widzisz?
zapytał skowronek
drzew pochylonych troskami
widzisz?
zapytały zmęczone
schylone
ON podnosi
upadłe
istoty
stworzone
i zaśpiewają
nowonarodzone
pieśń
Miłości
porannego Słońca
Sprawiedliwości

Teraz już widzisz?
nie ma końca
- jest
inaczej
- nieskomplikowanie
prosto

ks. Andrzej Hładki

NIEDZIELA WIELKANOCNA
ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
MSZA W DZIEŃ

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ 1 Kor 5, 7b-8a
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 20, 1-9
Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego

+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: « Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono ».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Oto słowo Pańskie.

O ŚWICIE...
„Późno po szabacie, o świcie pierwszego dnia tygodnia” (Mt 28, 1nn). Nie zna tego dzień zwyczajny, nie ma tego w codziennym życiu. Wieczór kończy, a nie zaczyna dnia, przynosi ciemność, a nie jasność. Nie przemienia się on w zorzę, gdyż nie wschodzi wtedy światło. Tu zaś ojciec nocy – wieczór – rodzi dzień. Odwraca się porządek ku czci Stwórcy. Z niezwykłego zjawiska promienieje tajemnica, zaczyna służyć Stwórcy, przestaje służyć czasowi.”

Piotr Chryzolog, św. (380–450). Pisarz łaciński, doktor Kościoła. Był biskupem Rawenny. Jako wielki mówca zyskał sobie przydomek „Złotosłowy” – „Chrysologos”.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 143]