niektórzy mają problem z krzyżem
z jego miejscem, rolą, sensem
może pobieżnie czytali Księgę Rodzaju
- rozdział 22
a może dotarli tylko do Rodzaju 3,5?

czasem krzyż nie pasuje
do tego,
a bywa, że do niczego
przypasowany blisko
za bardzo uwiera,
chociaż pasowany na rycerza nieba
zanurzony – ukrzyżowany i zmartwychpowstały
jesteś z Mistrzem
- dlaczego krzyż ci uwiera
co on ci zrobił?
no właśnie: co on ci zrobił?
zachowujesz się jakby NIC się nie stało

śmierć na krzyżu chrześcijanina
śmierć z Chrystusem...
by żyć
Czy cenię swoje życie? A jak cenię życie innych?

Ks. A.H.

2 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 17, 7
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
« To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie ».
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA Mk 9, 2-10
Przemienienie Pańskie

+ Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden wytwórca sukna na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: « Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza ». Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: « To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie ». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych.
Oto słowo Pańskie.

NAUKA PŁYNĄCA Z PRZEMIENIENIA
(...) „Nikt niechaj się nie wstydzi tego krzyża Chrystusowego, którym świat został odkupiony. Niechaj też nikt nie lęka się cierpieć w imię sprawiedliwości, i będąc pewnym obiecanej nagrody, nie zraża się trudnościami. Przez trud bowiem idzie się do wytchnienia i przez śmierć do życia! Toć On wziął na siebie wszystką naszą ziemską słabość. Jeśli tylko wytrzymamy w Jego wyznawaniu i w Jego miłości, zwyciężymy z Nim, co On zwyciężył, i otrzymamy, co On obiecał! Czy mamy pełnić przykazania, czy stawić czoło przeciwnościom, niechaj nigdy nie milknie w uszach naszych ów głos Ojca z obłoku: „Ten jest Syn mój miły, w którym sobie dobrze upodobałem. Jego słuchajcie”. Jego, co żyje i króluje z Ojcem i z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.”

Leon Wielki, św. (+ 460). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Wielki papież epoki najazdów barbarzyńskich: ocalił Rzym przed Atyllą, nie zdołał jednak go uchronić przed Alarykiem. Autor pięknych homilii liturgicznych i licznych listów, z których poznajemy życie i problemy tych czasów. Reformator życia Kościoła. Tzw. Sakramentarz Leoniański zawiera modlitwy także z jego czasów, choć nie jest jego dziełem.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 99]