zamęczamy się zmartwieniami
potykając się rozmyślnie nad problemami
wypadły już wszystkie włosy
podzielone na czworo
w analizie prześwietlane czarnymi myślami
odpocznijmy wstając przyozdobieni uśmiechami
ubierając się w dobry humor
i rozpadlin przypuszczeń unikając
w zdumieniu niech będzie zachwyt
odrobina zdziwienia
trochę niedopowiedzenia
radość i prostota uniesienia
gdy pomija się błahostki samospełnienia
a celebruje się istotę w sensie dopełnienia
dobrze, że wiesz szumem słów
aż do przesytu zadławienia
wiedząc jak wiedzieć trzeba
żyj nie depcząc 
idź w stronę nieba
bo jeśli wiesz więcej
kochaj bardziej w udręce
uniesiony unoszącymi 
myślami
przytulam
cicho
serdecznie 
ufnie
marząc za takimi chwilami
zatroskany nie tyle przesytem doznań
co strapiony Bogiem nierozpoznanym
szukając wrażeń zapisanych na receptę
samotności wśród tłumów przewrotności
zamilcz i wyjdź
z jaskini samozadowolenia

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-01-28

***
(na wspomnienie św. Tomasza z Akwiny – 28 stycznia)

wszystko się zgadza
pragniemy miłości, pokory, cierpliwości
by inni je mieli i nam je okazywali
sami nie jesteśmy tacy oddani
chcemy być kochani
krnąbrni i niesłuchający
obyśmy lekarstwa się nie bali

ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021-01-28

4 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 4, 16
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mk 1, 21-28
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!». Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Oto słowo Pańskie.

DWAJ ANIOŁOWIE TOWARZYSZĄ CZŁOWIEKOWI
„A teraz – powiedział – posłuchaj o wierze. Dwaj aniołowie towarzyszą człowiekowi: anioł sprawiedliwości i anioł złego. A jakże, Panie, poznam – spytałem – ich działanie, skoro obydwaj aniołowie są przy mnie? Słuchaj – odrzekł – a zrozumiesz.
Oto anioł sprawiedliwości jest czuły, wstydliwy, cichy, spokojny. A więc jeśli on wstąpi do serca twojego, będzie natychmiast rozmawiał z tobą o sprawiedliwości, o czystości, o świętości, o wstrzemięźliwości i o wszystkich uczynkach sprawiedliwych, i o wszelkiej cnocie wspaniałej. Jeśli to wszystko wejdzie do serca twojego, wiedz, że anioł sprawiedliwości jest z tobą. Oto dzieła Anioła sprawiedliwości. Zawierz tedy jemu i dziełom jego.
A teraz przypatrz się dziełom anioła złego. Przede wszystkim jest on zapalczywy, pełno w nim goryczy, jest niemądry, dzieła jego są złe i przywodzą sługi Boże do przewrotności. A więc jeśli on wstąpi do serca twego, poznaj go po jego dziełach. Panie – rzekłem – nie wiem, jak go rozpoznać. Słuchaj – powiedział – jeśli w tobie wzbierze zapalczywość albo gorycz, wiedz o tym, że on jest w tobie. Tak samo, jeśli wejdzie do serca twego pragnienie czynów niepohamowanych, zbytek w jedzeniu i piciu, częstych biesiadach i rozmaitych rozrywkach niepotrzebnych, pożądanie niewiast i bogactw, wielka pycha, samochwalstwo i wszystko, co do tego zbliżone i temu podobne – wiedz o tym, że anioł złego jest w tobie. A zatem skoro poznałeś dzieła jego, odstąp od niego i w niczym mu nie wierz, bo dzieła jego są złe i szkodliwe dla sług Bożych.
Oto masz działanie obu aniołów. Zrozum je i zawierz aniołowi sprawiedliwości, a od anioła złego odstąp, albowiem nauka jego jest zła pod każdym względem...”

HERMAS (II w.). Pisarz grecki, zaliczany do Ojców Apostolskich. Jego dzieło Pasterz ma charakter apokaliptyczny: w wizjach, nakazach i podobieństwach rozwija ciekawą naukę teologiczną (np. o pokucie).

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 265n]

(grafika/foto)
autor: geralt