Rozważania

Rozważanie na zakończenie starego roku kalendarzowego i na Nowy Rok Pański (I)

jeżeli nie możesz ocalić całego świata
ocal chociaż jedną chwilę
widzę twoje oczy zamknięte
patrzące – nieobojętne
troską napełnione
miłością przejęte

spieramy się w sporze o przyszłość
tracąc dziś siebie
na dobro i zło zakładając farbowaną zawiłość
deklarujemy ogniście miłość
tylko nie wiemy
komu obiecujemy...
już nie dwa oblicze
nie pięćdziesiąt twarzy
i nie sto potwarzy Światowida
nim się zdarzy
że skończymy odliczać
komu skłamaliśmy
a komu dotrzymaliśmy
obietnic wczorajszych na dzisiaj

największym złodziejstwem
współczesnych czasów
jest kradzież czasu
największym darem
jest mieć czas
a jeszcze większym
- być wdzięcznym
za czas otrzymany
odkrywając
czas poświęcony

na zakończenie starego roku kalendarzowego i na Nowy Rok Pański
ks. Andrzej Hładki, Koźla. 2023.12.18

NIECH WIĘC JEGO CIELESNE NARODZENIE BĘDZIE WZOREM NASZEGO NARODZENIA
„Pan Bóg nasz jest jedynym Bogiem. Nie podlega On żadnym przemianom wedle słów Dawida: „Ty zawsze jesteś taki sam i lata Twoje nie ustaną” (Ps 102[101], 28). Ten więc Pan Bóg nasz, wieczny, ponadczasowy, niezmienny, przyjąwszy naszą naturę, stał się zmienny, podlegający czasowi i przemianom, aby ludziom podlegającym czasowi i przemianom przygotować drogę nieśmiertelności i trwałości; a jest nią ta zmienność, którą przyjął, aby w tym jednym i tym samym Zbawicielu naszym była droga, którą byśmy wstępowali, życie, do którego dążymy, i prawda, której będziemy mogli kosztować, jak On sam powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (J 14, 6).
Wielki przeto Bóg, trwając w swej naturze, narodził się maleńki względem ciała, przez pewien czas wzrastał i rozwijał się cieleśnie, abyśmy, którzy jesteśmy maleńcy duchem, co więcej – niemalże nie istniejemy – narodzili się duchowo, wzrastali i rozwijali się wedle etapów życia duchowego. Tak więc Jego rozwój cielesny to nasz rozwój duchowy, a to, co opisano, że czynił w różnych okresach swojego życia, dzieje się w nas na różnych etapach postępu duchowego; ci zaś, którzy je przechodzą, czują to dobrze. Niech więc Jego cielesne narodzenie będzie wzorem naszego narodzenia, to jest świętego nawrócenia się; prześladowanie, które wycierpiał od Heroda; niech będzie znakiem naszej pokusy doznawanej od szatana na początku naszego nawrócenia, wychowanie w Nazarecie niech wyraża nasz postęp w cnocie.”

ELRED Z RIEVAULX, ŚW. (1110–1167). Pisarz łaciński średniowieczny. Był jednym z najwybitniejszych pisarzy cysterskich w Anglii, porównywany ze św. Bernardem.

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła prowadzą przez święta roku kościelnego”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 71n]

(grafika/foto) - autor: anncapictures
grafikę wybrała: paulina kucaba
całość opracował ks. Andrzej Hładki

© Kartka z liturgii. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Odwiedza nas 112 gości oraz 0 użytkowników.