jaka jest prognoza?
będzie padać…
będzie duszno…
będzie słonecznie…
umiemy – tak się chlubimy -
rozpoznawać znaki na niebie
ale nieraz się mylimy
uczmy się rozpoznawać znaki czasu
czasem nawrócenia
chwilą dogodną
Tajemnicą uobecnienia
zakreśloną na firmamencie
górującym nad zmiennością
już teraz w tym zamęcie
poszukajmy nauczycieli
- nie wróżek
lecz mistrzów
zapatrzonych i zasłuchanych
zakochanych Panem
ksiądz – dobry pasterz – duszpasterz
czym jego dobroć mierzymy?
czy wydanymi kanapkami –
czy łzami zebranymi –
w drodze –
ostatecznie
czy mamy być najedzonymi?
czy zbawionymi?
odwieczna niedokładność pomiaru…
ks. A.H. 21.07.2018 Żary
16 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 10, 27
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA Mk 6, 30-34
Jezus dobry pasterz
+ Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: « Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco ». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Oto słowo Pańskie.
NAUCZYCIEL, OBROŃCA, ORĘDOWNIK
„Winniśmy się bowiem zastanowić nad tym, czym jesteśmy i o czym mówimy. Jesteśmy ludźmi dźwigającymi ciało, działamy w tym życiu, a choć dzięki niesieniu słowa Boga już jesteśmy odrodzeni, to jednak w Chrystusie tak odnowieni, że jeszcze nie wyzbyliśmy się całkowicie Adama. Co bowiem w nas śmiertelnego i podległego zepsuciu obciąża duszę (Mdr 9, 15), to pochodzi od Adama; jest to jasne; to zaś, co naszą duszę wznosi duchowo, jest darem Boga i miłosierdzia Tego, który swego Jednorodzonego [Syna] zesłał, aby miał udział w naszej śmierci i prowadził do swej nieśmiertelności. Jego mamy jako Nauczyciela, abyśmy nie grzeszyli; jako Obrońcę, gdybyśmy grzeszyli – aby wyznać winę i nawrócić się; jako Orędownika za nami, gdybyśmy pragnęli coś dobrego otrzymać od Pana; jako Dawcę z Ojcem, bo Ojciec i Syn są jednym Bogiem. Mówił to jako człowiek do ludzi, jako Bóg ukryty, jako człowiek widzialny, gdy widzialnych ludzi bogami uczynił; jako Syn Boga stał się synem człowieka, aby przez to ludzi uczynić dziećmi Boga (…).”
Augustyn, św. (354–430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawrócił się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego. Powrócił do Afryki, gdzie został biskupem w Hipponie i stał się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy św., łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 393n]
(grafika)
Autor nieznany