dobre dni
posypały się na
ziemi glebę
a wyrosły
z nich Trzy dni
razem w czasie
inaczej w postrzeganiu
wspólnie we wzrastaniu
poruszają się z wiatrem
tchnieniem dają
oddając je sobie
aż Życie przeżyje
w grobie
wydobyty światłem
Pierwszy dzień.

liczymy lata
starych i nowych
dni
kalendarzem wydarzeń
zapisane są Trzy
Osoby zakochane
sobą 
w sobie
we mnie 
i w tobie
bo dni są
dobre
tylko czasem serca
są oschłe
bywają też
obce
lecz
dobre dni
są obecne

Ks. A.H. (Żary 2018.05.26)

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ap 1, 8
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Mt 28, 16-20
Chrzest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego

+ Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy Jednak wątpili.
Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: « Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem.
A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata ».
Oto słowo Pańskie.

WIERZYMY W BOGA W TRÓJCY JEDYNEGO
„Wierzymy w jednego Ojca, Początek i Przyczynę wszystkich rzeczy, nie zrodzonego z nikogo, bo tylko On nie ma przyczyny i nie jest zrodzony, a jest Stwórcą wszechrzeczy, Ojcem zaś jest z natury tylko jednorodzonego Syna swego, Pana naszego, Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, a Dawcą Ducha Przenajświętszego. Wierzymy w jednego Syna Bożego, jednorodzonego, naszego Pana Jezusa Chrystusa, „zrodzonego z Ojca przed wszystkimi wiekami, Światłość ze Światłości, Boga prawdziwego z Boga prawdziwego, zrodzonego, a nie uczynionego, współistotnego Ojcu, przez którego wszystko się stało...” Wierzymy również w jednego Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi, a w Synu spoczywa, „który razem z Ojcem i Synem odbiera wspólną cześć i uwielbienie” jako współistotny z nimi i współwieczny; w Ducha z Boga, w Ducha prawego i mocnego, Źródło mądrości, życia i świętości, który jest i nazywa się Bogiem jak Ojciec i Syn. Wierzymy [w Ducha] niestworzonego, Pełnię, Stwórcę, najwyższego Władcę i Sprawcę, wszechmocnego i nieskończonej potęgi, panującego nad wszechstworzeniem, w panowaniu żadnemu niepodległego, przebóstwiającego nie zaś przebóstwionego; napełniającego, a nie napełnionego; udzielającego się, nie zaś uczestniczącego; uświęcającego, nie zaś uświęconego; Orędownika [Parakleta], bo przyjmuje prośby wszystkich; podobnego we wszystkim do Ojca, a rozdawanego przez Syna i przyjmowanego przez wszystkie stworzenia.”

Jan Damasceński, św. (675–749). Pisarz grecki. Uważany jest za ostatniego wielkiego teologa Wschodu okresu patrystycznego. Pochodził z Damaszku i początkowo służył w administracji arabskiej, następnie porzucił karierę i wstąpił do klasztoru św. Saby koło Jerozolimy. Napisał summę teologiczną Wykład wiary prawdziwej. Był teologiem (obrońcą kultu obrazów przeciw ikonoklastom i teologiem Wniebowzięcia) oraz poetą.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 223]

(grafika)

Autor nieznany