kto milczy szanuje prawo do mówienia
Boga, człowieka, sumienia
ceni nadzieję świętego milczenia
które nie jest infantylnym nadąsaniem
lecz refleksją, uciszeniem burzy, zatrzymaniem
nie masz prawa zasypywać mnie
toksycznymi złymi emocjami
bo chcesz się wypowiedzieć
skrusz serce miłością
rozmawiaj z życzliwością
<<w milczeniu i nadziei leży wasze ocalenie>> (Iz 30,15)
zastanowisz się co masz powiedzieć
dowiesz się co chcesz wiedzieć
wielu słyszy
mało słucha
jeszcze mniej jest posłusznych
uparcie bronią swojego zdania
nie dlatego, że jest dobre, lecz ich własne
bojąc się tego co jest w chwili spotkania
słowa ze Słowem, gdy wychodzi się poza myśli ciasne
jeżeli nie chcecie pasjonatów
będziecie mieć oportunistów
gdy <<wylewa się dziecko z kąpielą>>
nie ma to nic wspólnego z troskliwą dzietnością
ani z jakąkolwiek dobrze pojętą higieną
poza iluzją świętego spokoju
okraszoną żałosną czołobitnością
spotkanie człowieka
który dostrzega co trzeba
jest pisaniem poezji
na gruncie refleksji
codziennością znośną
dzięki nie słów finezji
lecz miłości wytrwałością
na 2 Niedzielę zwykłą w ciągu roku – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-01-11
2 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. J 1, 41b. 17b
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa,
łaska i prawda przyszły przez Niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA J 1, 35-42
Powołanie pierwszych uczniów
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
Oto słowo Pańskie.
SPOTKANIE PIERWSZYCH UCZNIÓW
„Następnego dnia stał Jan i dwaj uczniowie jego, a patrząc na przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży»”. Oczywiście, szczególny jest ten Baranek, bo i uczniowie nazwani są barankami: „Oto posyłam was jako baranki między wilki” (Mt 10, 16). Nazwani są również światłem: „Wy jesteście światłością świata” (Mt 5, 14). Ale innym [światłem] jest Ten, o którym powiedziano: „Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na świat przychodzącego” (J 1, 9). Tak i Baranek to szczególny: bez zmazy i bez grzechu; nie, iż Jego skazy zostały obmyte, lecz że żadnej skazy nie miał. Czy bowiem Jan, mówiąc o Panu: „Oto Baranek Boży” nie był mężem świętym? Nie był przyjacielem Oblubieńca? A więc ten w szczególny sposób jest Barankiem Bożym, bo tylko w sposób szczególny krwią tego Baranka ludzie mogli być odkupieni...
Gdy nadszedł czas, aby Bóg się zmiłował, przybył Baranek. Co to za Baranek, którego wilki się boją? Jaki to Baranek, który zabity, i lwa zabił? Nazwano bowiem lwem szatana, który „krąży i szuka, kogo by pożarł” (1 P 5, 8). Lew krwią Baranka został zwyciężony. Oto widowiska chrześcijan! A co jest jeszcze ważniejsze: ci oczami ciała widzą próżność, a my oczami serca – prawdę. Nie sądźcie, bracia, że Pan Bóg nasz bez znaków widomych nas pozostawił. Gdyby bowiem żadnych znaków nie było, dlaczego byście się dzisiaj zgromadzili? Oto, co powiedzieliśmy, widzieliście i głośno wołaliście. Nie wołalibyście, gdybyście nie widzieli. I wielką to jest rzeczą widzieć na całym kręgu ziemi lwa zwyciężonego krwią Baranka, wydobyte z zębów lwów członki Chrystusa i przyłączone do Chrystusowego ciała...”
AUGUSTYN, ŚW. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 242]
(grafika/foto) - autor: analogicus
całość opracował ks. Andrzej Hładki