coraz mniej kobiety w kobiecie
coraz mniej mężczyzny w mężczyźnie
obdarowani darem życia
otuleni miłością i wspierani odwieczną Mądrością
krzyczymy, że damy sobie radę sami
łudzimy siebie i innych, 
że wszystko z samych siebie mamy

utalentowani – obdarowani
umocnieni – wspierani
ukierunkowani – podprowadzani
uszlachetnieni – uwrażliwieni

mimo że:
ukochani – czy chcemy być zbawieni?
odkupieni – czy w łasce chrztu zanurzeni?
namaszczeni – czy w Duchu Świętym poruszeni?
pouczeni – czy jednak w Biblii i Tradycji zakorzenieni?

radość z najmniejszego dobra
u mnie i u ciebie
jest melodią duszy śpiewaną w niebie

serdeczność docenienia dobrej kobiety
tej przy tobie i obok ciebie
jest spokojnym oddechem dającym wytchnienie

pewność oparcia na dobrym mężczyźnie
tym przy tobie i obok ciebie
jest spokojem zaśnięcia przynoszącym dobre przebudzenie

jesteśmy wszyscy obdarowani
przyjdzie czas, że o owoce
będziemy zapytani

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2020-11-13

33 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK A

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 15, 4. 5b
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę.
Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mt 25, 14-30
Przypowieść o talentach

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:
«Podobnie jest z królestwem niebieskim jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obieg i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i, rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.
Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.
Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: „Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”.
Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: „Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię; wejdź do radości twego pana!”.
Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: „Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem twardym: żniesz tam, gdzie nie posiałeś, i zbierasz tam, gdzie nie rozsypałeś. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!”. Odrzekł mu pan jego: „Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że żnę tam, gdzie nie posiałem, i zbieram tam, gdzie nie rozsypałem. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”».

Oto słowo Pańskie.

PRZYPOWIEŚĆ O TALENTACH
„Z tych słów, które zły sługa odważył się powiedzieć: „Chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzie nie rozsypałeś”, możemy wnioskować, że również godziwe życie pogan i filozofów znajduje uznanie w oczach Pana i inaczej patrzy On na tych, co sprawiedliwie postępują, a inaczej na tych, co niesprawiedliwie, i dla porównania z tymi, którzy kierują się prawem naturalnym, spotykają się z potępieniem ci, co lekceważą prawo spisane.
„Każdemu bowiem, który posiada, będzie dane i będzie miał w obfitości, a od tego, który nie ma, i to, co wydaje się posiadać, będzie zabrane”. Chociaż wielu z natury jest rozsądnych i obdarzonych talentem, to jednak jeśli przez niedbalstwo i lenistwo marnują te naturalne dary, tracą owe dobra natury i wiedzą, że nagroda, która im była obiecana, przypadnie w udziale innym. A to znów powiedziane jest po to, by porównać ich z tymi, co mając nieco mniejsze zdolności i umysł mniej bystry, pilnością i starannością wyrównują to, czego z natury im nie dostaje.
Można zaś i to w ten sposób rozumieć: temu, co ma wiarę i dobrą wolę w Panu, dane będzie przez Dobrego Sędziego, choćby nawet jako człowiek uchybił czemuś w swoim postępowaniu; ten zaś, co nie posiada wiary, zatraci także i pozostałe cnoty, które wydaje się w naturalny sposób posiadać. I niezwykle trafnie jest powiedziane: „Co wydaje się posiadać, będzie zabrane”. Cokolwiek bowiem istnieje bez wiary w Chrystusa, nie może być przyznane temu, który tego nadużywał, ale Temu, który również złemu słudze użyczył darów natury.
„A nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemności zewnętrzne; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Światłem jest Pan. Kto jest przez Niego wyrzucony na zewnątrz, pozbawiony jest Światła.”

HIERONIM, ŚW. (347–419). Pisarz łaciński, doktor Kościoła. Po burzliwym życiu osiadł w Betlejem i tam przebywał do śmierci. Był znakomitym egzegetą: jemu zawdzięczamy Wulgatę – częściowy przekład nowy, częściowe poprawienie starego tłumaczenia Biblii. Napisał liczne komentarze biblijne. Pozostawił wiele listów, traktatów teologicznych i innych prac, m.in. przekład pism Orygenesa i pachomiańskich pism monastycznych.
[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok A”. Wydawnictwo WAM 2013. s. 567nn]

(grafika/foto)
autor: geralt