział więc Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy?»” Odpędzasz nas od siebie, daj nam drugiego Ciebie! „Do kogo pójdziemy?” Jeśli od Ciebie odstąpimy, do kogo pójdziemy? „Masz słowa życia wiecznego”. Widzimy, jak dobrze zrozumiał to Piotr dzięki darowi Bożemu, dzięki pokrzepieniu Ducha Świętego. Skąd to, jeśli nie dlatego, że uwierzył? „Masz słowa życia wiecznego”: masz życie wieczne, gdy służysz Ciału i Krwi. „A my uwierzyliśmy i poznaliśmy”: nie poznaliśmy i uwierzyliśmy, ale „uwierzyliśmy i poznaliśmy”. Uwierzyliśmy bowiem, abyśmy poznali: jeśli bowiem najpierw chcielibyśmy poznać, a potem uwierzyć, nie zdołalibyśmy ani poznać, ani uwierzyć. W co uwierzyliśmy i co poznaliśmy? „Że Ty jesteś Chrystus, Syn Boży”: to jest, że Ty jesteś Życiem wiecznym i że nam w swym Ciele i Krwi dajesz to, czym naprawdę jesteś”.
AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 446n]
(grafika/foto)
autor: geralt