zapisane myślami tabliczki
z długimi ulicami
ciągnącymi się przed i za nami
przemierzam wieczorami życia
gdy słucham słodkich szeptów przeżycia
takich chwil, których zapomnieć nikt nie chce
a pamiętać tak trudno, gdy jest już źle
zapytaj się z uśmiechem
roniąc łzy pocieszeń
czy można żyć biegając po linii życia
gdy lina linii jest poszarpaną nicią
chwil łapanych łapczywie o brzasku
okruch ciszy wyrywa z podstępnych potrzasku

podnoś głowę z głową
ceń słowo delektując się rozmową
gdy mówi się wiele bez namysłu
a milczy mało, chyba że z rozmysłu
tak łatwo przychodzi rozumieć skomplikowane zawiłości
tak trudno zacząć rozwiązywać codzienne niezgodności
uczymy się języków obcych, programowania i opcji
zastanowić się nad wartością życia nie chcemy, mówiąc że są trudności

kto mówi dużo i bez namysłu
rozumie mało i bez błysku
dążąc do szczęśliwości za cenę duszy
zdobędziesz odrobinę błogości, resztę wiecznych katuszy
gdy tłumaczysz, że nie rozumiesz
pytam się czy w ogóle próbujesz
postawić w ślady stóp Chrystusowych nóg
czy tylko narzekasz, że nie umiesz i nie będziesz mógł?

otwórz księgę Pisma Świętego
otworzą się oczy na Pana twego
otwartym sercem
zapalany Duchem
łowisz szum łaski czułym uchem
słuchasz ciszy z Bożym podmuchem

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021.04.10

3 NIEDZIELA WIELKANOCY, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. Łk 24, 32
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Panie Jezu, daj nam zrozumieć Pisma,
niech pała nasze serce, gdy do nas mówisz.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 24, 35-48
Musiały się wypełnić zapowiedzi Pisma

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!».
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?». Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».

Oto słowo Pańskie.

ODKRYWANIE SKARBU UKRYTEGO W PIŚMIE
„Jeśli ktoś uważnie czyta Pisma [Starego Testamentu], to znajdzie, że jest w nich mowa o Chrystusie i że znajdują się w nich wyobrażenia nowego powołania. To jest bowiem ów skarb ukryty w roli, czyli na tym świecie – rolą bowiem jest świat (Mt 13, 38–44) – a jest on ukryty w Pismach, bo przez figury zapowiadające przyszłość i przypowieści przedstawiono to, co nie mogło być zrozumiałe po ludzku biorąc, nim przyszło wypełnienie tego, co przepowiedzieli prorocy, to jest przyjście Chrystusa. I dlatego powiedziano do Daniela proroka: „Ukryj mowy i zapieczętuj księgi aż do czasu wypełnienia się, aż wielu nauczy się i wypełni poznanie. W nim bowiem, gdy wypełni się rozproszenie, poznają to wszystko” (Dn 12, 4–7). Ale i Jeremiasz mówi: „W czasach ostatecznych zrozumieją te rzeczy” (Jr 23, 30). Wszystkie bowiem proroctwa, nim zostały wypełnione, stanowiły dla ludzi zagadkę i były pełne dwuznaczności. Gdy jednak nadejdzie czas i gdy wypełni się to, co było wyprorokowane, wtedy ich wykładnia stanie się jasna i pełna. I dlatego jeszcze teraz, gdy Żydzi czytają Prawo, podobne jest ono do bajki, bo nie uznają tego, co tłumaczy wszystko, to jest przyjścia Syna Bożego jako człowieka. Gdy jednak czytają je chrześcijanie, wtedy ów skarb ukryty w roli wyjaśnia się i odsłania dzięki krzyżowi Chrystusa, który ubogaca zrozumienie ludzkie, okazuje mądrość Bożą i Jego plany względem człowieka, wskazuje na królestwo Chrystusa i dziedzictwo świętej Jerozolimy, zwiastuje naprzód jakoby dobrą nowinę oraz to, że człowiek miłujący Boga do tego stopnia może postępować naprzód, iż ujrzy Boga i usłyszy Jego mowy. A to uczyni go do tego stopnia uchwalebnionym, że inni nie będą mogli spojrzeć na jego oblicze (2 Kor 2, 7), jak powiedziane jest u Daniela: „Mądrzy świecić będą jak blask sklepienia i wśród wielu sprawiedliwych jak gwiazdy na wieki i teraz” (Dn 12, 3). Ponieważ Pan mówił do uczniów swoich po zmartwychwstaniu, wskazując z samego Pisma, że trzeba było, aby Chrystus cierpiał, zmartwychwstał i wszedł do swej chwały i by w Jego imię przepowiadano odpuszczenie grzechów na całym świecie (Łk 24, 26.46n), to – jak wykazaliśmy – ten, kto czyta Pismo, będzie uczniem doskonałym, podobnym do Ojca rodziny, który z swego skarbca wyciąga rzeczy stare i nowe (Mt 13, 52).”

IRENEUSZ, ŚW. (+ ok. 202). Pisarz grecki. Był biskupem Lyonu (Lugdunum) i Vienne, choć pochodził z Azji Mniejszej. Na tle polemiki z gnozą daje pierwsze syntetyczne ujęcie teologii chrześcijańskiej uderzające swoją nowoczesnością i świeżością.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 160n]

(grafika/foto)
Autor: własne AH