ile masz lat?
przetarty życia szlak
ile masz wiosen?
wyśpiewanych wielogłosem
ile masz adwentów?
oczekiwań i zamętów
przemijamy
przemijasz
przemijam
spotykam się z tobą serdecznie
czy kursem kolizyjnym mijam?

przywiązani do własnego zdania
jak pies do budy
głośniej szczekamy
nie mówiąc lecz krzycząc
że prawo mamy –
mówienie zamieniliśmy
na warczenie
kiedy refleksja
i wybaczenie?

***
znamy drogi Pana!
znamy drogi Pana?
błąkając się po bezdrożach szatana
za kompas obraliśmy wolność
straciliśmy azymut odpowiedzialności
nie każda droga prowadzi do raju
i już niewiele do Rzymu
bez wizji ciągłości
przepadamy w miałkiej bylejakości

***
posłuchaj jeszcze przez chwilę
sycących westchnieniem poranka
jak budzi się nadzieja
zbliżającego się Baranka
usłyszysz chrzęst piasku klepsydry
gdy zetną ostatnie
cedry
ciosane będą ciosem
wytrwałości odgłosem
ułożą je deskami
pokryją wspomnień okruchami
położą dzielnie
każdego oddzielnie
i nazwą je trumnami
które powierzą ziemi
z adwentowymi modlitwami
czy zapachnę drzewem krzyża?
czy czuć będzie tylko badylami?
czy to będzie krzyż zbity
z desek betlejemskiej szopy
co w żłóbku przyjął Życie
czy jednak sztacheta
w przetrąconym płocie
pod którym składa się
pozostałości cuchnące potem?
którą drogę wybieram
w tę się z całym majdanem
zabieram

na 2 Niedzielę Adwentu – Rok B
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.03

PS
Módlmy się, abyśmy nie komplikowali życia sobie i innym.
(ks. Andrzej Hładki. Archiwum XX/XXI w. Tekst własny jako „verba spiritualis” – II)

2 NIEDZIELA ADWENTU, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 3, 4c. 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 1-8
Prostujcie ścieżki dla Pana

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak jest napisane u proroka Izajasza:
«Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.
Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».

Oto słowo Pańskie.

DROGA SŁOWA BOŻEGO DO LUDZKIEGO SERCA
„Patrz więc, co głos zwiastuje o słowie: „Przygotujcie – mówi – drogę Panu”. Jaką drogę przygotujemy Panu? Może cielesną? Ale czy Słowo może iść taką ścieżką? A może wewnątrz duszy należy przygotować drogę, w sercu naszym uporządkować słuszne i sprawiedliwe ścieżki? To jest droga, przez którą wchodzi mowa Boża, która osiada w sercu ludzkim zdolnym ją przyjąć.
Wielkie jest serce człowieka, przestrzenne i obszerne, jeśli tylko jest czyste. Czy chcesz poznać jego wielkość i szerokość? Patrz, jak wiele zamysłów Bożych może ogarnąć! Sam powiedział: „Dał mi prawdziwe pojęcie o tym, co istnieje: dał poznać zasadę świata i jego składniki, początek, kres i środek wieków, różnorodność czasów i zmiany miesięcy, lat i układy gwiazd, naturę i popędy dzikich zwierząt, gwałtowność duchów i myśli ludzkich, różnorodność drzew i leczniczą moc korzeni” (Mdr 7, 17–20). Widzisz, że niemałe jest serce ludzkie, jeśli to wszystko może objąć. Poznaj jego wielkość, która może objąć tak wiele prawdziwej wiedzy, i to nie wielkością ciała, lecz mocą zmysłów...
Zobaczmy jednak kilka prostych i codziennych przykładów, które przytoczę, aby móc uwierzyć, jak wielkim jest serce człowieka. Zachowujemy w pamięci duże miasta, któreśmy oglądali, i w sercu swoim rozpamiętujemy ich cechy charakterystyczne, połączenia ulic, murów, budynków. Jakby wymalowaną i opisaną zachowujemy w pamięci drogę, przez którą jechaliśmy; morze, przez które żeglowaliśmy, obejmujemy milczącą myślą.
Nie jest małe – jak rzekłem – serce ludzkie, które może objąć tak wiele rzeczy. Jeśli zaś nie jest małe, obejmując tak wiele rzeczy, to z tego wynika, że w nim przygotowuje się drogę Panu i prostuje się ścieżki, aby mogła po nich wędrować mowa i mądrość Pańska. Przygotuj drogę Panu przez dobre postępowanie, a dobrymi uczynkami utrzymuj ścieżkę, aby Słowo Pańskie chodziło w tobie bez obawy i by Ono dało ci wiedzę o swych tajemnicach i swoim przyjściu. Jemu chwała i panowanie na wieki wieków Amen.”

ORYGENES (158–254). Pisarz grecki. Wielki egzegeta i genialny teolog aleksandryjski. Swymi pracami filologicznymi położył podwaliny pod egzegezę. Komentował Pismo św. w popularnych homiliach i uczonych komentarzach. Położył podwaliny pod teologię dogmatyczną (O zasadach), zwalczał pogan (Przeciw Celsusowi), pisał dzieła ascetyczne. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu w późniejszych sporach dotyczących nie za wsze dobrze zrozumiałych treści dogmatycznych.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 29n]

(grafika/foto) - autor: jwvein
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki