spożywając chleb powszedni
i przyjmując Chleb Eucharystyczny
szykujemy się do śmierci
by być gotowymi na zmartwychwstanie

dobrze - westchnął wiatr mijającego pokolenia
dobrze - dał się słyszeć szept nadchodzącej burzy
uczuć, których trzeba się uczyć
myśli kto prawy, a kto zmyśli
pragnienia co na lepsze zmienia
utrapienia dopadającego w drodze istnienia
dobrze Bóg uczynił wszystko
źle diabeł widzi wszystko
dobrze doszukiwać się odrobiny
co wciska się między źdźbła
tęsknot szczeliny
oświeceni nie jaśniepaństwo
jaśniej
brzaskiem nadziei
o której opowiadała babcia
mama, tata, ksiądz
Bóg wie jeszcze kto
byś w rozpaczy potłuczeń
nie poszedł na dno

co to znaczy, że wierzy?
mimo, że upada, słabnie
płacze i szlocha
pozwala się prowadzić i pragnie
tak pięknie, tak delikatnie
do nieba zabrany nagle
podnosisz mnie i przytulasz

nie komplikuj – bez upiększania
nie przeginaj – bez egzaltowania
bądź – kiedy trzeba
słuchaj – o stopach na piasku
o gwiazdach w tobie
- na skraju nieba

na 4 Niedzielę Wielkiego Postu rok B
ksiądz Andrzej Hładki, Wilkanowo - Koźla, 5-8 marca 2024

4 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ por. J 3, 16
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA J 3, 14-21
Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Nikodema: «Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».

Oto słowo Pańskie.

WDZIĘCZNOŚĆ BOGU
„Słusznie więc Mu śpiewamy, ponieważ to, że jesteśmy i żyjemy, nie jest zasługą naszej mocy czy potęgi, ale Jego zmiłowania i dobroci. Jemu więc, takiemu i tak wielkiemu Bogu, który zawsze był i jest, powinniśmy śpiewać to, co jest godne, co przynależy chwale Jego majestatu: że jest wieczny, wszechmogący, nieogarniony, że jest Stwórcą wieków i Zbawcą świata, że tak umiłował ludzi, iż Syna swego wydał na zbawienie świata, jak sam o sobie mówi w Ewangelii: „Tak bowiem Bóg umiłował ten świat, że dał Syna swojego Jednorodzonego, aby wszyscy, którzy w Niego wierzą, nie zginęli, lecz by mieli życie wieczne” (J 3, 16)”.

CHROMACJUSZ Z AKWILEI, ŚW. (+ 408). Pisarz łaciński. Przyjaciel Rufina z Akwilei i św. Hieronima. Autor homilii i homiletycznego komentarza do Ewangelii św. Mateusza.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 117]

(grafika/foto) - autor: cocoparisienne
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki