głusi na miłość
niemo wołają o serce
gdy wykrzykują wojowniczo hasła „pokoju”
szydząc z Tajemnicy
tajemniczo mogą być przemienieni
gdy zegar zatrzyma się wpół do życia
a śmieszne teksty spalą się wstydem
z bólem nie tylko zęba
sen będzie na jawie
a szczęście odleci za widnokrąg myśli
myśl głucho spadnie na dno duszy
tam zakiełkuje
poruszy
aż do głębi płytko przysypanej
popiołem starych foliałów – nawyków
zostań ze mną – to nie myśl zdrożna
by poruszyć uśpionego w tobie pielgrzyma
co zapomniał dokąd się wybierał
ale zanim umierał
powitał życie – w sobie
ks. A.H. 09.09.2018 Koźla
23 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 4, 23
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mk 7, 31-37
Uzdrowienie głuchoniemego
+ Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.
Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka, a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: « Effatha », to znaczy: « Otwórz się ». Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.
Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali.
I pełni zdumienia mówili: « Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę ».
Oto słowo Pańskie.
UZDROWIENIE GŁUCHONIEMEGO
„I przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę” (Mk 7, 32nn). Głuchoniemy to ten, kto nie może usłyszeć słów Bożych ani nie otwiera ust do wypowiedzenia słów, które są konieczne. Tak więc ci, którzy nauczyli się już od dawna słuchać i wypowiadać Boskie mowy, przyprowadzili głuchoniemego do Pana, aby go uzdrowił, ponieważ Jezus uzdrawiał łaską swojej prawicy tych, wobec których ludzka ułomność stała bezradna. „I wziął go na bok osobno z tłumu, włożył swe palce w jego uszy”. Pierwszy krok do zbawienia to wyprowadzenie chorego na bok przez Pana. Gdy ujmuje chorego i wyprowadza go na bok z tłumu, oświeca umysł chory wskutek grzechów przez nawiedzenie swoją łaskawością, odwołuje od przyzwyczajeń postępowania ludzkiego i sprawia, że chory zaczyna kroczyć drogą Jego przykazań. Wkłada palce w jego uszy, otwierając je przez Ducha Świętego dla przyjęcia słów zbawiennych. Bo palcem Bożym jest nazywany Duch Święty, co poświadcza sam Pan, gdy mówi do Żydów: „Jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam szatany, synowie wasi jaką mocą je wyrzucają?” (Łk 11, 19). To samo wykłada inny ewangelista, gdy mówi: „Jeśli Ja w duchu Boga wyrzucam szatany” (Mt 12, 28). Tym właśnie palcem bez wątpienia zostali pokonani czarownicy w Egipcie przez Mojżesza, gdy mówił: „Tu jest palec Boży” (Wj 8, 12n); nim także zostało napisane na tablicach kamiennych Prawo, bo dzięki darowi Ducha Świętego jesteśmy bronieni od zasadzek czy to ludzkich, czy to złych duchów, pouczeni natomiast w poznaniu woli Bożej. Palcami więc Boga włożonymi w uszy tego, który miał zostać uzdrowiony, są dary Ducha Świętego otwierające serca tych, którzy zbłądzili z drogi prawdy, aby słuchali wiedzy o zbawieniu i jej się nauczyli...”
Beda Wielebny, św. (+ 735). Pisarz łaciński. Ostatni Ojciec Kościoła zachodniego, mnich benedyktyński. Posiadał bardzo rozległe wykształcenie, stąd pisał dzieła zarówno z dziedziny astronomii, ortografii, jak i egzegezy, teologii, piękne hymny. Dzięki swojej Historii narodu angielskiego jest uznawany za ojca historii angielskiej.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 465]
(grafika)
Autor: binael