zaciekawione oczy zaglądają za chwilami
jeszcze ich nie ma – są przed nami
przyglądają się promieniom Słońca
dobrocią życzliwie ozłoconymi
tak odważnie by czerpać
z mądrości mądrych – byśmy byli zasłuchanymi
w tej chwili w rękach Maryi
nigdzie nie będziemy spóźnionymi
pozwólcie się Jej prowadzić ludzie z sercami udręczonymi
od słowa do Słowa
od życia do Życia wiecznego odkrycia
tak użyźniającymi łaskami
napojeni Ducha Świętego darami
obfitymi łaskami
ks. Andrzej Hładki - Koźla 11.07.2020
***
porozsypywane ziarna w końcu się zebrały
każde opowiada jakie je przygody spotkały
poukładaliśmy nasze plany
co „jest nasze” i co będzie w zapasie
tak pewni, że nic się nie zmieni
bo przecież swoją powagą to ustaliliśmy
a tu chwila nieuwagi – uwagi inaczej
i już nic nie jest nasze – i nie będzie raczej
jaki jest morał kolejnej rymo-bajki
<<kto ma uszy, niechaj słucha!>>
dopóki jest jeszcze głos wołający i odrobina sprawnego ucha
nie planuj w oparciu o piasek swojej ulotności
zastanów się czy widzisz innych spragnionych miłości
nawet wtedy, gdy czasami opanują nas na nich złości
ks. Andrzej Hładki - Koźla 11.07.2020
15 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK A
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mt 13,1-23
Przypowieść o siewcy
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
Kto ma uszy, niechaj słucha!».
Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?».
On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:
„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli, ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.
Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.
Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.
Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».
Oto słowo Pańskie.
WYGLĄDAMY TEGO, KTÓREGO WIERZĄCY NIE WIDZĄ
„Wielu proroków i królów chciało widzieć to, co wy widzicie, i nie ujrzeli, i słyszeć, co słyszycie, a nie słyszeli” (Mt 13, 17), aby i ich głos przyłączył się do tych, którzy mówią: „Ustaje dusza moja, dążąc ku Twemu zbawieniu”. A więc wtedy nie uciszyło się pożądanie świętych, ani teraz nie ucisza się w Chrystusowym ciele, którym jest Kościół, aż przyjdzie pożądany przez wszystkie narody (Ag 2, 8; Wulg.), jak to przyrzekł przez proroka. I dlatego mówi apostoł: „ Odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia; a nie tylko mnie, ale i wszystkim im, którzy umiłowali pojawienie się Jego” (2 Tm 4, 8). To przeto pragnienie, o którym jest mowa, powstaje z umiłowania Jego pojawienia się, o którym powiedziano: „Gdy się pojawi Chrystus, życie wasze, wtedy i wy z Nim pojawicie się w chwale” (Kol 3, 4).
W najstarszych dziejach Kościoła, przed narodzeniem z Dziewicy, byli święci, którzy pożądali przyjścia Jego przez wcielenie; w czasach natomiast po Jego wstąpieniu do nieba żyją święci, którzy pożądają Jego objawienia, gdy przyjdzie sądzić żywych i umarłych. I to pożądanie od początku aż do końca czasów nie ustało w Kościele ani na chwilę, jedynie wtedy, gdy Chrystus w ciele przebywał ze swymi uczniami. I tak głos całego ciała Chrystusa jęczącego w ciągu tego życia należy we właściwy sposób usłyszeć w słowach: „Ustaje dusza moja, dążąc ku Twemu zbawieniu i zaufałem Twemu słowu”, to jest w obietnicy, a nadzieja sprawia, że przez cierpliwość wyglądamy Tego, którego wierzący nie widzą.”
AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego – opis wydarzenia znajdziemy w autobiografii w Wyznaniach. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.
[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok A”. Wydawnictwo WAM 2013. s. 381]
(grafika/foto)
autor: Free-Photos